Υπάρχουν, βέβαια, κι αυτοί που θέλουν, σώνει και καλά, να μας πείσουν ότι οι αποφάσεις του Ελσίνκι ικανοποιούν τους όρους και τις προϋποθέσεις, που έβαζε παλιότερα το ΠΑΣΟΚ. Αποφεύγουν, όμως, να αναφερθούν σ' αυτές συγκεκριμένα και αρκούνται στο να υπογραμμίζουν τις γενικόλογες και επιδεχόμενες διαφορετικές ερμηνείες διακηρύξεις της απόφασης της Συνόδου Κορυφής. Λες και δε γνωρίζουν ότι, τόσο η τουρκική ηγεσία, όσο και οι ηγεσίες των «μεγάλων» χωρών της ΕΕ έχουν υπογράψει πάμπολλα τέτοια κείμενα. Λες και δε γνωρίζουν ότι όλες αυτές οι χώρες είναι μέλη του ΟΗΕ και υποτίθεται πως δεσμεύονται από τις αντίστοιχες αρχές του Οργανισμού και του Διεθνούς Δικαίου γενικότερα, αλλά δεν έχουν διστάσει, όταν το απαιτεί το συμφέρον τους, να «πετάξουν» τις υπογραφές τους στο καλάθι των αχρήστων ή να διαβάσουν, από την ανάποδη, όλα όσα έχουν υπογράψει.

Είπαμε, όμως, και το ξαναλέμε, η λογική του «μονόδρομου» είναι επικίνδυνη. Ιδιαίτερα, όταν ο μονόδρομος αυτός έχει χαραχτεί από τους ιμπεριαλιστές και ονομάζεται «νέα τάξη πραγμάτων».