Οι πρώτες επιπτώσεις της λιτότητας για τα δημόσια νοσοκομεία - παρά την ονομαστική αύξηση των κονδυλίων του προϋπολογισμού για το 1997 - εκδηλώθηκαν στις προσλήψεις κυρίως του νοσηλευτικού προσωπικού.

Ετσι ενώ είχαν ανακοινωθεί 2.700 προσλήψεις για το 1997, αίφνης το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε (24.2.1997) ότι προωθεί μέσω του ΑΣΕΠ την πλήρωση μόνο 1.911 θέσεων (50 θέσεις νοσηλευτικής, 919 ΠΕ νοσηλευτικής, 380 ΔΕ αδελφών νοσοκόμων, 79 θέσεις ΤΕ μαιευτικής, 57 ΤΕ επισκεπτριών υγείας, 424 ΥΕ βοηθητικού υγειονομικού προσωπικού και δύο θέσεις ΤΕ βρεφονηπιοκομίας).

Να σημειωθεί ότι η μείωση αυτή έρχεται τη στιγμή που δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία των προσλήψεων των 5.562 θέσεων που είχαν προκηρυχτεί στις 7.11.1995. Και τούτο γιατί, όπως ανακοίνωσε το ΑΣΕΠ (26.2.1996), έχουν υποβληθεί 3.400 ενστάσεις και η αποδοχή κάποιων ενστάσεων επιφέρει αλλαγές στους πίνακες των διοριστέων.

Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι η ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων προς τρίτους - ύψους 190 δισ. δραχμών - αποτέλεσε μια έμμεση χρηματοδότησή τους. Ομως και αυτή κινδυνεύει να ακυρωθεί στην πράξη, αν δεν καλυφθεί η μισθοδοσία των νοσοκομείων κατά 100%. Μέχρι τις αρχές Φλεβάρη υπήρχαν εν εξελίξει το σενάριο για την κάλυψη κατά 77,5% των προβλεφθέντων δαπανών για τη μισθοδοσία του 1997. Τελικώς, σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες, υπήρξε η υπόσχεση από τα οικονομικά υπουργεία για την κάλυψη κατά 100%, υπό την πίεση της συμφωνίας με τους προμηθευτές να υπερβεί το τρίμηνο η εξόφληση των τρεχουσών υποχρεώσεων των νοσοκομείων προς αυτούς, όπως συμφωνήθηκε με τη ρύθμιση για τα χρέη. Αν δηλαδή δεν καλυφθεί πλήρως η μισθοδοσία, τότε τα νοσοκομεία θα αναγκαστούν να χρησιμοποιήσουν χρήματα των λειτουργικών εξόδων για μισθούς, οπότε θα λειτουργήσει ο φαύλος κύκλος των χρεών.

Βέβαια, πέρα από την υπόσχεση για την πλήρη κάλυψη της μισθοδοσίας υπάρχουν ακόμα σοβαρές μισθολογικές εκκρεμότητες στα ψυχιατρικά προγράμματα και του ΕΪΤΖ.

Οπως αποκάλυψε ο "Ρ" (16.2.1997) τα εγκεκριμένα κονδύλια φτάνουν μόλις για τους μισθούς των εργαζομένων και μάλιστα χωρίς τις αυξήσεις της κυβέρνησης και χωρίς το επίδομα των 35.000 δραχμών. Από κει και πέρα δεν καλύπτεται καμιά άλλη δραστηριότητα.

Το υποκριτικό στοιχείο της κυβέρνησης είναι τούτο: Για όλες τις περικοπές των κοινωνικών δαπανών επικαλείται τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εναντι όμως της Κοινότητας, όσον αφορά τα ψυχιατρικά προγράμματα, είχε αναλάβει και την υποχρέωση να καλύψει με εθνικούς πόρους τις δομές εκείνες που αναπτύχθηκαν με τη χρηματοδότηση κοινοτικών κονδυλίων, μετά τη λήξη του Κανονισμού 815.

Η κάλυψη της μισθοδοσίας δε σημαίνει σε καμιά περίπτωση και αξιοπρεπείς μισθούς για τους λειτουργούς της υγείας.

Ετσι με το ενιαίο μισθολόγιο - πτωχολόγιο η πρωτοδιοριζόμενη νοσηλεύτρια Δημόσιας Εκπαίδευσης θα πάρει - όταν βέβαια διοριστεί - 243.000 μεικτές αποδοχές (βασικός μισθός 131.000 και τα υπόλοιπα επιδόματα). Ενώ η νοσηλεύτρια Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης θα πάρει 272.000 δραχμές μεικτές αποδοχές (βασικός μισθός 155.000 και τα υπόλοιπα επιδόματα).

Τον Ιούνη του 1996 ο πρώην υφυπουργός Υγείας Φρ. Παπαδέλης είχε υποσχεθεί από τη Βουλή ότι το Δεκέμβρη του 1996 θα άρχιζε ο διάλογος για το Νέο Ιατρικό Μισθολόγιο. Ομως ήρθε ο Μάρτης του 1997 και δεν υπήρξε ούτε νύξη για τους γιατρούς.

Ετσι οι αποδοχές τους παραμένουν στα παλιά επίπεδα: Επιμελητής Β 255.000 δραχμές, επιμελητής Α 297.000 δραχμές και διευθυντής 347.000 δραχμές (στοιχεία της ΕΙΝΑΠ για τις αποδοχές την 31.12.1995).

Οι νοσοκομειακοί γιατροί στην Ελλάδα έχουν παγκόσμια πρωτοτυπία: Να έχουν βασικό μισθό από 35.000 δραχμές (ειδικευόμενοι) μέχρι 161.000 δραχμές (διευθυντής).