Η ελληνική τσιμεντοβιομηχανία, ταυτόχρονα με την απόπειρα διείσδυσής της στην Ευρωπαϊκή Αγορά, το 1985, βρέθηκε στο στόχαστρο του περίφημου "Ευρωπαϊκού Καρτέλ" τσιμέντου, το οποίο με ίντριγκες και συνωμοσίες εξαπέλυσε έναν οικονομικό πόλεμο εναντίον της, που μαίνεται μέχρι και σήμερα. Ενα χρόνο αργότερα, οι ελληνικές εταιρίες ΑΓΕΤ και ΤΙΤΑΝ χαρακτηρίστηκαν ως απειλή από το καρτέλ και άρχισε ένας ιδιότυπος πόλεμος εναντίον των Ελλήνων παραγωγών τσιμέντου, ο οποίος καταστρατήγησε ακόμη και τους κανόνες περί ανταγωνισμού της τότε ΕΟΚ και σήμερα ΕΕ.Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι η ίδια η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Κοινότητας χρειάστηκε να απευθύνει κατηγορία εναντίον των μεγάλων ευρωπαϊκών εταιριών για συνωμοσία εις βάρος των ελληνικών εταιριών.

Για να καταλάβουμε καλύτερα το δυναμισμό της ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας στον εξαγωγικό τομέα στις χώρες της Ευρώπης και το πόσο συναλλαγματοφόρος κλάδος για τη χώρα ήταν αυτός ο κλάδος, αρκεί να αναφέρουμε το εξής: Οι μεγάλοι παραγωγοί της Ευρώπης που ένιωθαν να χάνουν συνέχεια έδαφος στην ευρωπαϊκή αγορά προέβησαν στη σύσταση εταιρίας με την επωνυμία "Interciment", με σκοπό "να εξασφαλιστεί η σταθερότητα των απειλούμενων αγορών από τις ελληνικές εισαγωγές και να εξαχθούν ποσότητες στην Ελλάδα ως αντίποινα".Ο στόχος, φυσικά, των Ευρωπαίων παραγωγών δεν ήταν άλλος από το να θέσουν εκτός ευρωπαϊκής αγοράς την ελληνική τσιμεντοβιομηχανία ή τουλάχιστον να την προσδέσουν στο άρμα τους, πράγμα που, ως ένα πολύ μεγάλο βαθμό, τελικά το κατάφεραν.

Στην Ευρώπη δραστηριοποιούνται πάνω από 145 εταιρίες παραγωγής τσιμέντου. Ομως, το 45% της αγοράς ελέγχεται από 6 ομίλους που συνθέτουν το πολυδύναμο καρτέλ.Πρόκειται για τους εξής ομίλους εταιριών:

• Την ελβετική εταιρία "Holderdank",που κάποτε συμμετείχε και στην ελληνική εταιρία "Τσιμέντα Χαλκίδος".
• Τη βρετανική "Blue - Gircle".
• Τη γαλλική "Lafarge Coppee",που προσφάτως είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την εξαγορά των "Τσιμέντων Χαλκίδος".
• Την ιταλική "Italcementi".
• Τη γερμανική "Schwenk - Heideberger" (ιδιοκτήτρια της ελληνικής εταιρίας τσιμέντων "Χάλυψ").

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι 4 πρώτες εταιρίες είχαν εμφανιστεί την περίοδο '91 - '92 που η κυβέρνηση της ΝΔ ξεπουλούσε τη μεγαλύτερη ελληνική τσιμεντοβιομηχανία, που ήταν και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας στην Ευρώπη και ο δεύτερος παγκοσμίως, την ΑΓΕΤ, ως επίδοξοι αγοραστές του.

