Στις ΔΕΚΟ δεν περνάει εύκολα η επιχείρηση ισοπέδωσης των εργασιακών δικαιωμάτων. Αντιδρούν οι εργαζόμενοι, αλλά ακόμα και "δικοί" του συνδικαλιστές και βουλευτές.

Στους αγρότες από καιρό δεν περνούσε η "μπογιά" του, αλλά τώρα η αντίδραση στην επιχείρηση ξεκληρίσματος παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις.

Οι μαθητές ξεσηκώνονται, για να εμποδίσουν την κατεδάφιση της δημόσιας παιδείας και να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στη μόρφωση.

Οι συνταξιούχοι ετοιμάζονται ξανά να διαδηλώσουν στους δρόμους την οργή και αγανάκτησή τους.

Εκεί που πίστευε ότι ξεχάστηκε εκείνο το "ευχαριστώ" που είπε στους Αμερικανούς στα γεγονότα των Ιμίων, να σου ο Λυμπέρης να του βγάζει κι άλλα "άπλυτα στη φόρα".

Κι είναι κι αυτά τα αναθεματισμένα τα γκάλοπ - τα προβάλλουν, μάλιστα, και οι "κολλητοί" του στα ΜΜΕ, που κάποτε τον "θεοποίησαν" - που τον "θάβουν".

Τι στο καλό, στον ίδιο Θεό πιστεύουν, τα ίδια αφεντικά υπηρετούν, τον ίδιο αντίπαλο - το λαό - έχουν, γιατί να τσακώνονται μεταξύ τους και να χαλάνε τις καρδιές τους; Ας "συμπρέψουν" στη δουλιά κι ας "συμπεθερέψουν" πολιτικά, για να μην πάθουν κανένα μεγάλο κακό που δε θα διορθώνεται εύκολα.

Ζορίζεται, όμως, γιατί θέλει αυτός να πρωθυπουργεύει και βλέπει μαζί με την πτώση της δημοτικότητας του πρωθυπουργού να πέφτει και η δική του.

Μπροστά σ' αυτό τον κίνδυνο βλέπουμε ήδη και θα δούμε πολύ μεγαλύτερη συσπείρωση των πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης. Η απάντηση σ' αυτή τη συσπείρωση, στο "μαύρο μέτωπο" του κεφαλαίου, δεν μπορεί παρά να είναι η δημιουργία του κοινού, λαϊκού μετώπου αντίστασης και αντεπίθεσης, ικανού να φέρει κι άλλα ρήγματα και ν' ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό, ανοίγοντας το δρόμο για μια Ελλάδα της προόδου.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