Θα γίνουν ή δε θα γίνουν εκλογές; Τις θέλει ή δεν τις θέλει ο πρωθυπουργός; Τις επιδιώκουν ή όχι τα υπόλοιπα κόμματα που κρατούν το σιγόντο στο τροπάρι της εκλογολογίας; Να τα ερωτήματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας, με τα οποία γεμίζουν σελίδες εφημερίδων και δελτία ειδήσεων. Ομως, τα παραπάνω ερωτήματα είναι σαφές ότι δεν οδηγούν (και έχουν επιλεγεί να βρίσκονται στον "αφρό" της ειδησεογραφίας επειδή ακριβώς δεν οδηγούν) σε απαντήσεις με ουσιαστική αξία. Και αυτό για δυο λόγους: Πρώτον, διότι εξ αρχής θέτουν το λαό στο περιθώριο - αφού είναι ο τελευταίος που θα του ζητηθεί η γνώμη για το πότε θα γίνουν εκλογές - και δεύτερον, γιατί όλη η κουβέντα περί εκλογών γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε, όποτε κι αν αυτές γίνουν, να έχει προετοιμαστεί ο εργαζόμενος κατάλληλα ωσάν να μην έχει να περιμένει τίποτα από το αποτέλεσμά τους.

Είναι αναγκαίο, λοιπόν, να τεθούν δυο ζητήματα, τα οποία επιμελώς αποφεύγουν να θίξουν όσοι συντηρούν το εκλογικό κλίμα. Κατ' αρχάς, τους όρους διεξαγωγής των εκλογών. Το ζήτημα της ισοτιμίας των κομμάτων κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αρνούνται να το αναφέρουν έστω και ακροθιγώς οι εκλογομάγειροι των παρασκηνίων. Οχι τυχαία, αφού, διαφορετικά, θα έπρεπε να δώσουν συγκεκριμένα δείγματα γραφής με μέτρα και ρυθμίσεις, που θα εξασφαλίζουν την ισότιμη προβολή των πολιτικών φορέων από τα ΜΜΕ. Παράλληλα, θα αναγκάζονταν να μιλήσουν για την κατανομή των πόρων προς κάλυψη των εκλογικών δαπανών των κομμάτων και να εξηγήσουν αν και πάλι θα αρνηθούν την ισόποση χρηματοδότηση. Ομως, το πρωτεύον θέμα είναι με τι εκλογικό σύστημα θα διεξαχθούν οι εκλογές. Οι "εκσυγχρονιστές" θα φανούν τόσο "νέοι" σε ύφος και ήθος, διατηρώντας τα άθλια καλπονοθευτικά συστήματα προς δόξαν του αντιδημοκρατικού αναχρονισμού δεκαετιών; Οι επερχόμενες εκλογές θα γίνουν και πάλι με συστήματα αρπαγής ψήφων και νοθείας της λαϊκής βούλησης και, εν πάση περιπτώσει, τι έχουν να απαντήσουν οι εκλογολογούντες στο πάγιο και δίκαιο αίτημα για θέσπιση της απλής και ανόθευτης αναλογικής;

Από την άλλη, οι "παπατζήδες" του τύπου "εδώ εκλογές, εκεί εκλογές, πού είναι οι εκλογές", εμφανίζουν το ζήτημα της προσφυγής στις κάλπες λες και αυτές δε θα βγάλουν κάποιο αποτέλεσμα. Γι' αυτό το αποτέλεσμα κανείς δε λέει κουβέντα. Με λίγα λόγια, ποιο είναι το ζητούμενο από αυτές τις εκλογές, όποτε κι αν γίνουν; Μήπως να ενισχυθεί ο πρασινογάλαζος και λοιπού χρωματισμού δικομματισμός; Σε αυτή την περίπτωση η συνέχεια είναι γνωστή. Την έχουν προσδιορίσει ο ΟΟΣΑ, οι πολυεθνικές που αλωνίζουν στη χώρα, αλλά και απειλούν, η ΕΕ του προετοιμαζόμενου Μάαστριχτ "2", τα "συμμαχικά" χαστούκια από ΗΠΑ και άλλους "φίλους", και κυρίως την έχουν προσδιορίσει οι υποκλίσεις και τα "ευχαριστώ" των αστικών κομμάτων σε όλους τους παραπάνω. Αντίθετα, οι εκλογές για τον τόπο θα έχουν θετικό αποτέλεσμα εφόσον δεν αποτελέσουν το άλλοθι εκείνων, που μετά τις εκλογές θα παίρνουν συναινετικά τα αντιλαϊκά μέτρα, υποστηρίζοντας ότι "τα θέλει ο λαός"! Θα έχουν θετικό αποτέλεσμα εφόσον γίνουν νέα αφετηρία συσπείρωσης και συστράτευσης ενάντια στην πολιτική της εξάρτησης και της λιτότητας, αποτυπώσουν την ενίσχυση της δύναμης και του κύρους του ΚΚΕ στο λαό, ώστε από καλύτερες θέσεις να δοθούν οι μάχες του μαζικού κινήματος - που έτσι κι αλλιώς θα υπάρξουν - από την επομένη των εκλογών.