Μέσα στην περασμένη βδομάδα βρέθηκε στη χώρα μας, προσκεκλημένος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Κεμάλ Οκουγιάν, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας, ο οποίος είχε την ευκαιρία να έχει συναντήσεις και ανταλλαγή πείρας σε πολλά ζητήματα. Ο «Ρ» συνάντησε τον σύντροφο από τη γειτονική χώρα και μίλησε μαζί του σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη για τα τεκταινόμενα στην Τουρκία, τους σκληρούς αγώνες του λαϊκού κινήματος ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται και την εξάρτηση από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, καθώς και τις πιέσεις στην πορεία ένταξης της χώρας στον άλλον ιμπεριαλιστικό οργανισμό, την ΕΕ.

-- Μιλήστε μας σχετικά με το πολιτικό σκηνικό στην Τουρκία αυτή την περίοδο.

-- Η κατάσταση στη χώρα μας αλλάζει καθημερινά. Είναι μια δυναμική χώρα με πολλά προβλήματα αλλά το βασικό θέμα είναι η πίεση που ασκείται τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μετά τον Οκτώβρη του 2005, που η ΕΕ αποφάσισε να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, όποιες συζητήσεις υπήρχαν στην Τουρκία σχετικά με την ΕΕ σταμάτησαν αμέσως. Τώρα το βασικό θέμα σχετίζεται με όσα συμβαίνουν στο Ιράκ, στο Ιράν και στη Συρία. Μπορούμε να πούμε πως υπάρχει ένα πρόβλημα μέσα στην κυβέρνηση γι' αυτό το θέμα. Οπως γνωρίζετε, η κοινωνική βάση του κυβερνώντος «Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» αποτελείται από ισλαμικά στοιχεία. Πολλοί ηγέτες ισλαμικών κομμάτων έρχονται σε σύμπραξη με τις ΗΠΑ αλλά η κοινωνική βάση δημιουργεί προβλήματα όχι μόνο με τις ΗΠΑ αλλά και με τις δυτικές ιδέες. Και αυτά τα προβλήματα αυξήθηκαν μετά την εισβολή στο Ιράκ, μετά από όσα γίνονται στην Παλαιστίνη. Επομένως, η κυβέρνηση προσπαθεί να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ αλλά η κοινωνική βάση διστάζει, ασκεί κριτική στις ΗΠΑ. Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα για την κυβέρνηση. Πιστεύουμε ότι αυτό οδήγησε σε μια ρωγμή που δεν έχει κλείσει ακόμα μέσα στο ΚΔΑ. Ενα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι πως ο τουρκικός στρατός σταμάτησε να ασκεί κριτική στις ΗΠΑ για τις περιφερειακές τους πολιτικές και τώρα συμφωνεί με αυτές τις πολιτικές και υπάρχει συνεργασία. Τώρα υπάρχει σχέδιο ανάπτυξης ισλαμικών δυνάμεων στη Βαγδάτη, από την Τουρκία, το Πακιστάν και την Αίγυπτο, κάτι για το οποίο έχει ήδη συμφωνήσει ο τουρκικός στρατός. Ο τουρκικός στρατός θεωρείται πως είχε επιτυχία στο Αφγανιστάν, επομένως προσπαθούν να κάνουν κάτι ανάλογο και στο Ιράκ, ενώ έχει αποδεχτεί την κατάσταση στο Βόρειο Ιράκ σε ό,τι αφορά τους Κούρδους, που είναι ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα. Τώρα ο τουρκικός στρατός και Τούρκοι επιχειρηματίες έχουν ιδιαίτερα ενεργό δράση στην περιοχή του Βόρειου Ιράκ. Πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ έχουν σταθεροποιήσει τις σχέσεις με τον τουρκικό στρατό. Ομως, υπάρχει πρόβλημα στην πολιτική ζωή. Οπότε πιθανά να υπάρξει μια ιδιαίτερα σοβαρή πολιτική διαμάχη επειδή χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ καμία κυβέρνηση στην Τουρκία δεν μπορεί να είναι στην εξουσία. Είναι αδύνατο. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι ο γνωστός κερδοσκόπος Τζ. Σόρος ελέγχει περίπου 5 δισεκατομμύρια δολάρια τη μέρα στην αγορά της Ισταμπούλ. Η πολιτική ένταση είναι πολύ υψηλή τώρα.

