Σήμερα, όμως, μιλάμε για κάτι το εντελώς διαφορετικό. Η μαχητικότητα, η διάρκεια, ο όγκος, η ενότητα δράσης, η μεγάλη συσπείρωση, η αντοχή και ο ηρωισμός δίνουν νέα χαρακτηριστικά στους αγώνες αυτούς. Οι μορφές, και στην καθοδήγηση και στην πάλη, με τις απεργιακές επιτροπές, τις καταξιωμένες Συντονιστικές, τη "δημοκρατία των μπλοκ", τις εργατικές αλυσίδες στους καταπέλτες και στις βιτρίνες των πολυκαταστημάτων, το συντονισμό, την απομόνωση των εγκάθετων στις τριτοβάθμιες οργανώσεις από την αγροτιά ανοίγουν καινούριους δρόμους για το λαϊκό κίνημα. Καλύτερα απ' ό,τι μέχρι τώρα εκφράζεται η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση στους αγώνες, χωρίς βέβαια να βρίσκεται σε αρμονία με τις απαιτήσεις των καιρών και των προβλημάτων.

Στο κύμα αυτών των αγώνων, που συζητιέται σ' όλη την Ευρώπη, εντείνεται η ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση πάνω σε καίρια ζητήματα, όπως Ευρωπαϊκή Ενωση, Μάαστριχτ, ΓΚΑΤΤ, ΚΑΠ, αποκαλύπτεται η ταξική ουσία του λεγόμενου εκσυγχρονισμού και της Κεντροαριστεράς, συγκρούονται οι δύο γραμμές στο μαζικό κίνημα με τη μια πλευρά του "κοινωνικού διαλόγου", της συναίνεσης και του ραγιάδικου ρεαλισμού και την άλλη πλευρά της γραμμής της ταξικής πάλης, της αντίστασης και του αγωνιστικού ρεαλισμού.

***

Το ΚΚΕ ούτε έκρυψε ούτε κρύβει ότι είναι, με ψυχή και σώμα, υπέρ της ανάπτυξης αυτών των αγώνων, που, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, συσπειρώνουν ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, ενισχύουν τον αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό τους και, αντικειμενικά, συγκρούονται με τους βιομηχάνους, την Ευρωπαϊκή Ενωση και την κυβέρνησή τους. Η στάση αυτή του ΚΚΕ, ταυτόχρονα με την ενίσχυση του κύρους του, την ουσιαστική επιβεβαίωση της πολιτικής του και την ενίσχυση της επιρροής του, το επιφορτίζει με νέες ευθύνες και σημαντικά καθήκοντα.

Η ηγεσία του ΣΥΝ, αιχμάλωτη της ευρωπαϊκής νεοαποικιοκρατικής αντίληψης, της λαγνείας του εκσυγχρονισμού και της δίψας για νομή εξουσίας, εξαντλεί τις κριτικές της κορόνες στις διαδικασίες, στην ανάγκη "ανοιχτού κοινωνικού διαλόγου" και στις κοινοβουλευτικές ασκήσεις επί μικροφώνου. Η ηγεσία του ΣΥΝ και ο κορμός του στελεχικού του δυναμικού ούτε θέλει, μα κύρια δεν μπορεί να βλέπει ταξικές συγκρούσεις, που ξεγυμνώνουν την ουσία και της δικής του στρατηγικής και πολιτικής.

Η ΝΔ, με δυο και τρία πρόσωπα, φανερώνει τα δικά της αδιέξοδα, που αντανακλούν την κρίση του νεοφιλελευθερισμού. Το ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζοντας αυθεντικά συντηρητική πολιτική, έχει οικοδομήσει πλέον για λογαριασμό του συμμαχίες με το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, αποστερώντας έτσι τη ΝΔ από παραδοσιακά στηρίγματά της.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κερδίζοντας τις εκλογές του Σεπτέμβρη, έβαλε αμέσως μπρος το ..."αναγεννητικό" και "εκσυγχρονιστικό" της έργο. Ανατιμήσεις τιμολογίων, ακρίβεια, ένταση της μονόπλευρης λιτότητας, ταχύτατη ικανοποίηση των αιτημάτων του ΣΕΒ. Διαλύει τη βιομηχανία της χώρας (Ναυπηγεία, "Χαλυβουργική", ΛΑΡΚΟ, ΣΟΦΤΕΞ, ΜΕΛ, "Πειραϊκή - Πατραϊκή", LEVIS, ΜΙΣΚΟ, ΚΕΡΑΦΙΝΑ, ΒΙΟΠΑΛ, ΒΑΜΒΑΚΟΥΡΓΙΑ κλπ.). Προχωρεί για ψήφιση στη Βουλή ένα φορολογικό νομοσχέδιο, ταξικό εργαλείο στα χέρια των κυρίαρχων πολιτικών και ταξικών δυνάμεων αναδιανομής του εισοδήματος από το λαό στα μονοπώλια και στις πολυεθνικές.

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ, σαν νεόπλουτος των πολιτικών θώκων, φαίνεται ότι προς στιγμήν πίστεψαν πως ελέγχοντας ασφυχτικά τις ηγεσίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και πολλών δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων θα πέρναγαν το ποτάμι δίχως να βραχούν, πίστεψαν ότι με την επίκληση του εκσυγχρονισμού, του δήθεν μονόδρομου της σύγκλισης, με τους "θεσμικούς εθνικούς διαλόγους" και τα τοιαύτα θα έπιαναν γιαλό. Διαψεύστηκαν.

***

***

Για να γίνει, όμως, αυτό βασική προϋπόθεση είναι να ξεπεραστούν γρήγορα και αποφασιστικά αδυναμίες και καθυστερήσεις, να προσανατολιστεί το κύριο βάρος της δουλιάς στη βάση, στους χώρους δουλιάς και στους κλάδους, οξύνοντας την κριτική στις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και αναδείχνοντας σε πρωτεύον ζήτημα την αλλαγή των συσχετισμών σ' όλα τα επίπεδα.

Γιώργος ΜΑΥΡΙΚΟΣ

Οι αγώνες αυτοί, με τις διεργασίες που συντελούνται στη βάση, την ευρύτητα και τους στόχους, που μπορούν να αποχτήσουν, θα έχουν τη δυνατότητα να ωθούν στην οικοδόμηση ενός ισχυρού λαϊκού μετώπου πάλης