Αν δε μας απατά η μνήμη μας, δεν υπήρξε μετά το 1974 άλλη κυβέρνηση που να τη στήριξαν τόσο ανοιχτά και μετά πάθους τα "μεγάλα αφεντικά", όσο την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με επικεφαλής τον Κ. Σημίτη.

Ποτέ άλλοτε οι εκπρόσωποι της εργοδοσίας, όπως ο πρόεδρος του ΣΕΒ, του ΣΕΣΜΕ κ.ο.κ., δεν άφησαν στην άκρη τις "αποστάσεις" και τις "επιφυλάξεις", για να υπερθεματίσουν για τη "νέα" κυβέρνηση.

Ποτέ άλλοτε δεν καλλιέργησαν τέτοιο κλίμα "προσδοκιών", "αλλαγών" και "κινητικότητας" τα "αφεντικά των ΜΜΕ". Αυτό που επιδιώκουν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, με την προπαγανδιστική εκστρατεία που ξεκίνησαν σε υψηλούς τόνους, είναι να μετατρέψουν το κλίμα προσδοκιών που υπάρχει στην οικονομική ολιγαρχία, τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, σε κλίμα προσδοκιών ολόκληρης της κοινωνίας. Λες και είναι ποτέ δυνατόν να περιμένουν από την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, με εντονότερους μάλιστα ρυθμούς, κάτι καλό οι εργαζόμενοι. Απλώς, επιχειρείται να μπερδευτούν και να παγιδευτούν από την προπαγάνδα των ΜΜΕ για να κυλήσει ο "απαραίτητος χρόνος" και για να ενισχυθούν οι αυταπάτες του τύπου "για να δούμε τι θα γίνει και με αυτόν", "ας τους αφήσουμε να δοκιμαστούν" κ.ά.

... και τα περιθώριά της

Πρόκειται για απόψεις οι οποίες σερβίρονται με σκοπό να υποβοηθήσουν την κυβέρνηση να επιβάλει τις αντιλαϊκές επιλογές της, με την ανοχή των ίδιων των εργαζομένων. Οι απόψεις αυτές πλασάρονται για να υποβοηθήσουν τις πλειοψηφίες στα τριτοβάθμια όργανα των εργαζομένων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ), ώστε να προχωρήσουν την κοινωνική συναίνεση σε αυτή τη νεοσυντηρητική πολιτική.

Ομως οι εργαζόμενοι, τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο επικεφαλής της "νέας" κυβέρνησης είναι παλιός και δοκιμασμένος διαχειριστής των συμφερόντων της οικονομικής ολιγαρχίας. Αυτός είναι και ο σημαντικότερος ο λόγος για τον οποίο ποτέ δεν απόκτησε λαϊκή επιρροή και ερείσματα. Ακόμα και μέσα στο ΠΑΣΟΚ τον έχουν πολιτογραφήσει ως "δεξιό".

Δύσκολα, λοιπόν, θα περάσει η προπαγάνδα στήριξης της "νέας" κυβέρνησης.