Είναι πολύ παλιά η μέθοδος και αξιοποιείται απ' όλους τους πολιτικούς που ασκούν αντιλαϊκή - αντεργατική εξουσία, να χρησιμοποιούν, μεγάλα υπαρκτά προβλήματα και να δίνουν την εντύπωση ότι θα προωθήσουν πολιτική αντιμετώπισής τους προς όφελος των λαϊκών δυνάμεων. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Είναι δηλ. μέθοδος και τακτική εξαπάτησης.

Γι' αυτό ακριβώς το λόγο κάθε φορά που εξαγγέλλονται πολιτικές προτάσεις για τη λύση λαϊκών προβλημάτων, όσο πιο αντιλαϊκές είναι στην ουσία τους, τόσο πιο γενικόλογη και φιλολαϊκή φρασεολογία χρησιμοποιείται.

Η αποκρυπτογράφησή τους, η εννοιολογική και ετυμολογική τους ανάλυση γίνεται αναγκαία για να αποκαλύπτεται η πραγματική τους ουσία και ποιον εξυπηρετεί. Είναι ανάγκη κάθε φορά που έχουμε τέτοιες εξαγγελίες, να αποκαλύπτουμε το πού το πάνε, ώστε να ξεκαθαρίζονται συγχύσεις, να διαλύονται αυταπάτες, να συνειδητοποιούν οι εργαζόμενοι τι πρέπει να κάνουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι φράσεις αυτές πάνε μαζί, πακέτο. Είναι μ' άλλα λόγια η δήλωση του υπουργού Οικονομικών, ότι η κυβέρνηση θα κινηθεί στην κατεύθυνση περιστολής των δημοσίων δαπανών.

Ομως ένα μεγάλο μέρος των δημοσίων δαπανών προέρχεται από τα χρήματα που πληρώνει ο ελληνικός λαός και κυρίως μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι, αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες μέσω των παραφουσκωμένων άμεσων και έμμεσων φόρων. Προαναγγέλλουν ότι θα κόψουν αυτή τη χρηματοδότηση στο κοινωνικό κράτος που την πληρώνει ο λαός και που η πολιτεία έχει την υποχρέωση να παρέχει.

Δεν έχουμε βέβαια καμία αυταπάτη ότι το καπιταλιστικό κράτος μπορεί να είναι ή να γίνει κοινωνικό, δηλαδή προς όφελος της εργατικής τάξης, του λαού γενικότερα.

Περικοπή λοιπόν χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό σε δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα, όχι όμως και περικοπή της άγριας φορολόγησης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το αντίθετο μάλιστα, ξεδιάντροπα προαναγγέλλουν περί αυτοτροφοδοτούμενης πολιτικής, δηλαδή πολιτικής ανταποδοτικότητας και ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, άρα ξανά πληρωμή των κοινωνικών υπηρεσιών, αν θέλουν να τις έχουν οι εργαζόμενοι.

Υποκλινόμενοι στις εντολές των κυρίων τους, ξένων (ΕΕ) και ντόπιων (ΣΕΒ), αλλά και στην κριτική των φιλο-μααστριχτικών ελληνικών κομμάτων μεγάλων (ΝΔ) ή μικρών (ΠΟΛ.ΑΝ., ΣΥΝ, ΔΗΚΚΙ), για σταμάτημα της κρατικοδίαιτης κοινωνικής πολιτικής.

Αν όλα αυτά δεν είναι κάποια προεκλογικά πυροτεχνήματα της κυβέρνησης για την υφαρπαγή ψήφων μέσω ωραιοποιημένων προεκλογικών προτάσεων, τότε τι είναι;

Δυστυχώς για το λαό και για τις γυναίκες από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που η άσκηση κρατικής κοινωνικής πολιτικής κυρίως αυτούς ανακουφίζει από τη δυσβάσταχτη ταξική πολιτική, αν δεν την αποτρέψουν ψηφίζοντας το ΚΚΕ, στις 22 Σεπτέμβρη θα δουν μέσω του προϋπολογισμού και άλλων ταξικών νόμων, να ολοκληρώνεται η καταστροφή των όποιων κοινωνικών κατακτήσεων έχουν απομείνει.

Το ανάλογο κλίμα καλλιεργείται εδώ και καιρό και τα διάφορα σενάρια έχουν ολοκληρωθεί για να μπουν άμεσα σε εφαρμογή.

Το σταμάτημα όλων αυτών των αντιλαϊκών επιλογών, αλλά και η προοπτική διεργασιών προς όφελος του λαού μπορεί να έρθει μόνο με τη μαζική ψήφο στο ΚΚΕ. Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος καταδίκης των συντηρητικών, συναινετικών επιλογών, ψήφος ελπίδας και προοπτικής για αλλαγή των συσχετισμών και το κτίσιμο του Μετώπου και της λαϊκής αντεπίθεσης.

ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ Μαρία, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