«Οι θέσεις των δύο πανεπιστημιακών παρουσιάζονται σε καίρια ζητήματα εκ διαμέτρου αντίθετες», έγραφε η «Καθημερινή της Κυριακής», παρουσιάζοντας τις συνεντεύξεις των πανεπιστημιακών Θ. Βερέμη, προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και της Επιτροπής των 8 «σοφών», που επεξεργάστηκε το κυβερνητικό προσχέδιο νόμου για τα πανεπιστήμια και του Γ. Μπαμπινιώτη, πρύτανη του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Οποιος διαβάσει, όμως, τις δυο συνεντεύξεις, εύκολα μπορεί να δει, ότι η αλήθεια είναι διαφορετική. Ουσιαστικά, η μόνη διαφωνία του Γ. Μπαμπινιώτη βρίσκεται στην καθιέρωση «πλήρους και ουσιαστικής αυτοδιοίκησης» των πανεπιστημίων, για θέματα ακαδημαϊκά, οικονομικά και διοικητικά και, μάλιστα, ως προϋπόθεση της εφαρμογής των όποιων άλλων μέτρων. Με άλλα λόγια, στο ποιος και με ποιους όρους θα εφαρμόσει τις όποιες αλλαγές. Για τις τελευταίες, την κατεύθυνση και το περιεχόμενό τους, ο πρύτανης της Αθήνας δεν έχει καμιά ουσιαστική διαφωνία, τόσο με τον Θ. Βερέμη, όσο και με την κυβερνητική πολιτική. Θέλει κι αυτός ένα πανεπιστήμιο στενά δεμένο με την αγορά και τις επιχειρήσεις, ολοκληρωτικά προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό και δε λέει κουβέντα, για τη δημόσια και δωρεάν Παιδεία, τον κοινωνικό χαρακτήρα και ρόλο της επιστήμης, ποιοι καθορίζουν τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο των πανεπιστημιακών σπουδών και της επιστημονικής έρευνας και ποιοι ωφελούνται. Δε λέει κουβέντα για τη ραγδαία μετατροπή των πανεπιστημιακών καθηγητών σε «υπαλλήλους» και «ντίλερ» των μεγάλων επιχειρήσεων.