-- Ποια είναι η αντίδραση των εργαζομένων; Τα συνδικάτα τι κάνουν; Το λαϊκό κίνημα και εσείς μέσα σε αυτό τι ζητήματα προβάλλετε αυτή την περίοδο;

-- Το λαϊκό κίνημα θα πρέπει να χτίσει από την αρχή τους δικούς του θεσμούς, επειδή παραδοσιακά οι συνδικαλιστικές ενώσεις στην ουσία είναι ένα τίποτα στην Τουρκία και ελέγχονται από το κεφάλαιο, ενώ δεν έχουν δύναμη - μόνο περίπου το 5% των εργαζομένων είναι οργανωμένοι στις συνδικαλιστικές ενώσεις. Γενικά δεν είναι προοδευτικές, ωστόσο υπάρχουν κάποιες που ελέγχονται από επαναστατικές δυνάμεις, μέλη του κόμματός μας και άλλων κομμάτων. Το κόμμα μας δηλώνει ξεκάθαρα ότι οι συνδικαλιστικές ενώσεις στην Τουρκία είναι πλήρως ενσωματωμένες στο καπιταλιστικό σύστημα. Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Και τώρα χρηματοδοτούνται από την ΕΕ. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν καμία σχέση με το κίνημα της εργατικής τάξης. Πιστεύουμε πως πρέπει να βρούμε νέους τρόπους να οργανώσουμε το εργατικό κίνημα και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, δημιουργώντας εδώ και 4 μήνες μια εργατική συσπείρωση στα πλαίσια του Πατριωτικού Μετώπου.

-- Μιλήστε μας για τη δημιουργία του Πατριωτικού Μετώπου;

-- Το Πατριωτικό Μέτωπο δημιουργήθηκε πέρσι. Στην ουσία, ήταν ένα εργαλείο για τη δημιουργία ενός πραγματικού αντιιμπεριαλιστικού μετώπου, χωρίς όμως το συνασπισμό πολιτικών δυνάμεων. Αποτελούσε μια ιδέα να οργανωθούν άνθρωποι που δεν είναι μέλη του κόμματός μας για να δημιουργήσουμε μια πιο μαζική οργάνωση που να εστιάζεται στους εργαζομένους. Και είχε επιτυχία. Σημαντικό στοιχείο είναι ότι έχει προωθηθεί στην εργατική τάξη. Τώρα προσπαθούμε να συνδυάσουμε το Πατριωτικό Μέτωπο με θέματα που άμεσα σχετίζονται με την εργατική τάξη επειδή οι συνθήκες εργασίας είναι απαράδεκτες. Δημιουργήσαμε ένα εσωτερικό τμήμα μέσα στο Πατριωτικό Μέτωπο, δηλαδή οργανώσεις βάσης της εργατικής τάξης, τις οποίες ονομάζουμε «πρωτοβουλίες». Αυτή τη στιγμή έχουμε ήδη 22 «πρωτοβουλίες» στην Τουρκία, κυρίως στους χώρους του μετάλλου, της υφαντουργίας, της Εκπαίδευσης και της Υγείας. Και οι 4 αυτοί τομείς είναι ιδιαίτερα σημαντικοί στην Τουρκία, ιδιαίτερα η υφαντουργία, η οποία σιγά σιγά συρρικνώνεται. Ομως, ο τομέας του μετάλλου βρίσκεται σε άνθηση, κυρίως λόγω του φτηνού εργατικού δυναμικού. Μπορεί στην Ευρώπη να κλείνουν εργοστάσια, αλλά στην Τουρκία ανοίγουν. Τώρα προσπαθούμε να συνδυάσουμε τα θέματα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης με τον αγώνα της οργάνωσης της εργατικής τάξης. Στις 2 του Απρίλη οργανώνουμε μια κεντρική διάσκεψη για τις εργατικές «πρωτοβουλίες» μέσα στο Πατριωτικό Μέτωπο.

