Τις συγκεκριμένες θέσεις του ΚΚΕ για τα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς παρουσίασε χτες στη Βουλή η Αλ. Παπαρήγα, στην τοποθέτησή της στην προ ημερησίας διάταξης συζήτηση για το αγροτικό θέμα. Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ με επιχειρήματα ανέπτυξε τις θέσεις του Κόμματος για την εξασφάλιση του εισοδήματος των αγροτών, για το ρόλο των συνεταιρισμών, για τη μείωση του κόστους παραγωγής και για μία σειρά ακόμα θέματα που απασχολούν τους αγρότες της χώρας μας.

Πριν την παρουσίαση των συγκεκριμένων θέσεων του ΚΚΕ, η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε εκτενώς στις αγροτικές κινητοποιήσεις, την κυβερνητική πολιτική και τα σχέδια των διάφορων επιτελείων που, θορυβημένα από τις νέες κινητοποιήσεις, εκπονούν αυταρχικά σενάρια, με στόχο το χτύπημα του αγώνα των αγροτών.

Χαρακτηριστικά η Αλ. Παπαρήγα κατήγγειλε ότι "η κυβέρνηση προσχωρεί στην ανοιχτή βία, μεθοδεύει το λαϊκό διχασμό, την πολιτική του διαίρει και βασίλευε. Σε λίγο διάστημα δε θα ξεχωρίζουμε αν ζούμε στη 10ετία του '50 ή τη 10ετία του '90. Να ξέρετε ότι η κυβέρνησή σας δε θα περάσει καλές μέρες το επόμενο διάστημα. Για ένα πράγμα να είστε βέβαιοι ότι θα έρθει η ώρα που θα φύγετε και μάλιστα κακήν - κακώς".

Το μέρος αυτό της τοποθέτησης της Αλ. Παπαρήγα θα δημοσιευτεί ολόκληρο στον "Κυριακάτικο Ριζοσπάστη".Παρακάτω δημοσιεύεται το μέρος της ομιλίας που αναφέρεται στις προτάσεις του Κόμματος για τα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

"Η αγροτιά έχει υποχρέωση να ζητά το δικαίωμα εγγύησης του εισοδήματός της, γιατί παράγει και προσφέρει και για έναν πρόσθετο λόγο: Γιατί οι ζημιές που έχει οφείλονται ακριβώς και μόνο στην πολιτική που ακολουθείται.

Διεκδικούμε να επιτευχθεί μέσα από τη μείωση του κόστους παραγωγής και της εξασφάλισης της διάθεσης, αλλά και με:

- Σύστημα τιμών και επιδοτήσεων που θα συμβάλει στην κάλυψη του κόστους του μικρομεσαίου αγρότη, αλλά και θα προωθεί - εκεί που χρειάζεται - την αναδιάρθρωση της παραγωγής και θα αποτελεί κίνητρο για την αύξηση της ποσότητας και τη βελτίωση της ποιότητας της παραγωγής.

- Απαλλαγή από φόρους συνυπευθυνότητας των μικρών, αλλά και μεσαίων παραγωγών, που το καθαρό εισόδημά τους δεν υπερβαίνει τα 4 εκατομμύρια, όσο θα υπάρχουν περιορισμοί.

- Διαφοροποίηση των μηχανισμών στήριξης, έτσι που να ωφελούνται οι μικροί και μεσαίοι αγρότες. Η στήριξη να γίνεται σε αυτούς που την έχουν ανάγκη.

Ο παραγωγικός συνεταιρισμός είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πάλης για ριζική αλλαγή της πολιτικής και των αναπτυξιακών φορέων της αγροτικής οικονομίας.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει όλες τις μορφές συνεταιριστικής καλλιέργειας και εκτροφής ζώων, μέχρι την ανώτερη μορφή που είναι ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Μόνο μέσα από τέτοιες μορφές λύνεται και το διαρθρωτικό πρόβλημα. Με τη συνένωση των μικρών κλήρων ανεβαίνει η παραγωγικότητα της γης και της ανθρώπινης εργασίας, συμπιέζεται το κόστος παραγωγής με την ορθολογική χρήση τεχνολογικού και μηχανικού εξοπλισμού. Εφαρμόζονται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής, αποφεύγονται άναρχες και περιττές επενδύσεις. Δημιουργούνται έτσι μεγάλες παραγωγικές μονάδες, που μπορούν να καθετοποιούν την παραγωγή, να δημιουργούν θέσεις εργασίας σε γυναίκες και νέους.

Οι ομάδες παραγωγών, που προωθεί η ΕΕ, υπονομεύουν και διαλύουν τους συνεταιρισμούς, στοχεύουν στην έξοδο μεγάλου μέρους μικρομεσαίων αγροτών από την παραγωγή.

Το ΚΚΕ βλέπει τον παραγωγικό συνεταιρισμό ενταγμένο σε προνομιακό καθεστώς δράσης, σε αντίθεση με τη δράση του μεγάλου κεφαλαίου. Οργανικό στοιχείο μιας πολιτικής που συγκρούεται με το μονοπωλιακό κέρδος, την εξουσία των πολυεθνικών.Ο παραγωγικός συνεταιρισμός δε συμβιβάζεται, δεν μπορεί να επιβιώσει, όταν κυριαρχεί και στηρίζεται η ζούγκλα των νόμων της αγοράς.

Αγωνιζόμενοι οι αγρότες για αλλαγή πολιτικής, μπορούν να ασκούν πίεση και να διεκδικούν μέτρα για τη διασφάλιση του αγροτικού εισοδήματος, τη μείωση του κόστους παραγωγής, την εξουδετέρωση των μειονεκτημάτων του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου, τη λύση του διαρθρωτικού προβλήματος, την προσαρμογή της παραγωγής στις διεθνείς και εσωτερικές ανάγκες, τη δημιουργία κλίματος σιγουριάς και ασφάλειας στον Ελληνα μικρομεσαίο αγρότη. Μέσα από την πάλη και τη δράση τους είναι δυνατόν να βάλουν κάποιο φρένο στην επίθεση που δέχονται, να περιορίσουν κάποιες συνέπειες και κυρίως να βάλουν τις βάσεις για ριζική αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού.

Σημειώνουμε ότι η θέση μας για το συνεταιρισμό δεν έχει καμία σχέση με τον συνεταιρισμό που γνώρισε ο Ελληνας αγρότης, που έχασε το κύρος στα μάτια του και δικαιολογημένα.

Για τη σημερινή κατάσταση στο συνεταιριστικό κίνημα ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις και πολιτικές που το χρησιμοποίησαν, ειδικά μετά το 1981, για να περάσουν χωρίς πολιτικό κόστος την αντιαγροτική δική τους πολιτική και της ΕΕ.

Ομως δεν είναι άμοιρες ευθυνών και οι διοικήσεις των οργανώσεων αυτών. Οχι μόνο γιατί συνήργησαν σε αυτή την πολιτική, αλλά και γιατί υπήρξαν και κακοδιαχειριστές και ρουσφετολόγοι. Σε πολλές περιπτώσεις ενήργησαν με αδιαφάνεια. Ετυχαν όμως ιδιότυπης ασυλίας, για την προσφορά τους στις κυβερνητικές επιδιώξεις.

Για να παίζει το συνεταιριστικό κίνημα θετικό ρόλο στην παραγωγική διαδικασία της αγροτικής οικονομίας, πρέπει να αλλάξει ριζικά προσανατολισμό, λειτουργία και δράση.

- Να παλεύει κατά του ασφυκτικού κυβερνητικού εναγκαλισμού, να έχει κατοχυρωμένη την αυτοδιοίκηση, αυτοδιαχείριση, αυτοέλεγχο, τη δημοκρατική λειτουργία.

- Να διεκδικεί την αναγνώριση της κοινωνικής του προσφοράς έμπρακτα και όχι στα λόγια.

- Να εξασφαλίζει κίνητρα για τη δημιουργία υποδομών και δική του οικονομική και επιχειρηματική οντότητα, υποταγμένη κάθε φορά στα συμφέροντα των συνεταίρων και της κοινωνίας και όχι στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και της κάθε φορά μικροκομματικής και ψηφοθηρικής σκοπιμότητας της κυβέρνησης.

- Να συνεργάζεται με όλους τους λαϊκούς φορείς και ιδιαίτερα την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να εκπονεί και να υλοποιεί προγράμματα τοπικής ή περιφερειακής ανάπτυξης. Να αξιοποιεί τοπικούς φυσικούς πόρους.

- Εκτός από τον περιορισμό και το χτύπημα της ασυδοσίας και των υπερκερδών των πολυεθνικών, που εφοδιάζουν τους αγρότες με τα απαραίτητα για την παραγωγή τους μέσα και υλικά, υπογραμμίζουμε και τους παρακάτω παράγοντες:

- Αύξηση των δημοσίων επενδύσεων για έργα υποδομής, αρδευτικά, αντιπλημμυρικά, αντιπαγετικά κλπ. Διεκδίκηση, για όσο διάστημα η Ελλάδα μετέχει στην ΕΕ, πόρων σε αυτή την κατεύθυνση. Στόχος, η αύξηση της παραγωγικότητας και η ασφάλεια της παραγωγής.

- Φτηνή και επαρκής χρηματοδότηση στους αγρότες και συνεταιρισμούς. Επιτόκια που θα είναι πολύ κοντά στον πληθωρισμό.

- Μείωση της φορολογίας του πετρελαίου για γεωργική χρήση, ώστε να το παίρνουν συνεταιρισμοί και αγρότες σε τιμή τράνζιτ.

- Νομοθετική ρύθμιση του ενοικίου της γης, με παράλληλα μέτρα για το πέρασμα της ιδιοκτησίας της σε αυτούς που την καλλιεργούν οι ίδιοι και στους συνεταιρισμούς.

Αυτό μπορεί να γίνει με τη θέσπιση αντικινήτρων (υψηλή φορολογία) για όσους αγοράζουν γη για να την ενοικιάζουν και όχι να την καλλιεργούν οι ίδιοι, ενώ για τους αυτοκαλλιεργητές να δίνονται κίνητρα (χαμηλότοκα δάνεια και μέχρι ένα όριο να απαλλάσσονται από τη φορολογία). Παρόμοια κίνητρα στους συνεταιρισμούς για αγορά της γης και συνεταιριστική καλλιέργεια.

- Την καθιέρωση 8% του ΦΠΑ για τα γεωργικά μηχανήματα, καύσιμα, φάρμακα και άλλα εφόδια.

- Ανοδο του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων της πόλης και του χωριού, για να έχουν αγοραστική δύναμη.

- Βελτίωση των συνθηκών εμπορίας με χτύπημα της αισχροκέρδειας των μεγαλεμπόρων και μεσαζόντων (υπερτιμολογήσεις, τεχνητές ελλείψεις κλπ.) και έλεγχο της ψαλίδας των τιμών παραγωγού - καταναλωτή.

- Διάρθρωση της παραγωγής, σύμφωνα με τις ανάγκες της διεθνούς και εγχώριας αγοράς. Ορος απαραίτητος για αυτό είναι η διεκδίκηση και από την ΕΕ κατάργησης των περιορισμών στην παραγωγή και ειδικά στα προϊόντα που η ΕΕ είναι ελλειμματική, με την εφαρμογή της κοινοτικής προτίμησης, που υπάρχει μόνο στα χαρτιά.

Ο συνεταιρισμός είναι αναγκαίος στην κτηνοτροφία όχι μόνο στην παραγωγή και αξιοποίηση των κτηνοτροφικών προϊόντων (όπως η "Δωδώνη"), αλλά και στην εκτροφή ζώων. Με ένα γρήγορο και αποτελεσματικό πρόγραμμα βελτίωσης του γενετικού υλικού και μεγαλύτερες και ποιοτικά ανώτερες αποδόσεις.

Ενθάρρυνση της καλλιέργειας παραγωγής κτηνοτροφικών φυτών, που και αυτό οι φυσικές συνθήκες της χώρας το ευνοούν. Να κατασκευαστούν σύγχρονα σφαγεία και να εφαρμοστεί πρόγραμμα προληπτικής υγιεινής των ζώων. Τέλος, να στηριχτεί το εισόδημα του Ελληνα κτηνοτρόφου.

Δεν είναι επιτρεπτό μια χώρα σαν την Ελλάδα να κάνει εισαγωγές αλιευμάτων, για να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς. Ούτε μπορούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες της ανάπτυξης στους κοινοτικούς κανονισμούς, που στόχο έχουν να μετατραπεί και αυτή η δραστηριότητα σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις, στέλνοντας στην ανεργία όλους τους μικρούς αλιείς. Απαιτείται άμεσα να εκδημοκρατιστεί το νομικό πλαίσιο και να δημιουργηθεί σύγχρονη επιστημονικοτεχνική υποδομή, ερευνητικά κέντρα, βελτιωτικά έργα, ιχθυόσκαλες κρατικές και ιχθυαγορές σύγχρονες. Και μόνο η αξιοποίηση των λιμνοθαλασσών είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για εξαγωγές αλιευμάτων ποιότητας. Οι ιχθυοκαλλιέργειες να χωροθετούνται έτσι που να μη δημιουργούν προβλήματα στο περιβάλλον και να συμμετέχουν στο χωροθετικό σχεδιασμό οι φορείς της ΤΑ, των αλιευτικών συνεταιρισμών, με ουσιαστική παρέμβαση και όχι μόνο για γνώμη.

Εξασφάλιση ανθρώπινης σύνταξης στους απόμαχους της δουλιάς με δική τους προσφορά και κρατική επιχορήγηση του Ταμείου, έτσι ώστε κανένας αγρότης ή αγρότισσα να μην αναγκάζεται να μείνει ανασφάλιστος λόγω υπερβολικών εισφορών, όπως θα συμβεί με το νέο νόμο που προωθεί η κυβέρνηση. Εάν διατηρηθεί η σημερινή επιχορήγηση στον ΟΓΑ και ο κάθε αγρότης συνεισφέρει στο Ταμείο του περίπου 50 χιλιάδες δρχ. το χρόνο, είναι δυνατό σε ένα χρονικό διάστημα να μπορεί ο αγρότης να παίρνει ανθρώπινη σύνταξη.

Μια διαφορετική πολιτική από αυτήν που γνωρίζει η αγροτιά μπορεί να βοηθήσει στην παραμονή του αγροτικού πληθυσμού και στην ηλικιακή ανανέωση των απασχολουμένων με την αγροτική οικονομία.

Σημαντική προϋπόθεση σήμερα, αλλά και αύριο, είναι να στηριχτούν οι αγώνες της αγροτιάς από το εργατικό και γενικότερο λαϊκό κίνημα. Ο αγώνας για την ελληνική αγροτική οικονομία δεν είναι αποκλειστική υπόθεση της αγροτιάς. Αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και τη νεολαία. Η τύχη της αγροτιάς αφορά και τον εργάτη - εργάτρια και το μικρομεσαίο των αστικών κέντρων, όπως και η τύχη του εργάτη - εργάτριας και του μικρομεσαίου αφορά τον αγρότη - αγρότισσα.