Με ανοιχτά όλα τα σενάρια από πλευράς κυβέρνησης για την καθυπόταξη συνολικά του κινήματος υπεράσπισης της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, που αναπτύχθηκε στο πλευρό των καθηγητών στην πορεία της απεργίας τους, ο κλάδος μπαίνει από σήμερα στην έβδομη βδομάδα απεργίας. Οι αγωνιζόμενοι στο δρόμο καθηγητές, περήφανα και με το κεφάλι ψηλά, κατάφεραν όλο αυτό το διάστημα να στρέψουν το βλέμμα της κοινωνίας προς το εκπαιδευτικό σύστημα, να αναδείξουν τα χρόνια προβλήματά του και σε ένα βαθμό τις αιτίες που τα δημιουργούν, ξεγυμνώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις σαπουνόφουσκες της κυβέρνησης, ότι δήθεν η Παιδεία είναι από τις πρώτες της προτεραιότητες.

Η κυβέρνηση αρνούμενη να ικανοποιήσει τα αιτήματα των καθηγητών, αφού η πολιτική της δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο - αντίθετα υπάρχει μόνο για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου για υποβάθμιση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, με φυσική συνέπεια την εξαθλίωση του εκπαιδευτικού - απαντά με το μόνο όπλο που διαθέτει: Τον αυταρχισμό.

Ο αυταρχισμός της προς το παρόν εκφράζεται με τη μορφή της ιδεολογικής τρομοκρατίας απέναντι στους απεργούς, στέλνοντας το μήνυμα πως η απεργία και συνολικά οι κοινωνικοί αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα: "Εμείς ψηφίζουμε το νέο μισθολόγιο, προχωρούμε στα νέα μέτρα λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος, και όσο και αν φωνάζεται, αυτά πλέον είναι νόμος τους κράτους", φαίνεται να λέει ο πρωθυπουργός πίσω από το γνωστό του "στιλιζαρισμένο" χαμόγελο. Ταυτόχρονα, σε ετοιμότητα βρίσκεται και ο γνωστός κομματικός μηχανισμός, ο οποίος την κατάλληλη στιγμή θα προσπαθήσει να "πείσει" τους "παραστρατημένους" οπαδούς του κυβερνητικού κόμματος να επιστρέψουν στην εργασία τους. Κι αν παρ' όλα αυτά συνεχίσουν κάποιοι "ρομαντικοί" ή "στενόμυαλοι" να επιμένουν ότι η μόνη διέξοδος στα λαϊκά προβλήματα είναι η ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων και της ταξικής πάλης, ε, τότε υπάρχει και η λύση της ωμής βίας και τρομοκρατίας, που η κυβέρνηση φροντίζει με κάθε ευκαιρία να υπενθυμίζει: Εκεί επιστρατεύεται ο κρατικός μηχανισμός καταστολής, που θα μπορέσει να ανακηρύξει μια απεργία παράνομη και καταχρηστική, ή και να επιστρατεύσει τους απεργούς...

Παρ' όλα αυτά, επιμένουμε, η κυβέρνηση για μία ακόμα φορά τρέφει φρούδες ελπίδες. Γιατί την ώρα που επιλέγει να προβάλει το αποκρουστικό πρόσωπο του αυταρχισμού της, την ίδια ώρα οι αγωνιζόμενοι καθηγητές, κάνοντας το μέχρι τώρα απολογισμό του αγώνα τους, βλέπουν πως μόνο επιμένοντας αγωνιστικά απέσπασαν όσα ελάχιστα έχουν αποσπάσει μέχρι τώρα (το μισθολόγιο που ψηφίστηκε, σαφώς είναι διαφορετικό από αυτό που έφερε πριν δυο μήνες στη Βουλή η κυβέρνηση, ενώ οι διορισμοί 3.000 από την επετηρίδα για τη νέα σχολική χρονιά είναι ο μεγαλύτερος αριθμός των τελευταίων χρόνων). Αυτός ο μικρός αλλά σίγουρα θετικός απολογισμός οπλίζει με κουράγιο για την όποια συνέχεια. Πόσο μάλλον που έχουν, επίσης, ήδη καταφέρει να κάνουν κουρέλι και το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα της "εκπαιδευτικής αναγέννησης" που επαγγέλλεται η κυβέρνηση.

Η έκπληξη, λοιπόν, βρίσκεται ακόμα μπροστά. Στην έβδομη βδομάδα της απεργίας με υψηλότατα ποσοστά συμμετοχής, η συζήτηση ήδη γίνεται για τις εκδηλώσεις που θα πλαισιώσουν την όγδοη βδομάδα... Από αύριο ξεκινά η νέα φάση των Γενικών Συνελεύσεων στις κατά τόπους ΕΛΜΕ, ενώ ταυτόχρονα η ενίσχυση αυτής της απεργίας απασχολεί ως χρέος ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις.