Σύμφωνα με το άρθρο (29/6/06), η «Πανεπιστημονική» ευθύνεται, γιατί παρεμπόδισε τάχα την έκδοση ενωτικού ψηφίσματος σχετικά με το νόμο-πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση καθώς και για σκόπιμες απουσίες αντιπροσώπων της απ' την τακτική συνεδρίαση της Αντιπροσωπείας των 100.000 Ελλήνων μηχανικών. Το άρθρο-λίβελος διανθίζεται από υπονοούμενα για υπόγεια στήριξη της «Πανεπιστημονικής» στις επιδιώξεις της ΝΔ και από αναφορές σε ψεύτικα στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των εκλεγμένων της παράταξής μας, τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών, κλπ.

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυνάμεις του οπορτουνισμού επιτίθενται συκοφαντικά στο ΚΚΕ και επιχειρούν να εμφανίσουν το άσπρο μαύρο. Ομως, η συνοπτική ανάδειξη των πραγματικών γεγονότων δεν εκπορεύεται μόνο απ' τη διάθεση αποκατάστασης της αλήθειας. Προσφέρεται για την εξαγωγή συμπερασμάτων για τον πραγματικό ρόλο του ΣΥΝ, ως υπηρέτη των επιλογών των βασικών δυνάμεων του δικομματισμού και των κεντρικών κατευθύνσεων της ΕΕ και της άρχουσας τάξης. Τον συγκεκριμένο ρόλο δε διεκδικούν, όπως θα δούμε, μόνο τα στελέχη του ΣΥΝ, αλλά και των υπόλοιπων σχημάτων του ΤΕΕ που φλερτάρουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, το Φόρουμ κλπ., όπως η «Συσπείρωση Αριστερών Μηχανικών».

Η Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ (στην οποία ο πρόεδρος ανήκει στις συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΝ και εκλέχθηκε με την αποφασιστική στήριξη των αντιπροσώπων που πρόσκεινται στη ΝΔ), ανέδειξε ως θέμα της τακτικής συνέλευσης της Αντιπροσωπείας το θεσμικό πλαίσιο του ΤΕΕ, τη στιγμή που ήταν σε κλιμάκωση οι πολύμορφοι αγώνες για το μέλλον της Παιδείας.

Θεωρήσαμε προκλητική την ημερήσια διάταξη και προτάξαμε ως ψήφισμα της «Πανεπιστημονικής» την ομόφωνη σχετική απόφαση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών για τρεις λόγους:

(α) Να υποχρεώσουμε το σύνολο των παρατάξεων να πάρουν σαφή θέση για την πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης για την Ανώτατη Εκπαίδευση (Στρατηγική της Λισαβόνας, κατευθύνσεις της Μπολόνια, κλπ.). Επιμένουμε στο σημείο αυτό γιατί τα μέτρα ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και διαμόρφωσης ενός φτηνού, ευέλικτου επιστημονικού προλεταριάτου δεν έπεσαν από τον ουρανό, υπηρετούν στρατηγικές ανάγκες του κεφαλαίου.

(β) Να αναδειχτεί ο συνολικός χαρακτήρας της επίθεσης της αστικής τάξης στα δικαιώματά μας, που δεν περιορίζεται στο νόμο-πλαίσιο για την εκπαίδευση, αφού, π.χ., ήδη έχει δρομολογηθεί σχέδιο νόμου για το Ασφαλιστικό των μηχανικών και την αναδιάρθρωση του Ταμείου (ΤΣΜΕΔΕ), και να τονιστεί η ανάγκη συνολικής απάντησης των εργαζομένων.

(γ) Να έρθει στο επίκεντρο η ταξική φωνή των συναδέλφων με σχέση εξαρτημένης εργασίας, με μισθό ή με δελτίο, αυτών που ανήκουν ή προσεγγίζουν την εργατική τάξη.

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις μας στο Σωματείο των Μισθωτών Τεχνικών αποτελούν τη μειοψηφία και όχι την πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου.

Αξιοποιήσαμε, τέλος, το αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, που υποχρεώνει να προταχθεί η συζήτηση για το ψήφισμα το οποίο καταθέσαμε. Τα όσα συνέβησαν στη συνέχεια θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς διασκεδαστικά, αν δεν αφορούσαν σε ένα τόσο σοβαρό θέμα.

Στην αρχή οι δυνάμεις της «Συσπείρωσης» και του ΣΥΝ μας κατηγόρησαν γιατί εκτός της Παιδείας περιλάβαμε θέματα οικονομικής πολιτικής στο ψήφισμα και υπονομεύαμε τάχα τη δυνατότητα λήψης απόφασης.

Για να αποκαλύψουμε τον υποκριτικό χαρακτήρα της κριτικής τους, προτείναμε να τεθεί σε ψηφοφορία μόνο το τμήμα του ψηφίσματος που αφορούσε στην εκπαίδευση.

