Η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη» καταδικάζει την έξαρση του αυταρχισμού από την πλευρά της κυβέρνησης σε βάρος των απεργών ναυτεργατών αλλά και την ίδια την υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία.

Χαιρετίζει την απόφαση των απεργών να μην καμφθούν μπροστά στις απειλές και υπογραμμίζει ότι κανείς, ούτε οι απεργοί ούτε τα εντεταλμένα κρατικά όργανα είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόσουν μια αντισυνταγματική διάταξη που έρχεται σε καταφανή αντίθεση με τα άρθρα 22 παρ. 4 και 23 του Συντάγματος. Αντίθετα, αποτελεί υποχρέωση όλων να προστατεύσουν έμπρακτα το δικαίωμα στην απεργία.

Επίσης, εξαίρει την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (απόφαση 1701/06 σε διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), που αναγνώρισε το δίκαιο και νόμιμο της απεργίας, ενάντια στην παράδοση, που θέλει τα δικαστήρια να κηρύσσουν τις απεργίες παράνομες και καταχρηστικές σύμφωνα με τα κελεύσματα της εκάστοτε κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

Ο Γ. Κατρούγκαλος, επ. καθηγητής νομικής και μέλος της «Δημοκρατικής Συσπείρωσης», αναφερόμενος στην αντισυνταγματικότητα της κυβερνητικής απόφασης, τονίζει ότι κατά το άρθρο 22 παρ. 4 του Συντάγματος, οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Επιπλέον, κατά το άρθρο 23 παρ. 2 του Συντάγματος, η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων.

Συμπληρώνει ότι με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο απαγορεύεται η απεργία σε κάποιους κλάδους ή σε άλλους υπόκειται σε περιορισμούς. Ωστόσο, οι περιορισμοί αυτοί δεν μπορούν να φτάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησής του, υπογραμμίζει.

Ακόμα εξηγεί ότι για την πολιτική επιστράτευση ισχύει η εξής διάταξη του άρθρου 23 του ΠΔ 17/74: «Μετά την κήρυξη της πολιτικής κινητοποίησης μπορεί με απόφαση του πρωθυπουργού να εξουσιοδοτούνται οι υπουργοί, οι γενικοί γραμματείς Περιφερειών και οι νομάρχες να ενεργούν πολιτική επιστράτευση προσωπικού από μη καλούμενες κλάσεις και πέραν των αναστολών κατατάξεων που χορηγήθηκαν με αποφάσεις του "Συμβουλίου Αναστολών Κατατάξεων" προς ικανοποίηση των αναγκών της πολιτικής σχεδιάσεως εκτάκτων αναγκών σε έμψυχο δυναμικό».

Ομως, η διάταξη του ΠΔ αυτού δεν μπορεί να εφαρμοστεί για την επιστράτευση απεργών, αναφέρει ο καθηγητής, εξηγώντας:

• «Κατ' αρχάς διότι, κατά το άρθρο 19 του ίδιου ΠΔ, προϋπόθεση εφαρμογής της είναι η αντιμετώπιση "εκτάκτων εν ειρήνη αναγκών", οι οποίες προδήλως δεν μπορεί να προκληθούν από νόμιμη και μη καταχρηστική απεργία
• Κυρίως, όμως, δεν μπορούν να εφαρμοστούν διότι περιορίζουν μέχρι εξαφάνισης το δικαίωμα στην απεργία».

Τονίζει ακόμα ότι έστω και εάν θεωρηθούν από κάποιους συνταγματικές οι διατάξεις του άρθρου 23 του ΠΔ 17/74, και πάλι η συγκεκριμένη απόφαση επιστράτευσης θα είναι μη νόμιμη, ως αντίθετη στην αρχή της αναλογικότητας, δεδομένου ότι περιορίζει υπέρμετρα το δικαίωμα στην απεργία χωρίς επαρκή λόγο δημοσίου συμφέροντος, εφόσον, όπως έκρινε η απόφαση του αρμόδιου Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η υπό κρίση απεργία ήταν νόμιμη και όχι καταχρηστική.