Το 17ο Συνέδριο του Κόμματος τόνισε ότι χρειάζεται μια νέα εκκίνηση στο καίριο πρόβλημα της δουλιάς μας στις γυναίκες, στη βάση ότι η συσπείρωση, η ένταξη των γυναικών στο αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο πάλης είναι καίριο, άμεσο πολιτικό καθήκον που αφορά όλη τη δουλιά του Κόμματος, συνδέεται με την αύξηση της επιρροής του σε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού.

Να αναδεικνύεται ότι η απελευθέρωση της γυναίκας είναι συστατικό στοιχείο της πάλης της εργατικής τάξης για την κοινωνική απελευθέρωσή της.

Για την ανάπτυξη της δουλιάς στις γυναίκες της εργατικής τάξης, το 17ο Συνέδριο τόνιζε ότι πρέπει «να υπάρξει ένα εξειδικευμένο σχέδιο για πολιτική και μαζική δράση προσανατολισμένη στους εργασιακούς χώρους, στο πλαίσιο της γενικότερης δουλιάς στην εργατική τάξη».

Η εξειδίκευση της δουλιάς στην εργατική τάξη προϋποθέτει καταρχήν την ανάπτυξη δουλιάς από το ΠΑΜΕ.

Να διαμορφωθεί μια πρωτοπορία σε κλάδους και τομείς της οικονομίας, οι οποίοι εμφανίζουν υψηλό βαθμό συγκέντρωσης εργαζομένων γυναικών: Στη βιομηχανία τροφίμων - ποτών, στην κλωστοϋφαντουργία, στον ιματισμό, στο λιανικό εμπόριο, στον επισιτισμό, κλπ., αλλά και στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας. Να συμβάλουμε στην ένταξη γυναικών, ιδιαίτερα νέων στα συνδικάτα, στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση στις εργάτριες για την κατανόηση της ανισοτιμίας της γυναίκας στον καπιταλισμό, είναι καίριας σημασίας πρόβλημα. Να κατανοηθεί ότι η πάλη για την απελευθέρωσή τους συνδέεται, είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πάλης της εργατικής τάξης για την κοινωνική της απελευθέρωση.

Το 17ο Συνέδριο αναφέρει: «Η προσφορά των γυναικείων οργανώσεων που αντιστρατεύονται την κυρίαρχη πολιτική είναι σημαντική. Συμβάλλουν στην κατανόηση του γυναικείου ζητήματος, στο συντονισμό δράσης των γυναικών ανεξάρτητα από επάγγελμα, ηλικία, συνθήκες ζωής, κλπ.».

Για την εξειδίκευση της πολιτικής του Κόμματος στο γυναικείο κίνημα, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ορισμένες ιδεολογικές - πολιτικές πλευρές.

Αποκρούουμε τις απόψεις για διαταξικό, αυτόνομο, επαναστατικό γυναικείο κίνημα που παράγει τη δική του ιδεολογία, κλπ. Τέτοιες αντιλήψεις οδηγούν στην άρνηση της ταξικότητας του γυναικείου προβλήματος, στοχεύουν στην απόσπαση του γυναικείου κινήματος από το εργατικό κίνημα. Αρνούνται τον ηγετικό ρόλο της εργατικής τάξης για την κοινωνική απελευθέρωση, στοιχείο της οποίας είναι και η απελευθέρωση της γυναίκας.

Υποστηρίζουμε την αυτοτέλεια του οργανωμένου γυναικείου κινήματος, χωρίς να θεωρούμε ότι οι δομές του εξαντλούνται στο γυναικείο σύλλογο.

Απορρίπτουμε την «αυτόνομη» γυναικεία παρέμβαση στην εξουσία, που τελικώς ταυτίζεται με την αστική εξουσία, δηλαδή ενσωματώνεται στο σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης και επομένως και της διπλής καταπίεσης της γυναίκας.

