Την ώρα που ραδιόφωνα και τηλεοράσεις συκοφαντούν λαϊκές κινητοποιήσεις, θάβουν θέσεις κομμάτων, τροφοδοτούν το λαό με δόσεις χυδαιότητας και αποβλάκωσης, την ίδια ώρα, μερικά απ' αυτά αναγορεύονται σε πρωτεργάτες της πολιτικής εξαχρείωσης.

Η χυδαία και φασιστικού τύπου επίθεση στον εκπρόσωπο της ΝΔ, με στόχο τη σπίλωση της προσωπικότητάς του, το δημόσιο διασυρμό του από μερίδα των ΜΜΕ δεν είναι κάποιο μεμονωμένο ή τυχαίο περιστατικό. Η περίπτωση αυτή φέρνει ξανά στο προσκήνιο φαινόμενα εξαχρείωσης που και στο παρελθόν είχαν κάνει την εμφάνισή τους. Απ' αυτήν την άποψη δεν είναι κάτι νέο, μόνο που σ' αυτή τη φάση και ιδιαίτερα μετεκλογικά φουντώνουν και αποκτούν νέα... «ποιότητα». Ποιότητα που συνίσταται στο ότι από τα υπονοούμενα για την αξιοπρέπεια και υπόληψη δημοσίων προσώπων, έχουμε περάσει πλέον στη χωρίς προσχήματα ανοιχτή συκοφάντηση. Το χαρακτηριστικό αυτό, η συστηματική επαναφορά του συγκεκριμένου ζητήματος από ορισμένα ΜΜΕ, αλλά και ιδιαίτερα η ανοιχτή κάλυψη που δίνουν σ' αυτή την πρακτική οι υπεύθυνοι του ραδιοφώνου (Flash), που κατέχει τα σκήπτρα σ' αυτή την άθλια επίθεση, αλλά και της τηλεόρασης του Antenna, δείχνουν τους στόχους και τις προθέσεις των κέντρων που εξυφαίνουν τέτοιες πρακτικές.

Η ουσία βρίσκεται στο ότι σαν πολιτική αντιπαράθεση, επιχειρείται να εμπεδωθεί το ηθικό λιντσάρισμα, η προσωπική σπίλωση, ο διασυρμός πολιτικών προσώπων.

Η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη και κριτική γίνεται προσπάθεια να αντικατασταθεί με την υπόσκαψη της αξιοπρέπειας και προσωπικότητας η διαπόμπευση πολιτικών αντιπάλων με στόχο την εξόντωσή τους.

Η συνέχιση αυτών των φαινομένων είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Πολύ περισσότερο που η αντιδραστική αυτή πρακτική συναντά την ενθάρρυνση (ανοιχτή ή μέσω της σιωπής) διαφόρων παραγόντων και πρώτα απ' όλα της κυβέρνησης. Η τακτική του «Πόντιου Πιλάτου» που τηρεί στο θέμα της επίθεσης κατά του εκπροσώπου της ΝΔ, όχι μόνο δεν μπορεί να κρύψει τις ευθύνες της, αλλά δείχνει και το ποιόν του «εκσυγχρονισμού» που ευαγγελίζεται αυτή και αρκετά από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Τον «εκσυγχρονισμό» που έφτασε μέχρι του σημείου να τροφοδοτήσει και τουρκικά ΜΜΕ (μέσα από διάφορους διαύλους) για το συγκεκριμένο θέμα. Αν ήθελε η κυβέρνηση θα μπορούσε να χαλιναγωγήσει δημοσιογράφους και ΜΜΕ που πίνουν νερό στο όνομά της. Δεν το έκανε. Οπως δεν το έκαναν και μια σειρά διανοούμενοι και παράγοντες της κοινωνικής και πνευματικής ζωής. Η ένοχη σιωπή τους δείχνει ότι προτεραιότητά τους είναι το να στοιχίζονται γύρω από τα διάφορα κέντρα του Μαξίμου (προφανώς για να σιτίζονται).

Το ΚΚΕ είναι σαφές. Μόνο η λαϊκή κατακραυγή και η μαζική καταδίκη των φορέων τέτοιων πρακτικών, μπορεί να ανακόψουν τα φαινόμενα εξαχρείωσης που τείνουν να μονιμοποιηθούν, αλλά και να νομιμοποιηθούν.