Γυρίζοντας πίσω στην ερώτηση που κάνατε σχετικά με τα καθήκοντα που θέτει το κόμμα μας αυτό το διάστημα: Οπως ξέρετε, οι προοδευτικές δυνάμεις στην Τουρκία είναι πολύ αδύναμες και όλα αλλάζουν καθημερινά στη χώρα. Πρέπει καθημερινά να είσαι έτοιμος να αντιδράσεις. Τη μια μέρα είναι το Ιράκ, την άλλη το Ιράν, την άλλη η Ευρωπαϊκή Ενωση, την άλλη ο ισλαμικός φονταμενταλισμός. Προσπαθούμε να αγωνιζόμαστε για κάθε ζήτημα, όμως καταλαβαίνετε πως είναι αρκετά δύσκολο. Ωστόσο, έχουμε κάνει προόδους. Στην Τουρκία δεν υπάρχει μια επαναστατική κρίση, αλλά μια κρίση που κυρίως σχετίζεται με την πίεση του ιμπεριαλισμού. Οι κύριοι θεσμοί της Τουρκίας, δηλαδή ο στρατός, το νομικό σύστημα και τα πανεπιστήμια, είναι αυτοί που συγκρατούν το σύστημα. Τώρα, ο καθένας απ' αυτούς έχει πάρει άλλον δρόμο. Ενώ παράλληλα υπάρχουν πολλές ομάδες μέσα στο ίδιο το κράτος που εκφράζουν μερίδες της άρχουσας τάξης. Αλλοι επιδιώκουν τη συνεργασία με τις ΗΠΑ ώστε να δημιουργηθούν περιφερειακές «αποτελεσματικές πολιτικές», όπως τις λένε. Αλλοι υποστηρίζουν πως το Ιράκ και το Ιράν είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι με τις ΗΠΑ. Βλέπουμε ότι το σύστημα δε λειτουργεί. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αλλάξουμε αυτό το κλίμα. Δεν είναι εύκολο.

-- Ποια είναι τα βασικά θέματα που προωθεί το κόμμα σας; Ηδη μιλήσατε για τη δουλιά σας στα εργοστάσια, στα πανεπιστήμια, κλπ. Πώς προχωράτε; Είναι σημαντικό να εξηγήσετε την κατάσταση του κόμματός σας. Εχουμε την εντύπωση πως είναι ένα ημι- νόμιμο κόμμα. Σήμερα, τα πολιτικά κόμματα στην Τουρκία προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση πως η Τουρκία βρίσκεται στη διαδικασία «εκδημοκρατισμού». Πώς είναι πραγματικά η κατάσταση στην καθημερινή ζωή;

-- Η Τουρκία δεν είναι μια χώρα όπως κάποιες χώρες στην Ευρώπη, αλλά έχει μια κοινωνική δομή ιδιαίτερα συντηρητική, επομένως δεν είναι εύκολο για τις προοδευτικές δυνάμεις να σπάσουμε τα όρια γιατί είμαστε απομονωμένοι. Φυσικά τα πράγματα αλλάζουν. Βελτιωνόμαστε. Ωστόσο, δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε πως υπάρχει μια γενικευμένη επίθεση ενάντια στις αριστερές δυνάμεις, αλλά στην ουσία προσπαθούν να ελέγξουν την καθημερινή μας δουλιά, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για μας. Π.χ., το ζήτημα του κόμματός μας βρίσκεται αυτό το διάστημα στο Συνταγματικό Δικαστήριο επειδή υπάρχουν οι προσπάθειες απαγόρευσής μας, κάτι όχι ιδιαίτερα εύκολο να το πράξουν. Δεν πιστεύουμε πως αυτός είναι ο στόχος τους. Ωστόσο, στην καθημερινή δουλιά μας αντιμετωπίζουμε τρομερές δυσκολίες από το κράτος. Και αυτό παρόλο που η κοινωνία έχει συνηθίσει στην ιδέα πως το Κομμουνιστικό Κόμμα βρίσκεται σε παρανομία τα τελευταία 80 χρόνια. Βασικό τους μέλημα είναι να δημιουργούν προβλήματα και εμπόδια στην επαφή μας με τους ανθρώπους. Κάνουμε πολλή δουλιά, ίσως και περισσότερη από κάποια κόμματα της Ευρώπης. Ομως, δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες της χώρας, μπορούμε να πούμε πως έχουμε κάνει αρκετά βήματα στις μεγάλες πόλεις, όπως είναι η Ισταμπούλ, η Αγκυρα και το Ισμίρ. Εχουμε ιδιαίτερα καλά αποτελέσματα στους νέους εργαζόμενους, κάτι πολύ σημαντικό. Οι νέοι εργαζόμενοι σήμερα βρίσκονται μπροστά στην απειλή της ανεργίας και είναι πολύ αγανακτισμένοι και με το σύστημα αλλά και με τις συνδικαλιστικές ενώσεις που στην ουσία δεν κάνουν τίποτα γι' αυτούς. Επίσης, θετικά αποτελέσματα έχουμε και στα πανεπιστήμια, μια παράδοση που έχουμε για πολλά χρόνια. Οι ιδεολογικές συνθήκες, μετά τον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ, είναι καλύτερες, και αυτό επειδή το μίσος ενάντια στις ΗΠΑ έχει ενταθεί και ο λαός έχει καταλάβει πως είναι σωστή η κριτική που ασκούμε ενάντια στην τουρκική κυβέρνηση και στην εξωτερική πολιτική που ακολουθεί. Για πρώτη φορά, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα είναι ένα υπαρκτό πολιτικό κόμμα, και αυτό είναι πολύ σημαντικό, ότι πρόκειται για ένα κόμμα με εναλλακτική λύση.

