Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο χώρο της Μέσης Ανατολής, με την πολεμική μηχανή του Ισραήλ, υπό την κάλυψη των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, να σπέρνει το θάνατο και την καταστροφή στην Παλαιστίνη και το Λίβανο και με την απειλή για γενίκευση του μακελειού να αιωρείται, φέρνει στην επιφάνεια το συνολικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα μέσα στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Φέρνει, όμως, στην επιφάνεια με επιτακτικό τρόπο και την ανάγκη για ένταση της λαϊκής αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η επιθετική - τρομοκρατική δράση του Ισραήλ, έρχεται σήμερα να πατήσει πάνω στο έδαφος που έχουν στρώσει τα ιμπεριαλιστικά κέντρα με την προπαγάνδα τους που αποτυπώνεται στο δόγμα περί «παγκόσμιας απειλής της τρομοκρατίας» και του «προληπτικού πολέμου» για την αντιμετώπισή της. Η δράση του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη, στο Λίβανο και όπου αλλού δούμε το επόμενο διάστημα, είναι στα πλαίσια του «γράμματος» αλλά και του «πνεύματος» της νέας εθνικής στρατηγικής των ΗΠΑ, του νέου επιθετικού δόγματος του ΝΑΤΟ, στο οποίο περιλαμβάνεται και το σχέδιο «περί ευρείας Μέσης Ανατολής» αλλά και του πλαισίου δράσης που ορίζεται από την «κοινή ευρωπαϊκή πολιτική άμυνας και ασφάλειας».

Δεν είναι τυχαίος ο τρόπος της αντίδρασης των ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπου αναγνωρίζουν και νομιμοποιούν την επιθετική δράση του Ισραήλ στο όνομα της «προστασίας» του από την «τρομοκρατία» και απλά του συνιστούν να προσέχει τους... αμάχους, κατά τις επιθέσεις κρατικής τρομοκρατίας που πραγματοποιεί. Στη συμπαιγνία αυτή συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση της ΝΔ με τις προτροπές περί προσπάθειας αποφυγής από την πλευρά του Ισραήλ, της «υπερβολικής και ανώφελης βίας»(!) αλλά και το ΠΑΣΟΚ με τις ίσες αποστάσεις από θύτες και θύματα!

Μέσα απ' αυτή την κατάσταση ξεπροβάλλει, με δραματικό τρόπο, το βασικό δίλημμα, που λέει «υποταγή ή αντίσταση» στον ιμπεριαλισμό και στις δυνάμεις της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Ο παλαιστινιακός λαός το βιώνει καθημερινά με τον πιο τραγικό τρόπο. Ζει σε μια ανοιχτή φυλακή, στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη του Ιορδάνη και όποτε αντιδρά σε όλα αυτά χαρακτηρίζεται «τρομοκράτης» ή στην καλύτερη περίπτωση του ζητάνε «αυτοσυγκράτηση» την ώρα που πέφτουν οι βόμβες πάνω του.

Σε ανάλογο δίλημμα καλούνται ν' απαντήσουν οι λαοί, οι πολιτικές δυνάμεις, ο κάθε Ανθρωπος. Το δίλημμα αυτό το βιώνουν οι ανά τον κόσμο εργαζόμενοι, οι οποίοι υφίστανται τις συνέπειες της πολιτικής της πλουτοκρατίας και των διεθνικών μονοπωλίων, με τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων τους, την ακύρωση των κατακτήσεων τους και την ποινικοποίηση των αγώνων τους στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «ανάπτυξης».

Η ανάδειξη του ενιαίου και αδιάσπαστου του αντιιμπεριαλιστικού φιλειρηνικού αγώνα με τον ταξικό αγώνα είναι συστατικό στοιχείο του πολιτικού αγώνα για αντεπίθεση στον ιμπεριαλισμό και αλλαγή σε παγκόσμια επίπεδο του σημερινού συσχετισμού δυνάμεων. Το μήνυμα αυτό στέλνουν και οι σημερινές αντιπολεμικές - αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις.