Ανακοινώνονται, σήμερα, οι βάσεις εισαγωγής στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ εισάγονται δεκάδες χιλιάδες νέων φοιτητών, ενώ πολλοί υποψήφιοι «κόβονται» και θα είναι, φέτος, περισσότεροι, λόγω της καθιέρωσης της βαθμολογικής βάσης του 10, ως προϋπόθεση εισαγωγής. Το σύστημα των εισαγωγικών εξετάσεων είναι σαθρό και άδικο, καθώς στηρίζεται και αναπαράγει τους ταξικούς φραγμούς, που θέτει στο δικαίωμα των νέων για σπουδές η εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η δήθεν «αντικειμενικότητά» του είναι πλαστή, αφού στους υποψήφιους δεν προσφέρονται οι ίδιες δυνατότητες επιτυχίας. Κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα, χρόνο με το χρόνο, να αυξάνονται τα ποσοστά «αποτυχίας» για τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και η πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση να εξελίσσεται σε «προνόμιο» των παιδιών των «εχόντων και κατεχόντων».

Βεβαίως, οι επιτυχόντες θα χαρούν, καθώς νιώθουν να δικαιώνονται οι κόποι πολλών χρόνων κι ελπίζουν να ανοιχτούν μπροστά τους ορίζοντες επιστημονικής κατάρτισης και επαγγελματικής αποκατάστασης. Πολλοί, όμως, αντιλαμβάνονται ότι, με την κατάσταση που επικρατεί στην Ανώτατη Εκπαίδευση και με τα νέα μέτρα που προωθούνται, τίποτα δεν έχουν εξασφαλίσει. Οι σπουδές δεν τους παρέχουν την αναγκαία επιστημονική γνώση και το πτυχίο δεν τους εξασφαλίζει δουλιά. Και καταλαβαίνουν ότι η επιτυχία τους στις εξετάσεις δεν είναι παρά η απαρχή σκληρότερων κόπων και νέων αγώνων, για το ξεπέρασμα των δυσκολιών και των εμποδίων που τίθενται για την κατάκτηση της ουσιαστικής επιστημονικοτεχνικής γνώσης και τη διασφάλιση της αξιοπρεπούς εργασίας.

Οι «αποτυχόντες» θα λυπηθούν, θεωρώντας ότι οι κόποι τους και τα πολλά έξοδα των γονιών τους «πάνε χαμένα». Πρέπει, όμως, να σκεφτούν πως δεν απέτυχαν γιατί δεν αξίζουν, αλλά δεν τα κατάφεραν σε κάποιες κατατακτήριες εξετάσεις, που δεν αντικατοπτρίζουν τις δυνατότητες του μυαλού τους. Κι εκτός του γεγονότος ότι θα έχουν κι άλλες ευκαιρίες, πρέπει να πειστούν ότι όποιος ξέρει τι θέλει και παλεύει για να το αποκτήσει, δεν αποτυχαίνει ποτέ. Αυτό που χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν όλοι, επιτυχόντες και «αποτυχόντες», είναι ότι ο αγώνας για τη γνώση δε σταματάει ποτέ. Γιατί η γνώση δεν είναι μόνον απαραίτητο «εργαλείο», αλλά έχει τη δική της συμβολή, μαζί βεβαίως με άλλους παράγοντες, στη διαμόρφωση της συνείδησης της νεολαίας, που μπορεί να αξιοποιήσει στην ταξική πάλη για την ανατροπή της εκμεταλλευτικής εξουσίας και την αλλαγή της κοινωνίας.

Η αστική τάξη και οι πολιτικοί εκπρόσωποί της κάνουν ό,τι μπορούν για να αποκλείσουν τα παιδιά της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς από το δικαίωμα στη μόρφωση. Γι' αυτό και θέλουν να μετατρέψουν την Ανώτατη Εκπαίδευση σε «βιομηχανία», για τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών, παραγωγής «ημιμαθών επιστημόνων», που θα τους χρησιμοποιούν ως «υπάκουο προσωπικό» στην υπηρεσία των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και στη λειτουργία του αστικού κράτους. Να, λοιπόν, γιατί έχει σημασία να συνεχιστεί ο αγώνας, μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια για την ανατροπή της εκπαιδευτικής πολιτικής των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Η έναρξη της νέας εκπαιδευτικής περιόδου μπορεί να φέρει νέους, ακόμη πιο μαζικούς και ώριμους, αγώνες για την Παιδεία, ως συνέχεια αυτών που ξεκίνησαν την περασμένη άνοιξη...