"Η Γενική Συνέλευση του ΚΕΘΕΑ εκφράζει την πικρία της για την πολιτική του υπουργείου Υγείας, η οποία τα δύο τελευταία χρόνια φαίνεται να υποτιμά τις δυνατότητες απεξάρτησης και κοινωνικής ένταξης των εξαρτημένων ατόμων και οδηγεί τις θεραπευτικές κοινότητες και τα άλλα προγράμματα σε αδιέξοδο".

Το παραπάνω δραματικό απόσπασμα είναι απ' το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), που έγινε την περασμένη Κυριακή. Ο προϋπολογισμός - ελέω της Συνθήκης του Μάαστριχτ - βάζει οικονομικό βρόχο και στα προγράμματα των θεραπευτικών κοινοτήτων.

Το επίσημο κράτος συμπεριφέρεται με εχθρότητα προς τα προγράμματα απεξάρτησης και ο προϋπολογισμός είναι η δεύτερη εκτροπή προς τις θεραπευτικές κοινότητες.

Και τούτο γιατί:

• Απ' το Φλεβάρη του 1996 αρνήθηκε να δώσει λύση στο πρόβλημα των 33 θεραπευτών του "18 Ανω". Υστερα απ' την κινητοποίηση η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα εντάξει την τακτοποίηση του θέματος σε άρθρο νομοσχεδίου του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας - το οποίο όμως ακόμα δεν έχει κατατεθεί.
• Τη στιγμή που το ΚΕΘΕΑ, κατόπιν αιτημάτων των γονιών, ήταν έτοιμο να αναπτύξει και άλλα προγράμματα - όπως στην Πάτρα, στη Θράκη και το Βόλο - και είχε ζητήσει τα απαραίτητα γι' αυτό κονδύλια, ήρθε ο πέλεκυς του κρατικού προϋπολογισμού, που θέτει εν αμφιβόλω ακόμα και τη λειτουργία των υπαρχουσών θεραπευτικών κοινοτήτων του ΚΕΘΕΑ.

Ιδού και τα κονδύλια της ντροπής: 1995: 925 εκατ. δραχμές. 1996: 900 εκατ. δραχμές (Ποσοστό μεταβολής '95/'94 2,7%). 1997: 940 εκατ. δραχμές (Ποσοστό μεταβολής '97/'96 4,4%).

"Η πολιτική του υπουργείου Υγείας τα δύο τελευταία χρόνια φαίνεται να υποτιμά τις δυνατότητες απεξάρτησης και κοινωνικής ένταξης των εξαρτημένων ατόμων και οδηγεί συστηματικά τις θεραπευτικές κοινότητες και τα άλλα προγράμματα σε αδιέξοδο", τονίζει στο ψήφισμά της η Γενική Συνέλευση του ΚΕΘΕΑ.

Η κυβέρνηση όχι μόνο υποτιμά, αλλά στην πράξη - με την πολιτική της - υπονομεύει τα προγράμματα απεξάρτησης. Η φιλοσοφία της κυβέρνησης διέπεται απ' τη λογική του "περιορισμού της βλάβης" και όχι απ' την ενίσχυση του δύσκολου και επώδυνου δρόμου της απεξάρτησης. Η "ιδεολογική προετοιμασία" αυτής της επιλογής είχε προαγγελθεί πριν δύο χρόνια - που συμπίπτει χρονικά με την επισήμανση του ΚΕΘΕΑ. Τότε το θέμα των ναρκωτικών ήταν και πάλι στην επικαιρότητα. Και σε μια συνάντηση της τότε ηγεσίας του υπουργείου Υγείας -Πρόνοιας στις 17.5.1994 - την οποία ο "Ρ" είχε δημοσιεύσει ολόκληρη στις 18.5.1994 - ο υφυπουργός Υγείας, Μ. Σκουλάκης,αναφερόμενος στα υποκατάστατα, είχε πει μεταξύ των άλλων και τα εξής: "Το αιτιολογικό της πρότασής μας ήταν τούτο: Διαπιστώσαμε ότι οι θεραπευτικές κοινότητες δεν επαρκούν. Ενα 30 - 40% προσέρχεται στα προγράμματα και ένα μεγάλο κομμάτι απ' αυτούς τα εγκαταλείπει".

Η κυβέρνηση κινείται κόντρα και στα αποτελέσματα των ίδιων των θεραπευτικών κοινοτήτων. Οι κοινότητες του ΚΕΘΕΑ και του "18 Ανω" είναι υπερπλήρεις - δε "χωράνε άλλους" που λένε. Την περίοδο Γενάρη - Οχτώβρη μπήκαν για απεξάρτηση στις έξι κοινότητες του ΚΕΘΕΑ 309 άτομα, όταν η δυναμικότητα των κοινοτήτων είναι 300 άτομα και το ΚΕΘΕΑ είχε υπολογίσει 275 άτομα. Στις έξι θεραπευτικές κοινότητες του ΚΕΘΕΑ μπήκαν για απεξάρτηση 527 άτομα την περίοδο Νοέμβρη 1994 - Οχτώβρη 1995 και άλλα 536 άτομα την περίοδο Νοέμβρη 1995 - Οχτώβρη 1996. Επίσης, το "18 Ανω" παραδίδει κάθε χρόνο 100 άτομα "καθαρά".

Στον πίνακα φαίνεται η προσέλευση των χρηστών (Κέντρα Ενημέρωσης και Εισαγωγής) και των ατόμων των οικογενειών τους (Προγράμματα Οικογένειας). Επίσης, κάθε χρόνο καταφεύγουν στο "18 Ανω", για κάθε είδους βοήθεια, 12.500 άτομα.

Συνολικά δηλαδή κάθε χρόνο κάπου 19.000 άτομα απ' τους χρήστες ναρκωτικών - που υπολογίζονται σε 50.000 - και τις οικογένειές τους απευθύνονται στις θεραπευτικές κοινότητες. Δηλαδή, δύο στους πέντε - με διαφορετικές προθέσεις - αναζητούν την απεξάρτηση.

Και το ανάλγητο κράτος τους λέει ΟΧΙ!

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