Αλματα στον κατήφορο του αυταρχισμού και της καταστολής των λαϊκών αγώνων κάνει η κυβέρνηση Καραμανλή, αναπόφευκτη συνέπεια της επιτάχυνσης της αντιλαϊκής επίθεσης και των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων».

Η κυβέρνηση δε δίστασε να βάλει στο γύψο το δικαίωμα της απεργίας ξεκινώντας από τους ναυτεργάτες, θέλοντας να στείλει ένα γενικότερο μήνυμα πυγμής και ισχύος στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Η συντονισμένη επίθεση της κυβέρνησης κατά των ναυτεργατών - αντίγραφο της αντεργατικής στάσης των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ - ξετυλίγεται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα:

- Συστηματική συκοφαντική επίθεση κατά των ναυτεργατών, τους οποίους κατηγορεί για αδιαλλαξία(!), τη στιγμή που η ίδια δε δέχτηκε να ικανοποιήσει ούτε ένα από τα αιτήματά τους, ενώ τους εμφανίζει περίπου ως «εχθρούς της κοινωνίας» και ως προνομιούχα συντεχνία που δεν υπολογίζει τα συμφέροντα των άλλων κοινωνικών ομάδων και ζητά παράλογα αιτήματα. Η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπορούσε για να λύσει τα αιτήματα των ναυτεργατών, αλλά οι εργαζόμενοι «επέδειξαν αδιαλλαξία», ισχυρίστηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

- Πλήττει βάναυσα το δικαίωμα της απεργίας, κόντρα στις υποκριτικές και θρασύτατες διαβεβαιώσεις ότι τάχα το σέβεται. Ξεχωριστή σημασία έχει το «σκεπτικό» με το οποίο η κυβέρνηση δικαιολόγησε την επιστράτευση των ναυτεργατών. «Είχε προκληθεί σοβαρή και κοινωνική διαταραχή στην κοινωνική και οικονομική ζωή του κράτους», υποστήριξε ο Θ. Ρουσόπουλος, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί σαφώς ότι κάθε απεργία μπορεί να κηρύσσεται παράνομη και καταχρηστική, αφού όλες προκαλούν «διαταραχή στην οικονομική και κοινωνική ζωή»... Επιπλέον εμφανίστηκε ως εκφραστής των «υπόλοιπων Ελλήνων», τα συμφέροντα των οποίων «σκέφτεται» και υπερασπίζεται από τους απεργούς...

- Προχωρά σε επίδειξη ισχύος, εμφανιζόμενη να περιφρονεί το γεγονός ότι το δικαστήριο είχε κρίνει νόμιμη την απεργία των ναυτεργατών. Αντί άλλης απάντησης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προτίμησε να κατηγορήσει το ΚΚΕ για παρέμβαση στη Δικαιοσύνη επειδή «έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι παρενέβη στη δικαιοσύνη για να χαρακτηρίσει ως παράνομη την απεργία». Επιχειρώντας να δικαιολογήσει την «κατάργηση» της δικαιοσύνης, ο Θ. Ρουσόπουλος ψέλλισε ότι «ο ρόλος της εκτελεστικής εξουσίας είναι άλλος»(!). Υπεραμύνθηκε τη διάτρητη νομιμότητα της επιστράτευσης, επικαλούμενος ότι είχε κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας τον Αύγουστο του 2002 μετά την επιστράτευση που είχε κάνει η τότε κυβέρνηση Σημίτη τον Ιούνη του ίδιου χρόνου.

- Επιστρατεύει την απειλή ή και τη χρήση αστυνομικής βίας κατά των απεργών. «Η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει ό,τι μέσα προβλέπει ο νόμος», δήλωσε ξερά ο εκπρόσωπος όταν ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση θα καταφύγει στην «πειθώ» των ΜΑΤ. Παρόμοια δήλωση είχε κάνει νωρίτερα ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αχαλίνωτη αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης έχει φέρει στην πρώτη γραμμή τη νεοφιλελεύθερη πτέρυγα, η οποία υπερασπίζεται μετά πάθους την εφαρμοζόμενη πολιτική. Πρώτη και καλύτερη η Ντ. Μπακογιάννη, η οποία χτες, εξερχόμενη από τη συνεργασία που είχε με τον Κ. Καραμανλή, πλειοδότησε της επιστράτευσης των ναυτεργατών, αναμασώντας τη γνωστή σαθρή επιχειρηματολογία περί αγροτών που έχουν τεράστιο πρόβλημα, ενώ δε δίστασε να καταφύγει και στην κινδυνολογία επικαλούμενη τη μεταφορά φαρμάκων στα νησιά... Στο πλευρό της δραστηριοποιείται η ομάδα των μητσοτακικών βουλευτών, όπως οι Στ. Νικηφοράκης, Ν.Καραμπίνας, Κυρ. Μητσοτάκης κ.ά. ενώ ο ούλτρα νεοφιλελεύθερος Ν. Γεωργιάδης χτες θριαμβολογούσε γιατί «προχθές ήταν μόνος και σήμερα είναι μαζί μου όλη η κυβέρνηση»(!). Φυσικά, δεν υστερεί και η λεγόμενη λαϊκή δεξιά, εκ μέρους της οποίας ο Μ. Εβερτ δήλωσε χτες ότι «δεν υπήρχε άλλη λύση από την επιστράτευση»...