Τέσσερις χιλιάδες τόνοι σκουπίδια κάθε μέρα, φέρνουν όλο και πιο κοντά τη στιγμή, που θα πάρουν - τα σκουπίδια - τον κατήφορο για να πνίξουν την ίδια την πόλη που τα "γέννησε". Κι αυτή η μέρα δεν είναι μακριά. Με πράξεις απλής αριθμητικής έχει υπολογιστεί ότι σε δύο μήνες από τώρα, οι τελευταίες σακούλες σκουπιδιών που θα πέσουν στη χωματερή των Ανω Λιοσίων θα σχηματίσουν την κορυφή μιας "πυραμίδας" και θα σημάνουν το τέλος της ζωής αυτού που δεκαετίες τώρα γνωρίζουμε ως χωματερή των Ανω Λιοσίων. Και τότε θα συμβεί το αδιανόητο. Ο αρμόδιος εισαγγελέας θα κληθεί να εκτιμήσει ποιο είναι το μικρότερο κακό: Η δημόσια υγεία στο Λεκανοπέδιο, ή η καταστροφή μιας ακόμα - τουλάχιστον - ρεματιάς της Πάρνηθας. Και πιθανόν, τελικά, να επιτρέψει, για την προστασία της δημόσιας υγείας, να ριχθούν τα σκουπίδια στην παρακείμενη ρεματιά. Σ' αυτήν ακριβώς την εξέλιξη οδηγεί η μεθόδευση του αρμόδιου υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ κι αυτόν τον κίνδυνο τον έχουν εντοπίσει, σε ανύποπτη ακόμα στιγμή, οι αρμόδιες υπηρεσίες του Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων του νομού Αττικής. Γι' αυτό και κατάρτισαν έγκαιρα ένα πρόγραμμα για τη συνολική διαχείριση των απορριμμάτων της Αττικής. Ενα πρόγραμμα, του οποίου η επιστημονική διαχείριση δεν άφηνε περιθώρια να αμφισβητηθεί τόσο η ορθότητα των λύσεων που πρόβλεπε όσο και η αποτελεσματικότητά του.

Κι όμως αυτό το πρόγραμμα έχει καταντήσει σήμερα ένα κουρελόχαρτο. Με αποκλειστική την κυβερνητική ευθύνη γι' αυτό και με προσωπική μάλιστα την ευθύνη του αρμόδιου υπουργού. Ο οποίος, αφού οδήγησε εκεί που οδήγησε τα πράγματα, δηλώνει: "Αν θέλουν να πνιγούν στα σκουπίδια, ας πνιγούν. Δεν ασχολούμαι". Η αλήθεια είναι πως δεν ασχολήθηκε ποτέ με πραγματικό ενδιαφέρον για τη λύση του προβλήματος. Αντίθετα, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να εμποδίσει τη λύση. Αρχικά απέρριψε την περίπτωση της Ριτσώνας, που είχε αξιολογηθεί από τους επιστήμονες ως το καταλληλότερο μέρος για τη δημιουργία Ολοκληρωμένης Εγκατάστασης Διαχείρισης Απορριμμάτων (τώρα στο ίδιο μέρος ενδέχεται να δημιουργηθεί εγκατάσταση επεξεργασίας τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων... ). Στη συνέχεια πρόβαλε τη λογική "ο κάθε νομός θα διαχειρίζεται τα δικά του απορρίμματα". Λίγο απέχει από το να διακηρύξει πως και ο κάθε δήμος πρέπει να φροντίσει να θάψει τα σκουπίδια εντός των ορίων του. Για να εξαπλωθεί έτσι αυτό που ο ίδιος χαρακτηρίζει - μιλώντας για τις ανεξέλεγκτες χωματερές - "τριτοκοσμική αθλιότητα", αποσιωπώντας πως είναι η κυβέρνηση, στην οποία μετέχει, κατά κύριο λόγο υπεύθυνη γι' αυτό.

Το αδιέξοδο που εμφανίζεται σήμερα δεν είναι άσχετο με την υποταγή της κυβέρνησης σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και σε μεγάλα συμφέροντα, είτε αυτά είναι συμφέροντα καταπατητών είτε είναι συμφέροντα διαφόρων πλασιέ μεθόδων διαχείρισης απορριμμάτων επικίνδυνων για το περιβάλλον (π.χ. καύση). Δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να αντιληφθεί κανείς την πηγή του κακού. Η εγκατάλειψη από την κυβέρνηση και το ΥΠΕΧΩΔΕ του επιστημονικά τεκμηριωμένου σχεδιασμού του Ενιαίου Συνδέσμου Δήμων και Κοινοτήτων ήταν η αρχή. Με τα σημερινά δεδομένα, λύση φιλική προς το περιβάλλον δεν πρόκειται να υπάρξει μέχρι την ώρα που ο ίδιος ο λαϊκός παράγοντας θα αποφασίσει να πετάξει στα σκουπίδια αυτήν την ίδια την κυβερνητική πολιτική.