Αμέσως ανακάλυψαν την ύπαρξη δικών τους ψηφισμάτων για το θέμα, τα οποία είχε τάχα ξεχάσει να παραλάβει το προεδρείο στην αρχή της συνεδρίασης! Αφού λοιπόν ήταν σε διαδικασία συζήτησης το δικό μας ψήφισμα, πρότειναν τα ψηφίσματά τους ως τροπολογίες σ' αυτό ώστε να αναιρέσουν τα βασικά του σημεία! Πού εστιάστηκε η αντιπαράθεση;

Μα στην ανάγκη καταδίκης των πραγματικών ενόχων, της πολιτικής της ΕΕ και των δυνάμεων που ανοιχτά την προωθούν, δηλαδή και του ΠΑΣΟΚ, εκτός της σημερινής κυβέρνησης. Το ψήφισμα που καταθέσαμε αναδείκνυε τον πραγματικό αντίπαλο, διαμόρφωνε βάση κοινής δράσης με τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, σηματοδοτούσε τη διέξοδο για την ελπιδοφόρα συνέχεια και κλιμάκωση του αγώνα.

Η «Συσπείρωση» διαφώνησε και τόνισε ότι κάθε αναφορά στο ΠΑΣΟΚ και στη στρατηγική της Λισαβόνας εμποδίζει την ψήφιση «ενωτικού ψηφίσματος». Ενωτικού με ποιον ενάντια σε ποιον, αναρωτηθήκαμε δυνατά. Ο εκπρόσωπος της «Συσπείρωσης» δε μας άφησε απορίες. Ξεκαθάρισε ότι το προηγούμενο κίνημα των καταλήψεων, στις αρχές της δεκαετίας του '90, έδιωξε ευτυχώς για πολλά χρόνια τη Δεξιά από την κυβέρνηση! Οι δυνάμεις του ΣΥΝ μας πρότειναν να περιοριστούμε σε μία γενικόλογη καταδίκη της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής πολιτικής. Στη συνέχεια η παράταξη του ΣΥΝ «Ενότητα Μηχανικών - Ν. Κιτσίκης» και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, συντάχθηκαν με την τροπολογία-ψήφισμα της «Συσπείρωσης».

Αυτή την τροπολογία-ψήφισμα αρνήθηκε φυσικά η «Πανεπιστημονική», η οποία δεν υπήρξε ποτέ νεροκουβαλητής της μίας δύναμης του δικομματισμού απέναντι στην άλλη. Απαίτησε να γίνει κατ' αρχήν ψηφοφορία πάνω στο ψήφισμά της που είχε κατατεθεί στην αρχή, ως βάση συζήτησης. Το συγκεκριμένο ψήφισμα καταψήφισαν από κοινού οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και της «Συσπείρωσης», οι οποίες τάχα αγωνιούσαν για την καταδίκη του νόμου- πλαίσιο.

Μία ακόμη αναγκαστική αναφορά στα γεγονότα. Απ' την Αντιπροσωπεία έλειπαν πράγματι δύο άτυχοι σύντροφοί μας, λόγω σοβαρών και γνωστών στον αρθρογράφο της «Ελευθεροτυπίας» προβλημάτων υγείας. Την αχαρακτήριστη στάση του την αφήνουμε λοιπόν στην κρίση του αναγνώστη.

Ετσι, απ' τη μία οι δυνάμεις του ΣΥΝ στη Διοικούσα Επιτροπή αποτελούν τους σημαιοφόρους της κυβερνητικής πολιτικής, αποτρέποντας κάθε ουσιαστική αντίδραση στα σχέδια νόμου της κυβέρνησης (π.χ., για το Ασφαλιστικό). Απ' την άλλη συμπορεύονται με την ΠΑΣΚ και τη «Συσπείρωση» σε μία γενικόλογη απόρριψη του συγκεκριμένου νόμου- πλαίσιο, που συγκαλύπτει τα αίτια της συντηρητικής επίθεσης και τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή υπηρετεί την προεκλογική τακτική, θολού αντικυβερνητισμού, του ΠΑΣΟΚ.

Ομως, η οπορτουνιστική παρέμβαση δεν περιορίζεται σε θέματα τακτικής, γι' αυτό και είναι επικίνδυνη. Οι αυτοχαρακτηριζόμενες σαν δυνάμεις της «ριζοσπαστικής Αριστεράς», δηλαδή του αστερισμού του ΣΥΡΙΖΑ, καλούν στην αναζήτηση λύσεων, με δεδομένο το πλαίσιο της ΕΕ και των στρατηγικών κατευθύνσεών της.

Ιδιαίτερα στον τομέα της εκπαίδευσης προωθούν τη μετατροπή του ΤΕΕ σε μοχλό εφαρμογής των κατευθύνσεων της Μπολόνια, για κατηγοριοποίηση των αποφοίτων και αποσύνδεση του πτυχίου απ' τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα. Προτείνουν την «αναβάθμιση» του ΤΕΕ σε κέντρο αξιολόγησης και απονομής πολυεπίπεδων επαγγελματικών δικαιωμάτων, με αντίστοιχες αυστηρές εξετάσεις. Η αποδοχή των κατευθύνσεων της ΕΕ είναι επίσης η πραγματική αιτία που η ηγεσία του ΤΕΕ δεν αποχωρεί απ' τον στημένο διάλογο-απάτη για το σχέδιο νόμου.

Για τους εργαζόμενους μηχανικούς ήρθε η ώρα της εξαγωγής των αναγκαίων συμπερασμάτων. Η ώρα της αντεπίθεσης για την ουσιαστική αλλαγή των συσχετισμών απέναντι στην πολιτική της ΕΕ και το αποφασιστικό χτύπημα στις δυνάμεις του οπορτουνισμού.