-- Ας μιλήσουμε για το κουρδικό ζήτημα. Το κόμμα σας συνδυάζει τον αγώνα της εργατικής τάξης, προωθεί την ταξική πάλη, με την ανάγκη εθνικής ενοποίησης. Ποια είναι η σχέση του κόμματός σας με τους ανθρώπους που βρίσκονται στο ΡΚΚ;

-- Το κουρδικό ζήτημα είναι ένα σοβαρό πρόβλημα. Και παλιότερα ήταν, αλλά τώρα μετά τον πόλεμο στο Ιράκ έχει γίνει πιο πολύπλοκο. Οπως γνωρίζετε, οι Κούρδοι δεν αποτελούν μειονότητα στην Τουρκία - υπάρχουν περίπου 20 εκατομμύρια Κούρδοι σε όλη την Τουρκία και ιδιαίτερα στην Ισταμπούλ που είναι η μεγαλύτερη πόλη. Είναι φτωχοί, έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας, αποτελούν φτηνό εργατικό δυναμικό, έχουν μηδαμινή μόρφωση. Από την αρχή της Δημοκρατίας της Τουρκίας υπάρχει μια συστηματική προσέγγιση από την άρχουσα τάξη ενάντια στους Κούρδους. Πιστεύουμε ότι είναι αδύνατο να χωρίσουμε την τουρκική εργατική τάξη. Αν σκεφτούμε ότι υπάρχουν Κούρδοι και πολίτες από τον Πόντο, την Αρμενία, τη Γεωργία, την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Βοσνία, και μιλώντας με εθνικούς όρους, τότε θα πρέπει να χωριστεί η Τουρκία σε 20 κομμάτια. Κάτι τέτοιο θα ήταν άσκοπο. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης οι ιμπεριαλιστικές χώρες ενδιαφέρονται για το διαμελισμό χωρών σε μικρά κομμάτια, όπως έχουμε δει στη Γιουγκοσλαβία, στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και τώρα στο Ιράκ. Πιστεύουμε πως στην περιοχή που ονομάζουν Τουρκικό Κουρδιστάν είναι αδύνατο να δημιουργήσουμε ένα ανεξάρτητο κράτος επειδή θα εξαρτιέται απόλυτα από τις ΗΠΑ. Πάντα υποστηρίζαμε την ιδέα μιας ενωμένης χώρας με ίσα δικαιώματα, όπου οι Τούρκοι και οι Κούρδοι θα είναι ισάξιοι θεμελιωτές μιας νέας σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τουρκίας. Ομως, πριν τη σύλληψη του Οτσαλάν, τότε που το κουρδικό κίνημα ήταν πιο προοδευτικό και όχι τόσο υπέρ των Αμερικανών και της ΕΕ, είχαμε καλή συνεργασία και πάντα υπερασπίζαμε τα δικαιώματά τους, τους στηρίζαμε, προχωρούσαμε σε ενέργειες αλληλεγγύης και παίρναμε μέρος στις εκλογές μαζί τους. Ομως, οι Κούρδοι αποφάσισαν πως οι πραγματικοί δρώντες στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ και τάχθηκαν υπέρ των αμερικανικών πολιτικών επιλογών στην περιοχή. Μετά από αυτό, αρχίσαμε να τους ασκούμε κριτική, ωστόσο και αυτό προκαλεί δυσκολίες γιατί υπάρχουν πολλοί επαναστάτες μέσα στο κουρδικό κίνημα, που είναι πραγματικοί αντιιμπεριαλιστές. Οχι φυσικά η ηγεσία, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως πρέπει να παλέψουν μαζί με την τουρκική εργατική τάξη. Δε θέλουμε μια ευθεία σύγκρουση, αλλά φοβόμαστε, επειδή στο Ιράκ τα μόνα στοιχεία που συνεργάζονται απόλυτα με τις ΗΠΑ είναι οι