Το άριστα οργανωμένο αυτό καρτέλ διαφέντευε το διασυνοριακό εμπόριο του τσιμέντου σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο, όταν οι Ελληνες παραγωγοί τσιμέντου, ΑΓΕΤ και ΤΙΤΑΝ, άρχισαν να επεκτείνονται και στην ευρωπαϊκή αγορά και, όπως ήταν φυσικό, αντέδρασε με όλα τα μέσα. Διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις έγιναν τόπος μυστικών συναντήσεων των μεγάλων Ευρωπαίων παραγωγών, οι οποίοι συσκέπτονταν για το πώς θα αντιμετωπίσουν το φαινόμενο που οι ίδιοι αποκάλεσαν "ελληνικό πρόβλημα".

Τους μεγάλους "τσιμεντάδες" της Ευρώπης ένωνε ένας άγραφος ιερός νόμος, που απαγόρευε τις εξαγωγές τσιμέντου στην εθνική αγορά ενός άλλου παραγωγού. Το δόγμα αυτό παραβίασε η ελληνική τσιμεντοβιομηχανία που μπήκε δυναμικά στην ευρωπαϊκή αγορά, και έπρεπε σύμφωνα με το καρτέλ να τιμωρηθεί. Ετσι, οι Ευρωπαίοι μεγαλοπαραγωγοί αντιδρούν με πολλαπλούς τρόπους. Για αντίποινα, η γαλλική "Λαφάρζ" και η ελβετική "Χόλντερμπανγκ" δημιουργούν εγκαταστάσεις στην Ελλάδα για εισαγωγή τσιμέντου, η πρώτη στον Κορινθιακό και η δεύτερη στα νησιά του Αιγαίου. Ο μεγαλύτερος "τσιμεντάς" της Ιταλίας, η "Ιταλτσιμέντι", είχε αναλάβει εκ μέρους του καρτέλ να εκπονήσει σχέδιο εξαγωγής τσιμέντου στην Ελλάδα, το οποίο όμως αρχικά απορρίφθηκε ως ιδιαίτερα δαπανηρό. Την ίδια περίοδο, διάφορες εταιρίες ανά την Ευρώπη κατασκευής έτοιμου σκυροδέματος, που είναι οι μεγαλύτεροι καταναλωτές τσιμέντου, "δέχτηκαν έντονες πιέσεις προκειμένου να σταματήσουν ή τουλάχιστον να μειώσουν τις αγορές ελληνικού τσιμέντου".

Οι Ιταλοί και όσοι κρύβονται πίσω από την "Καλτσεστρούτσι" - που έγιναν, ελέω της κυβέρνησης της ΝΔ, το νέο "αφεντικό" της ΑΓΕΤ - ύστερα από πιέσεις του καρτέλ αναγκάστηκαν να ακυρώσουν συμβόλαια που είχε συνάψει η ιταλική εταιρία με την ΑΓΕΤ για εξαγορά τσιμέντου. Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετώπισε και ο ΤΙΤΑΝ, ο οποίος είχε συνάψει 5ετές συμβόλαιο με την "Καλτσεστρούτσι" για πωλήσεις 440.000 τόνων τσιμέντου ετησίως και επίσης ακυρώθηκε. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από στοιχεία της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Κοινότητας, με πρωτοβουλία της "Ιταλτσιμέντι" και της "Blue Circle" οι εκπρόσωποι του καρτέλ πραγματοποίησαν αλλεπάλληλες συσκέψεις για να αποτρέψουν την αυτόνομη δράση του ομίλου "Φερούτσι", στον οποίο περιέχεται η "Καλτσεστρούτσι" και βέβαια τα κατάφερε.

