Κλιμακώνεται η κυβερνητική επίθεση ενάντια στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, τονίζει σε ανακοίνωσή της η Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα Υγειονομικών (ΔΕΥ).

Κεντρική κατεύθυνση είναι η δραστική μείωση του δημοσίου τομέα Υγείας - Πρόνοιας. Αυτό εκφράζεται με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των δημοσίων υπηρεσιών, ώστε να μην καλύπτεται επαρκώς ούτε και η μισθοδοσία - μάλιστα, υπήρξαν Νοσοκομεία που καθυστέρησαν να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Μεταφορά του κόστους στα Ασφαλιστικά Ταμεία και στους ασφαλισμένους. Επίσης, εκφράζεται με τη μείωση του προσωπικού, με παράλληλη αύξηση των αλλοτρίων καθηκόντων, αύξηση των οφειλομένων ρεπό και παραβίαση του μειωμένου ωραρίου των μητέρων.

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση υλοποιεί τις συγχωνεύσεις και συνενώσεις των ΝΠΔΔ Υγείας - Πρόνοιας, ενισχύοντας μ' αυτό τον τρόπο τον ιδιωτικό τομέα, την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση. Παράλληλα, μεθοδεύεται η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων, ενώ δεν αποκλείονται ακόμη απολύσεις και υποχρεωτικές μετατάξεις.

Η ΔΕΥ αναφερόμενη στο μισθολογικό ζήτημα σημειώνει ότι η εισοδηματική πολιτική του 2,5% όχι μόνο δεν καλύπτει τις απώλειες λόγω του πληθωρισμού, αλλά σε συνδυασμό και με την αύξηση της παρακράτησης του φόρου, έχουμε και ονομαστική μείωση του μισθού. Το φορολογικό νομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή προβλέπει και αύξηση του φόρου στις υπερωρίες 15% - 20%. Οσο για το πάγιο αίτημα των εργαζομένων για τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, νομοθετεί "αύξηση" του αφορολόγητου ποσού από... 1.300.000 σε 1.355.000 δραχμές.

"Στα θεσμικά αιτήματα - συνεχίζει η ΔΕΥ - η κυβέρνηση απαντά με τη νεκρανάσταση του αντιδραστικού δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα του '51, προβλέποντας μάλιστα τη διαθεσιμότητα και την απόλυση όσων εργαζομένων καταργείται η οργανική θέση, λόγω συγχωνεύσεων και συνενώσεων των ΝΠΔΔ. Τις ΣΣΕ, αφού τις καταργεί στις ΔΕΚΟ, ανατρέποντας τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων στο χώρο αυτό, φαλκιδεύει το περιεχόμενό τους, αρνούμενη να προχωρήσει στη θεσμοθέτησή τους, σύμφωνα με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις".

Μπροστά σ' αυτή τη ζοφερή κατάσταση για τους εργαζομένους, η μόνη απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι: η οργάνωση της πάλης, η ανάπτυξη της αλληλεγγύης και της κοινής δράσης με τους άλλους εργαζόμενους που πλήττονται από την ίδια πολιτική.