Κούρδοι και εμείς ως κόμμα στηρίζουμε την αντίσταση. Σήμερα αυτό μας προκαλεί ανησυχίες μια και υπάρχει μια τάση στους Κούρδους της Τουρκίας να πάνε προς αυτήν την κατεύθυνση. Σήμερα υπάρχουν Κούρδοι της Τουρκίας που πηγαίνουν στο πανεπιστήμιο στο Βόρειο Ιράκ και έχουν εγκατασταθεί εκεί. Η ιδέα της υποστήριξης ενός λεγόμενου ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στο Ιράκ όλο και προχωρά. Παλιότερα, υπήρχε μια πραγματική διαπάλη ανάμεσα στο ΡΚΚ, στον Μπαρζανί και στον Ταλαμπανί, αλλά τώρα οι άνθρωποι πιστεύουν πως υπάρχει μια πιθανότητα να δημιουργηθεί ένα πλατύτερο κουρδικό κράτος. Είναι μια ιδέα που πρέπει να αντιπαλέψουμε. Προσπαθούμε να αυξήσουμε την οργανωτική δουλιά μας μέσα στους Κούρδους εργάτες. Οι Κούρδοι στην Ανατολική Τουρκία είναι κυρίως φτωχοί αγρότες, κάτι που μας δυσκολεύει να τους οργανώσουμε. Ομως, οι Κούρδοι που μένουν στις μεγαλύτερες πόλεις είναι εργάτες, ιδιαίτερα στην υφαντουργία και στις βιομηχανίες. Προσπαθούμε να οργανωθούμε εκεί ώστε να επιτύχουν οι προσπάθειές μας για κοινό αγώνα των Τούρκων και των Κούρδων. Προσπαθούμε επίσης πάντα να εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας όταν δέχονται επιθέσεις από τους φασίστες. Γνωρίζετε, το λεγόμενο βαθύ κράτος της Τουρκίας (στρατιωτικοί και παραστρατιωτικοί). Αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Τώρα οι φασίστες μιλούν ενάντια στις ΗΠΑ και κατηγορούν τους Κούρδους πως συνεργάζονται μαζί τους. Για μας δεν είναι εύκολο να κάνουμε ιδεολογική πάλη, πρέπει να το κάνουμε με άλλους όρους, όρους ταξικής πάλης. Εχουμε πολλά μέλη του κόμματός μας Κούρδους. Ωστόσο, στις κουρδικές πόλεις στην Ανατολική Τουρκία δεν είναι εύκολο να κάνεις πολιτική δουλιά χωρίς να δημιουργείς πρόβλημα με το ΡΚΚ, οπότε προσπαθούμε να ελέγχουμε τη δουλιά μας και να μη δημιουργούμε αντιπαραθέσεις. Υπάρχουν στιγμές που υπάρχει έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στην τουρκική Αριστερά και στο ΡΚΚ. Δεν το θέλουμε αυτό. Θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Προσπαθούμε να είμαστε προσεκτικοί σ' αυτό το θέμα, όμως ασκούμε κριτική σε κάποιες τουρκικές αριστερές δυνάμεις που ακολουθούν τυφλά την ηγεσία των Κούρδων. Πρόκειται για ένα μεγάλο παιχνίδι και σίγουρα χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ. Θα ήθελα να προσθέσω κάτι: Πιστεύουμε ότι η ΕΕ έχει χάσει το κουρδικό ζήτημα. Πίστευαν ότι χρησιμοποιώντας το Κουρδικό θα ήταν πιο αποτελεσματικοί στην τουρκική πολιτική, όμως οι Τούρκοι κατάλαβαν πως η πραγματική δύναμη είναι οι ΗΠΑ, οπότε πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ ελέγχουν το κουρδικό ζήτημα με έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο.

