Δε λέμε, φιλότιμη είναι η προσπάθεια των διάφορων κυβερνητικών στελεχών, όπως και αρκετών αρθρογράφων και αναλυτών, να τεκμηριώσουν, πως τα όσα έγιναν και υπογράφτηκαν στο Ελσίνκι αποτελούν τη συνέχεια της ίδιας πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, αλλά χωρίς αντίκρισμα. Ολοι θυμούνται, ότι μόλις πριν λίγα χρόνια -ουσιαστικά από το 1980 και μετά- η εξωτερική πολιτική του ΠΑΣΟΚ στηριζόταν στην παρεμπόδιση της παραπέρα ανάπτυξης των ευρω-τουρκικών σχέσεων, θέτοντας μια σειρά προϋποθέσεις, που αφορούσαν στην επιθετική και επεκτατική πολιτική της Αγκυρας και στην επίλυση του Κυπριακού.

Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική αυτή εγκαταλείφθηκε σιγά σιγά κι έτσι φτάσαμε στο Ελσίνκι, χωρίς, όμως, το στρατοκρατικό καθεστώς της Αγκυρας να παραιτηθεί από τις παράνομες και προκλητικές διεκδικήσεις του και χωρίς, να υπάρξει η παραμικρή θετική εξέλιξη στο Κυπριακό.

Η εξέλιξη, βέβαια, δε μας ξαφνιάζει. Αλλωστε, αρκετές φορές είχαμε υπογραμμίσει τόσο τον αδιέξοδο χαρακτήρα της πολιτικής αυτής, όσο και την εγκληματική εναπόθεση της αντιμετώπισης των λεγομένων εθνικών θεμάτων της χώρας στις «καλές υπηρεσίες και προθέσεις» των Ευρωπαίων και υπερατλαντικών «εταίρων» και «συμμάχων».