Δεν πρόκειται για μεθοδολογικό σφάλμα ή για πολιτικό λάθος όλων όσοι επιδιώκουν να περιορίσουν την «κριτική» τους προς τον περίφημο «διεθνή παράγοντα», μένοντας στη διαπίστωση περί «απουσίας» του από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Πρόκειται για ενσυνείδητη πολιτική απάτη, που στοχεύει στη δημιουργία αυταπατών για το ρόλο των δυνάμεων της «νέας τάξης» στην παγκόσμια σκακιέρα και επιδιώκει τον εξωραϊσμό του ρόλου τους.

Δεν είναι η απουσία, είναι αντίθετα η παρουσία των μεγάλων δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, που καθορίζει τους όρους της αιματοχυσίας.

*

Οι ΗΠΑ δεν είναι απούσες, είναι - και στρατιωτικά - παρούσες στον πόλεμο καθώς είναι αυτές που εξοπλίζουν την πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Φυσικά, οι ΗΠΑ είναι παρούσες πολιτικά και διπλωματικά, καθώς με το δικό τους βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απαλλάσσουν το Ισραήλ ακόμα και από το να δώσει εξηγήσεις για τη γενοκτονία, πόσο μάλλον να τη σταματήσει. Οσο για το ρόλο του ΝΑΤΟ εκφράστηκε σχετικά πρόσφατα: Μόλις πριν ένα χρόνο ήταν αυτοπροσώπως ο γενικός γραμματέας της Ατλαντικής Συμμαχίας που με την επίσκεψή του στο Τελ Αβίβ εγκαινίασε την «αναβάθμιση» της πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας του ΝΑΤΟ με το Ισραήλ.

*

Αντίστοιχος είναι ο ρόλος της ΕΕ. Για όσους «ξεχνούν» υπενθυμίζουμε ότι βασικός διακηρυγμένος στόχος της ΕΕ μέχρι το 2010 είναι η αναβάθμιση του ρόλου του Ισραήλ σε αυτό που η Κομισιόν ονομάζει «ευρω-μεσογειακή ζώνη ελεύθερων συναλλαγών». Η ΕΕ είναι παρούσα και όχι απούσα στο μακελειό. Μάλιστα, η ΕΕ διά των ηγετικών της δυνάμεων είναι - και - στρατιωτικά παρούσα. Αν μιλάμε για τον περίφημο γαλλογερμανικό άξονα, η μεν Γαλλία είναι αυτή που ήδη από το 1956 προμήθευσε με τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα το Ισραήλ και που μαζί με τη Βρετανία έπαιξαν το γνωστό τους ρόλο στον πόλεμο του Σουέζ. Οσο για τη Γερμανία, ήταν εκείνη που από το 1991 συντάχθηκε με τις ΗΠΑ υπέρ της «στρατιωτικής ενίσχυσης» του Ισραήλ, με αφορμή τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Παρούσα είναι επίσης η ΕΕ με τις δικές της πολυεθνικές του πετρελαίου που αναμένουν πάντα το δικό τους μερίδιο από το πλιάτσικο που συντελείται στη Μέση Ανατολή.

*

Ο περίφημος «διεθνής παράγοντας», λοιπόν, όχι μόνο δεν απέχει, αλλά είναι αυτός που στηρίζει και αυτός που τελικά κατευθύνει τη γενοκτονία τόσο στο Λίβανο όσο και στην Παλαιστίνη. Παρά τις ανώδυνες «κριτικές» που του ασκούνται, ο ρόλος του δεν είναι ρόλος απόντα ή ρόλος παρατηρητή των εξελίξεων, είναι ρόλος ενεργητικής παρουσίας, ρόλος ιμπεριαλιστικός και κατακτητικός.