Η αδυναμία εξειδίκευσης της γενικής πολιτικής του Κόμματος στις γυναίκες δεν είναι υποτίμηση του Κόμματος στην ανάπτυξη της δουλιάς στις γυναίκες. Είναι ένδειξη αδυναμίας στην εξειδίκευση της πολιτικής του Κόμματος, σε ζητήματα της στρατηγικής του αντιπάλου, σε επιμέρους μέτωπα πάλης και συσπειρώσεις, ιδιαίτερα μετά την άρση (1978 - 1981) της νομοθετικής κατοχύρωσης της ανισοτιμίας της γυναίκας.

Οι νέες μορφές ανισοτιμίας δεν αναλύθηκαν σε βάθος, δε συνειδητοποιήθηκαν έγκαιρα. Ετσι, ένας πολύ μικρός αριθμός γυναικείων στελεχών δείχνει διάθεση προσφοράς στον τομέα εξειδίκευσης της δουλιάς για τις γυναίκες. Και όταν υπάρχουν ανάλογες χρεώσεις περιορίζονται στη δουλιά στις μαζικές γυναικείες οργανώσεις, χωρίς σφαιρικότερη παρέμβαση στις γυναίκες, σε όλα τα μέτωπα δράσης.

Η ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση του Κόμματος στην οργάνωση της δουλιάς, πρέπει να λάβει υπόψη ορισμένα ζητήματα:

Οι γυναίκες έχουν οξύτερο πρόβλημα έλλειψης ελεύθερου χρόνου.

Εχει ειδική σημασία η ένταξη των γυναικών στην πάλη μέσα από πολλούς δρόμους (ανεργία, ακρίβεια, παιδεία, προβλήματα νεολαίας, μητρότητας, υγείας, πολιτισμού, διεθνή, κλπ.).

Η ταξική και ιδεολογική διαπαιδαγώγηση ως ένα συλλογικό, ενιαίο πρόβλημα (κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό, ηθικό), πρέπει να αγκαλιάζει όλες τις πλευρές και τους τομείς της ζωής της, να μην αντιμετωπίζεται αποσπασματικά.

Να κατανοείται η ταξική φύση και η ιστορικότητα του γυναικείου ζητήματος.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο πώς προβάλλεται η λύση του γυναικείου ζητήματος μέσα στο κίνημα, μέσω των ιδιαίτερων αναγκών, να συνδέεται η λύση του με το γενικό πλαίσιο των αντιμονοπωλιακών - αντιιμπεριαλιστικών αιτημάτων πάλης, η πάλη για τη χειραφέτηση της γυναίκας να συνδέεται με την πάλη για την κοινωνική χειραφέτηση της εργατικής τάξης.

Δημιουργική αναζήτηση των μορφών συσπείρωσης και κοινής δράσης του γυναικείου με το εργατικό κίνημα, γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

Να προβάλλεται η θέση μας για οριστική λύση του γυναικείου ζητήματος στο σοσιαλισμό. Τη θέση της γυναίκας στο σοσιαλισμό.

Υποστηρίζουμε ότι μέτρο της πάλης για την ισοτιμία της γυναίκας, σε διεθνές επίπεδο αλλά και μέσα σ' ένα κράτος, δεν μπορεί να είναι η εξίσωση των διαφορετικών πολιτισμικών επιπέδων ή η καταδίκη των αποτελεσμάτων της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού και όχι ο καπιταλισμός, ο οποίος δημιουργεί σε ιστορικά διαφορετικές συνθήκες διαφορετικό επίπεδο και εκφράσεις στη διπλή καταπίεση της γυναίκας.

Μεγάλη συμβολή στη δημιουργία ρηγμάτων, θα αποτελέσει η κοινή δράση γυναικείων οργανώσεων τόσο σε εθνικό όσο και σε περιφερειακό, διεθνές επίπεδο, ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, μέσα από τη δημιουργία αντιμονοπωλιακών - αντιιμπεριαλιστικών μετώπων πάλης. Η σύνδεση της πάλης για τη χειραφέτηση της γυναίκας με την πάλη για κοινωνική χειραφέτηση, για λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.