Η "Καλτσεστρούτσι" ειδοποίησε με τέλεξ τον ΤΙΤΑΝ ότι προχώρησε σε συμφωνία με Ιταλούς παραγωγούς τσιμέντου και δε θα μπορούσε να εισαγάγει τσιμέντο στην Ιταλία, ενώ ένα ακόμη τέλεξ πληροφορούσε τον ΤΙΤΑΝ ότι οι Ιταλοί παραγωγοί που ήταν υπεύθυνοι για την ακύρωση του συμβολαίου ήταν έτοιμοι να επιβαρυνθούν με τη ζημιά που θα προκληθεί στην εταιρία. Το ίδια περίοδο οι προσπάθειες από πλευράς της "Καλτσεστρούτσι", η οποία προσπαθούσε να απαγκιστρωθεί απ' το καρτέλ για τη δημιουργία κοινοπραξίας με την ΑΓΕΤ για προώθηση του ελληνικού τσιμέντου στην αμερικανική αγορά, δεν απέδωσαν αφού οι εταιρίες του καρτέλ πρότειναν να αναλάβουν οι ίδιες να μοιραστούν τη διάθεση τσιμέντου του "Ηρακλή" στις ΗΠΑ μέσω των δικών τους δικτύων.

Ο ΤΙΤΑΝ, ενώ έχει αναπτύξει μια υπερσύγχρονη μονάδα για την εξαγωγή τσιμέντου σε λιμάνι τη Γαλλίας, δεν έχει καταφέρει ακόμη να πάρει άδεια λειτουργίας απ' την αρμόδια γαλλική νομαρχία, παρότι έχει προσφύγει στην ΕΕ και έχει δικαιωθεί. Προσφάτως, γαλλική εφημερίδα δημοσίευσε το έγγραφο της γαλλικής νομαρχίας, που απαγόρευε τη λειτουργία της ελληνικής επιχείρησης, το οποίο ήταν ακριβές αντίγραφο πανομοιότυπου εγγράφου της "Λαφάρζ" προς τη νομαρχία. Ανάλογα αντέδρασαν και οι παραγωγοί της βρετανικής αγοράς, όπου η ελληνική τσιμεντοβιομηχανία πραγματοποιούσε μεγάλες εξαγωγές σε Βρετανούς παραγωγούς ετοίμου σκυροδέματος.

Χαρακτηριστική ήταν και η παρέμβαση της Μάργκαρετ Θάτσερ,η οποία ζήτησε απ' τον τότε πρωθυπουργό της χώρας Α. Παπανδρέου εξηγήσεις για την "ανάρμοστη" συμπεριφορά των Ελλήνων παραγωγών τσιμέντου και κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση στην Κοινότητα για κρατικές επιδοτήσεις στις τσιμεντοβιομηχανίες. Αποτέλεσμα των συνεχών πιέσεων και των υποχωρήσεων που έγιναν από τις ελληνικές κυβερνήσεις στις απαιτήσεις του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, ήταν, δυστυχώς, η μία απ' τις δύο εξαγωγικές τσιμεντοβιομηχανίες, η ΑΓΕΤ, να μην καταφέρει να αποφύγει τον εναγκαλισμό του καρτέλ.Ετσι πολύ πριν τελικά ξεπουληθεί αντί "πινακίου φακής" το μερίδιο των εξαγωγών της επιχείρησης, είχε περάσει ήδη στα χέρια του καρτέλ, το οποίο και τις διαχειριζόταν.

Η πώληση της ΑΓΕΤ δεν έκαμψε, όπως αναμενόταν, την εμπόλεμη κατάσταση στο χώρο του τσιμέντου. Το "μάτι" του καρτέλ εξακολούθησε να φλερτάρει με τις ελληνικές τσιμεντοβιομηχανίες. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της "Λαφάρζ", η οποία εν αναμονή της απόφασης της Διεθνούς Διαιτησίας για την υπόθεση των "Τσιμέντων Χαλκίδος" είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον εξαγοράς της εταιρίας. Τέλος, όπως αναφέρουν παράγοντες της ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας, οι κυοφορούμενες εξελίξεις γύρω απ' τις μετοχές της Εθνικής στην ΑΓΕΤ δεν αφήνουν αδιάφορο το καρτέλ, που, αν καταφέρει και εισχωρήσει στην ελληνική αγορά, θα αφανίσει την εγχώρια τσιμεντοβιομηχανία.