Τάσος Αναστασίου

Του Τάσου Αναστασίου, από «ΤΑ ΝΕΑ»

Λίβανος: Οι φωτογραφίες δείχνουν κορμάκια σε μέγεθος παιδικής κούκλας, δεν είναι κούκλες, είναι πραγματικά παιδιά ένα με το χώμα!

Δεν αντέχεται!

Ο,τι κι αν γράψεις, είναι λίγο, πολύ λίγο.

Δεν αρκεί να μιλήσεις για «θηριωδία». Ετσι τους αθωώνεις. Δεν είναι θηρία ανήμερα αυτοί που κάνουν το κακό. Είναι Ιμπεριαλισμός! Ετσι, με κεφαλαίο το «Ι».

Είναι ψυχρά υπολογισμένο ό,τι γίνεται. Οσο κι αν διάφορες εσωτερικές αντιθέσεις του συστήματος εμφανίζονται προς τα έξω ως «διαφωνίες» και «διαφοροποιήσεις», ό,τι συμβαίνει εκεί κάτω είναι ζωογόνα για το σύστημα λειτουργία. Τρέφεται με αίμα. Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα, διαρκώς.

Δεν υπάρχουν αλλιώς, δεν μπορούν να υπάρχουν αλλιώς. Ο νεκρός εργάτης στην οικοδομή με το νεκρό παιδί από το βομβαρδισμό είναι θύματα μιας και ενιαίας διαδικασίας.

Ολοι αυτοί δεν «μοιάζουν» στους ναζί, είναι Ιμπεριαλισμός!

Και δεν είναι ανίκητοι!

Αυτό που παρουσιάζουν ως τρομοκρατική οργάνωση δείχνει να έχει πραγματικό λαϊκό έρεισμα, που θα το ζήλευαν όλοι αυτοί οι «υπερασπιστές της δημοκρατίας». Κι όχι μόνον αυτό. Η «Χεζμπολάχ» προς το παρόν εμφανίζεται ικανή να αντισταθεί και στρατιωτικά τόσο και έτσι, που να γίνει ως αντιστεκόμενη οργάνωση εφιάλτης για την πραγματικά τρομοκρατική μηχανή που έχει εισβάλει στο Λίβανο και τη Γάζα. Ακόμα καλύτερα, όλες οι ειδήσεις αναφέρουν πως αυξάνει η λαϊκή συσπείρωση γύρω από μία τέτοια προοπτική.

Ποιος θα δικάσει ένα λαό γι' αυτήν του την επιλογή; Αρκετά με τα παραμύθια για τους «διεθνείς κανόνες» που ορίζει ο ιμπεριαλισμός. Οι λαοί έχουν κι άλλες επιλογές. Ευτυχώς.

Ηδη, περισσότεροι λένε ευθέως πως δεν υπάρχουν «απαχθέντες» Ισραηλινοί. Αιχμάλωτοι πολέμου ναι και μάλιστα εισβολείς σε άλλη χώρα. Οι αιχμάλωτοι δεν απελευθερώνονται ποτέ πριν τη λήξη του πολέμου. Το πολύ πολύ να ανταλλαχτούν... Είναι θύτες κι όχι θύματα.

Σήμερα το βράδυ, διαδηλώνουμε όχι γενικώς και αορίστως. Αλλά γνωρίζοντας και τον ένοχο και την αιτία.