Η τηλεόραση, από μόνη της, είναι βασικό εργαλείο που προωθεί τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση, τόσο στο πολιτικό, όσο κυρίως στο κοινωνικό επίπεδο. Αυτή είναι αποστολή της και η φιλοσοφία της. Σε αυτήν έχει υποταχθεί το σύνολο του προγράμματός της.

Στις προεκλογικές περιόδους η τηλεόραση, όπως έχει αποδείξει επανειλημμένα, αναλαμβάνει, στο "γόνιμο έδαφος" που έχει καλλιεργήσει όλο το προηγούμενο διάστημα, να αναδείξει και στηρίζει τους εκλεκτούς των ιδιοκτητών των ΜΜΕ και γενικότερα των οικονομικά ισχυρών, καθώς και τα κόμματα που είναι πολιτικοί εκφραστές της οικονομικής ολιγαρχίας. Οι υπόλοιποι παραδίνονται στην αφάνεια και την "ανυπαρξία", καθότι "είδηση είναι ό,τι παίξουν τα κανάλια", σύμφωνα με την αυτάρεσκη αρχή τους.

Την αποστολή αυτή τη διεκπεραιώνει με πολλούς τρόπους και μορφές: Με τα δελτία ειδήσεων, τις εκπομπές λόγου (τοκ σόου), τις εκπομπές "έκτακτης ενημέρωσης", ακόμα και μέσω των ψυχαγωγικών προγραμμάτων. Οι εκπομπές αυτές έχουν στηθεί ακριβώς για να υπηρετήσουν τον παραπάνω στόχο των αφεντικών των ΜΜΕ: Δημοσιογράφοι, συντονιστές, σχολιαστές είναι επιλεγμένοι με αυστηρά κριτήρια γι' αυτή τη δουλιά και έχουν δώσει δείγματα γραφής ότι μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτή την αποστολή. Οι καλεσμένοι πολιτικοί δε βρίσκονται τυχαία στα στούντιο και στα "παράθυρα". Υπάρχει λίστα, έστω και άτυπα, για τους πολιτικούς που θα προσκαλούνται και θα εμφανίζονται στο γυαλί.

Προκαθορισμένη επίσης, σε σημαντικό βαθμό αν όχι καθ' ολοκληρία, είναι η θεματολογία και οι ερωτήσεις που θα υποβληθούν και λίγο - πολύ έχει προκαθοριστεί και το "θέαμα" που θα προκύψει και το οποίο βέβαια καμία σχέση δεν έχει με τις ανάγκες των τηλεθεατών για ενημέρωση.

Δουλιά της τηλεόρασης δεν είναι η ενημέρωση, αλλά η παραπληροφόρηση. Οσον αφορά τις εκλογές, δουλιά της τηλεόρασης είναι να σπρώξουν τις λαϊκές μάζες να ψηφίσουν τα κόμματα του δικομματισμού και κυρίως τα δύο μεγάλα, κόντρα στα συμφέροντά τους.

Είναι μετέωρη και αστεία η άποψη που υποστηρίζει ότι η τηλεόραση μπορεί να εξασφαλίσει ισότιμη, ή αναλογική έστω, μεταχείριση των κομμάτων έστω και για ένα περιορισμένο διάστημα, όπως αυτό της προεκλογικής περιόδου.

Ειδικότερα, η τηλεόραση και, βέβαια, γενικότερα τα ΜΜΕ είναι εχθρικά στις πολιτικές δυνάμεις που αντιστέκονται και, πολύ περισσότερο, που αγωνίζονται να ανατρέψουν το σημερινό σάπιο καθεστώς.

Από αυτή την άποψη, το ΚΚΕ τυγχάνει "ειδικής" μεταχείρισης και μάλιστα με τρόπο προκλητικό και κυνικό. Απροσχημάτιστα και προκλητικά αποκλείουν τους εκπροσώπους του από τα κανάλια "τους" και δε διστάζουν να δείξουν ποικιλόμορφα την εμπάθεια και τον αντικομμουνισμό που τα διαπνέει.

Είναι αυτονόητο ότι οι κομμουνιστές δεν μπορούν - ούτε θέλουν - να εναποθέσουν, όπως το κάνουν τα μέλη των άλλων κομμάτων, την επικοινωνία, την προβολή των θέσεων του Κόμματος και την επαφή τους με το λαό στα κανάλια της άρχουσας τάξης. Η άμεση και ζωντανή επαφή με τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι αναντικατάστατη.

Π. Κ.