Το αγωνιστικό ξέσπασμα των αγροτών της Θεσσαλίας έχει τις ρίζες του βαθιά, στα μεγάλα προβλήματα, που δημιουργεί η πολιτική των Βρυξελλών και των εκάστοτε κυβερνήσεων. Μιλώντας και χτες με εξεγερμένους αγρότες των Τρικάλων και της Καρδίτσας,ακούσαμε λόγια που, αν μη τι άλλο, πρέπει να προβληματίσουν ιδιαίτερα όσους βρίσκονται τώρα στις καρέκλες της εξουσίας, αλλά και όσους πέρασαν από αυτές.

Στο "μπλόκο" της γέφυρας του Πηνειού οι αγρότες των χωριών των Τρικάλων, που συμμετέχουν στον αποκλεισμό του δρόμου, δηλώνουν αποφασισμένοι να αγωνιστούν ενωμένοι. Ο Γ. Θωμόπουλος,από τα Σερβοτά τονίζει: "Είναι η πρώτη φορά εδώ, που οι αγρότες βγήκαν όλοι μαζί ενωμένοι να παλέψουν. Καταλάβαμε πια ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Εγώ είμαι δεξιός, ο διπλανός μου ΠΑΣΟΚ και ο πιο δίπλα ΚΚΕ. Τα προβλήματα είναι για όλους ίδια και εμείς, κόντρα στην κοροϊδία που δεχόμαστε, προσπαθούμε πλέον να κάνουμε έναν αγροτικό σύλλογο και να μην είμαστε χωρισμένοι".

Ο Θ. Κοζιανίτης από το Μεγαλοχώρι περιγράφει την άσχημη κατάσταση της αγροτιάς: "Τα πάντα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Δε συμφέρει πλέον να καλλιεργήσει κανείς τίποτα. Οι εξευτελιστικές τιμές, το υψηλό κόστος και οι περιορισμοί της ΕΟΚ, μας έχουν κόψει τα πόδια. Αλλά και να θέλαμε τώρα να καλλιεργήσουμε, δεν μπορούμε, γιατί από τις βροχές της περασμένης βδομάδας ξαναπλημμύρισαν τα χωράφια. Βλέπετε, το "μαγαζί" του αγρότη είναι ξεσκέπαστο... Δυστυχώς όμως, τις ζημιές από τις πλημμύρες έρχεται να αποτελειώσει η πλημμύρα της κυβερνητικής κοροϊδίας και αδιαφορίας".

Στις παρυφές της Καρδίτσας, στα φανάρια της διασταύρωσης για Τρίκαλα, ο Φ. Παπαευαγγέλου από το Αρτεσιανό, με φόντο εκατοντάδες τρακτέρ, μιλάει γεμάτος αγανάκτηση: "Τα προβλήματά μας είναι αμέτρητα", τονίζει. "Εχουμε τέσσερα χρόνια να δούμε αύξηση στην τιμή του βαμβακιού. Αντί, λοιπόν, να καλυτερέψει η τιμή, έρχεται η Κομισιόν να μειώσει κι άλλο την τιμή του και να απελευθερώσει τη συνυπευθυνότητα. Αν γίνει κι αυτό, τότε έχουμε τελειώσει! Επίσης, θέλω να πω ότι ακόμα δεν έχουμε πάρει τις αποζημιώσεις για τα βαμβάκια που καταστράφηκαν από τις περσινές πλημμύρες, ενώ οι εκτιμήσεις του ΕΛΓΑ δεν ανταποκρίνονται στις ζημιές που πάθαμε. Εγώ έπαθα 80% περίπου ζημιά και με αποζημιώνουν για το 20%. Δε μιλάμε, βέβαια, για δεύτερο χέρι στα βαμβάκια. Γιατί αυτά πάνε υπέρ πίστεως".

Στη διασταύρωση του Δέλτα, στο δρόμο της Καρδίτσας προς Αθήνα, ο 58χρονος Μ. Αναγνωστόπουλος τα βάζει με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και, για τους δικούς του λόγους, περισσότερο με τη ΝΔ. "Να γράψεις ότι είναι "αλήτες", φωνάζει, γιατί μας κοροϊδεύουν συνέχεια. Εγώ είμαι ΝΔ, αλλά να έρθουν εδώ οι βουλευτές της, θα τους επιτεθώ. Και λέω ότι θα επιτεθώ σ' αυτούς, επειδή αυτούς ψήφισα. Το 1992 άρχισα να καλλιεργώ καπνά "Βιρτζίνια" και έφτιαξα φούρνους ξοδεύοντας του κόσμου τα λεφτά και φτάνοντας να χρωστάω στην ΑΤΕ 8 εκατ. δραχμές. Το 1993, όμως, μου έκοψαν την ποσόστωση και γύρισα αναγκαστικά στο βαμβάκι. Αλλά και εδώ... Ξέρετε τι είναι να καλλιεργείς 250 στρέμματα βαμβάκι και να μην έχεις μια δραχμή στην τσέπη σου;".

Μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω, στο Νέο Μοναστήρι Φθιώτιδας, οι αγρότες των χωριών της περιοχής Σοφάδων Καρδίτσας παλεύουν έχοντας και την έμπρακτη συμπαράσταση των παιδιών τους. Οι μαθητές έβγαλαν ψήφισμα συμπαράστασης στους αγωνιζόμενους αγρότες - γονείς τους και έδωσαν μαζικά το "παρών" τους στο οδόφραγμα. Εκεί ο 50χρονος Θ. Γρίβας από το χωριό Γραμματικό, επισημαίνει: "Καταντήσαμε να έχουμε πρόβλημα επιβίωσης. Οι συνέπειες από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την ΓΚΑΤΤ αποδεικνύονται ολέθριες και το μέλλον αναμένεται ακόμα χειρότερο. Για να καταλάβετε τι συμβαίνει, σας λέω ότι πριν 7 - 8 χρόνια καλλιεργούσα 70 στρέμματα βαμβάκι και τώρα νοικιάζω 170, πληρώνοντας μέχρι και 40.000 δραχμές νοίκι ανά στρέμμα και το εισόδημά μου είναι το ίδιο. Αντε να ζήσεις λοιπόν".