«Οι διπλωματικοί δρόμοι που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι τρεις (Ελσίνκι, Χάγη, ακινησία) και οι κυβερνήσεις που καλούνται να τους ακολουθήσουν ή να τους απορρίψουν βρίσκονται σε διαφορετικές καμπές. Η κυβέρνηση Καραμανλή είναι ισχυρή στο λαό, αλλά έχει μπροστά τις δημοτικές εκλογές, όπου θα αντιμετωπίσει ακροδεξιά πίεση (...) οποιαδήποτε από τις δύο πρώτες λύσεις (Ελσίνκι, Χάγη) που οδηγούν ουσιαστικώς σε ένα συμβιβασμό, προϋποθέτουν την ύπαρξη ισχυρών κυβερνήσεων και στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Αυτό, όμως, λείπει τώρα (...) διπλωματικά, τακτικά και εθνικά έχουμε λοιπόν μία επιλογή: Ακινησία και διασφάλιση του υπάρχοντος status quo. Το γήπεδο είναι πολύ μικρό για να δείξουμε υπερκινητικότητα» (ο Μ. Κοττάκης στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

«Με τα υπάρχοντα στοιχεία δεν επιβεβαιώνεται η υπόθεσις κεραυνικού πλήγματος και δε στοιχειοθετούνται προϋποθέσεις μονοσήμαντης επιβεβαίωσης της υπόθεσης της "Γέφυρας ΑΕ". Η επιτροπή δεν αποκλείει ως εκ τούτου την υπόθεση της τοπικής αστοχίας ενός ή περισσοτέρων εκ των συνιστώντων το καλώδιον υλικών, οφειλομένης εις διάφορα αίτια, είτε ad origo, είτε ενδόσεως κατά τη διαδικασίαν μεταφοράς και εφαρμογής, με συνέπειαν τοπικήν υπερκαταπόνησιν» (απόσπασμα από το πόρισμα της Επιτροπής για τη γέφυρα στο Ρίο / «ΑΥΡΙΑΝΗ»).

«Το 80% του δικτύου ύδρευσης στην Ελλάδα είναι ακατάλληλο. Ανησυχητικό πόρισμα της Πανελλήνιας Εταιρίας Δημόσιας Υγείας. Αυξάνονται κατά 35% οι νεφροπαθείς, κατά 80% οι υπερτασικοί και 75% οι διαβητικοί. Οι υψηλές θερμοκρασίες καθιστούν επικίνδυνα και τα εμφιαλωμένα» (στην πρώτη σελίδα του «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΥ»).