Κώστας Κούδας

ΚΟ Θεσσαλονίκης

Αγαπητοί σ/φοι και σ/φισσες

Ψήφισα τα τρία ντοκουμέντα του κόμματος. Το 15ο συνέδριό μας παίρνει χώρα μέσα σε σημαντικές ιστορικές συνθήκες. Από τη μια μεριά το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αρχίζει να συνέρχεται από την κρίση του 1989 - 91 κι από την άλλη ο καπιταλισμός να δρα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο μ' έναν τρόπο παρανοϊκό.

Ασχολούμαστε με μεγάλα ζητήματα όπως είναι ο χαρακτήρας της εποχής, η επανάσταση σε μια χώρα, η δημιουργία του πλατιού επαναστατικού ποταμού, για το σοσιαλισμό.

Ολα αυτά δεν είναι καινούρια, τα έχουν αναλύσει πολλοί και πρώτα πάνω απ' όλα οι κλασικοί μας. Το ερώτημα που αναδύεται είναι αν εμείς μπορούμε σωστά να τα ερμηνεύσουμε και να τα εφαρμόσουμε στον καιρό μας. Πιστεύω πως ΝΑΙ, έχουμε όλα τα στοιχεί που μας επιτρέπουν να το κάνουμε, και τη γνώση έχουμε, και πείρα και τη μέθοδο της διαλεκτικής που μας βοηθάνε να βλέπουμε σωστά την εξέλιξη.

Είναι η εποχή μας πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό; Είναι σίγουρα, γιατί ήδη ο Λένιν από το 1916 το είχε πει ότι αρχίζει η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Αλλά και τώρα ακόμα βρισκόμαστε στον ιμπεριαλισμό που είναι το ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού και δεν υπάρχει άλλο σύστημα να το διαδεχθεί, επιστημονικά τεκμηριωμένο, εκτός από το σοσιαλισμό. Μα, θα αναρωτηθεί κανένας, τόσο πολύ κρατάει αυτή η μεταβατική περίοδος; Η απάντηση είναι απλή και σύντομη. 2.500 χρόνια γραπτής ιστορίας τα συστήματα τα κοινωνικο - πολιτικά που διαδέχθηκαν το ένα το άλλο είναι μόνο 4 (δουλοχτησία, φεουδαρχία, καπιταλισμός, σοσιαλισμός). Αν τώρα υπάρχει αντίρρηση ότι ήταν σοσιαλισμός αυτό που οικοδομούνταν στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, παραπέμπουμε στα ντοκουμέντα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για το σοσιαλισμό, όπου επιστημονικά προσπαθούμε να τεκμηριώσουμε τη γνώμη μας. Αν κανείς άλλος μπορεί καλύτερα να το κάνει ας το επιχειρήσει και να μας το φέρει και μας. Το επαναστατικό κίνημα από 1848 μέχρι τα τώρα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προσπαθεί να ανατρέψει την κυριαρχία της αστικής τάξης και να εγκαθιδρύσει την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Και μέσα απ' αυτή τη μακρόχρονη πορεία και προσπάθεια ήρθε το 1989 - 91. Πολλοί είπαν ότι τέλειωσε η ιστορία, ήρθε το τέλος των ιδεολογιών και ότι ο καπιταλισμός απόμεινε ο μοναδικός και απόλυτος κυρίαρχος πάνω στη Γη. Δεν υπάρχει τίποτα απόλυτο σύντροφοι, μόνο η ύλη και η εξέλιξή της στη φύση, στον άνθρωπο και την κοινωνία μέσα στο χώρο και στο χρόνο. Και μεις ξέρουμε πολύ καλά, όσο μακριά κι αν πάει ο δρόμος, όσα τερτίπια κι αν κάνει η ιστορία, εμείς είμαστε εδώ για να αγωνιζόμαστε και να αποτελούμε τους καταλύτες επιτάχυνσης αυτής της πορείας προς το σοσιαλισμό. Προϋπόθεση, όμως, γι' αυτό είναι να γνωρίζουμε την ιδεολογία μας, να την κατακτάμε, να μπορούμε να την εφαρμόζουμε στην πράξη για να περπατήσει. Η θεωρία η δική μας δεν είναι δόγμα είναι καθοδήγηση για πράξη και έτσι πρέπει να τη χρησιμοποιούμε. Και τότε θα έχουμε το δικαίωμα να ονειρευόμαστε ότι θα πετύχουμε το τελικό μας σκοπό, τη σοσιαλιστική επανάσταση.