-- Σε σχέση με το κυπριακό ζήτημα, πώς το βλέπετε;

-- Το κόμμα μας από την αρχή αντιτάχθηκε στη λύση της ΕΕ, αντιτάχθηκε στο «σχέδιο Ανάν» και στηρίζουμε μια αποστρατιωτικοποιημένη Κύπρο, την αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων και το κλείσιμο των βρετανικών βάσεων και να είναι ένα ανεξάρτητο κράτος - είτε ομοσπονδία είτε ενωμένο κράτος. Και τώρα τα πράγματα προχωρούν προς μια κατεύθυνση που φοβόμαστε. Κατευθυνόμαστε μακριά από μια λύση. Οι άνθρωποι στο νησί - Τούρκοι και Ελληνες - δεν έχουν καταφέρει να οργανωθούν ενωμένα και αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα και απ' ό,τι φαίνεται θα αργήσουν. Και οι ΗΠΑ κάνουν ένα τρομερό πράγμα, προσφέρουν την Κύπρο στην Τουρκία και πιστεύουμε ότι αυτό έχει κάποια σχέση και με το μοίρασμα στα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα, δυστυχώς, και η όποια Αριστερά υπάρχει στο τουρκοκυπριακό μέρος έχει σε μεγάλο βαθμό ευθυγραμμιστεί με την ιμπεριαλιστική λογική τόσο των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ. Δυστυχώς βλέπουμε ότι τα πράγματα στο νησί δεν πάνε καλά και είναι δύσκολο να υπάρξει μια πραγματικά δίκαιη λύση για ένα ενιαίο κράτος των δύο κοινοτήτων, με αποχώρηση των εποίκων και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.

-- Είχαμε το τελευταίο διάστημα τη διαμάχη με τα σκίτσα του προφήτη. Πώς βλέπετε τις αντιδράσεις, στη χώρα σας πώς το αντιμετωπίζετε;

-- Σχετικά με το θέμα της διαμάχης για τα σκίτσα που απεικονίζουν τον Μωάμεθ, σαν κόμμα ανοιχτά είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι πρόκειται για μια καλοσχεδιασμένη προβοκάτσια. Το να παρουσιάζεις με αυτό τον τρόπο χωρίς καμιά ουσία σκίτσα, που αποσκοπούν στο να προσβάλουν όλους τους θρησκευόμενους μουσουλμάνους, δε γίνεται τυχαία. Ταυτόχρονα, όταν οι λαοί του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Παλαιστίνης αντιμετωπίζουν καθημερινά την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, έχουν κάθε δικαίωμα να αντιδράσουν. Νομίζουμε επίσης ότι οι ιθύνοντες αυτής της προβοκάτσιας την οργάνωσαν ίσως και για να αξιοποιήσουν τις αντιδράσεις, λέγοντας στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, κυρίως στα μεσαία στρώματα, ότι «αυτοί οι λαοί είναι βάρβαροι, και άρα υπάρχει μια βάση για μελλοντική πιθανή επίθεση στο Ιράν». Πάντως, στην Τουρκία δεν έγιναν βίαιες διαδηλώσεις εκτός από μια περίπτωση που φαίνεται να έχει σχέση, αυτή της οργανωμένης δολοφονίας ενός καθολικού επισκόπου σε μια πόλη όπου υπάρχει έντονο και το φασιστικό στοιχείο. Ωστόσο, και η ντόπια κυβέρνηση κράτησε αυτή την υπόθεση σε χαμηλούς τόνους.

Εμείς πιστεύουμε ότι παρόλο που είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό χρειάζεται να προσεγγίσουμε τους θρησκευόμενους ανθρώπους και να προσπαθήσουμε να τους αλλάξουμε τη συνείδηση, να τους δείξουμε ότι η πάλη των εργαζομένων πρέπει να προσανατολιστεί ενάντια στην αιτία των προβλημάτων τους. Ενάντια στο ίδιο το άδικο εκμεταλλευτικό σύστημα. Δεν είναι μια εύκολη δουλιά αλλά σήμερα οι εργαζόμενοι αποδέχονται σιγά σιγά τη δική μας πρόταση. Συνδυάζουμε την πάλη ενάντια στον ακραίο φονταμενταλισμό με την αντιιμπεριαλιστική πάλη και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στο Ιράκ και αλλού δίνουν τη δυνατότητα αρκετοί άνθρωποι να αρχίσουν να σκέφτονται διαφορετικά. Βλέπουν τι σημαίνει η πολιτική του ιμπεριαλισμού και, από την άλλη, με τη λαϊκή αντίσταση βλέπουν ότι αυτός δεν είναι ανίκητος. Σε αυτή την κατεύθυνση εστιάζουμε τη δική μας δουλιά.