Αν ήταν για καμιά επίσκεψη υπουργών, για εγκαίνια στα εξωτερικά ιατρεία κάποιου νοσοκομείου, τότε - ίσως - η ηγεσία του υπουργείου Υγείας να έστελνε φαξ και τα συναφή για... ενημέρωση.

Τώρα, όμως, που η απόφαση ήταν για την αύξηση του νοσήλιου το θέμα προωθήθηκε στα μουλωχτά. Η απόφαση πήγε "χέρι χέρι" στους συναρμόδιους υπουργούς, υπογράφτηκε στα κρυφά και δημοσιεύτηκε στην "Εφημερίδα της Κυβερνήσεως" (ΦΕΚ 99/10.2.1998).

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι με την απόφαση αυτή καθιερώνει το κλειστό νοσήλιο, όταν στην πράξη έχει διαφορετικό νοσήλιο για τρεις τομείς. (Βλέπε Πίνακα 1). Στην έννοια του ημερήσιου ενοποιημένου (κλειστού νοσηλίου) η κυβέρνηση περιλαμβάνει "κάθε ιατρική και νοσηλευτική προς τον άρρωστο συνδρομή που παρέχεται από το Νοσοκομείο και η σχετική δαπάνη που πραγματοποιείται για την παροχή στον άρρωστο των ανωτέρω υπηρεσιών".

Στην παραπάνω έννοια του ημερήσιου ενοποιημένου (κλειστού) νοσηλίου η κυβέρνηση δεν περιλαμβάνει - θα επιβαρύνουν τα ασφαλιστικά ταμεία - τις παρακάτω κατηγορίες φαρμάκων: Κυτταροστατικά, Ανταγωνιστές της ΗΤ3, Ανοσοσφαιρίνες κάθε τύπου, υποκατάστατα πλάσματος και παράγωγα αίματος, Αντιαιμορροφιλικοί παράγοντες, Ορμόνες υποθαλάμου, υποφύσεως και ομόλογα, Διεγερτικά της ερυθροποιίας, Αυξητικοί αιμοποιητικοί παράγοντες, Ιντερφερόνες, Αντιρετροϊκά, Ανοσοκατασταλτικά, Θρομβολυτικά ένζυμα και Σκιαγραφικά, που χρησιμοποιούνται στην πυρηνική ιατρική και για την εκτέλεση των εξετάσεων αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας και ψηφιακής αγγειογραφίας.

Ο κατάλογος των εξαιρέσεων συνεχίζεται με "κάθε φάρμακο του οποίου το κόστος της ημερήσιας δόσης θεραπείας υπερβαίνει το 70% του ημερήσιου ενοποιημένου (κλειστού) νοσηλίου του Παθολογικού Τομέα Γ Θέσης". Η εξαίρεση αυτή για τα φάρμακα, αναφέρει η απόφαση, δεν αφορά το συνολικό κόστος της ημερήσιας δόσης θεραπείας, αλλά μόνο τη διαφορά που προκύπτει αν από το συνολικό κόστος της ημερήσιας δόσης θεραπείας αφαιρεθεί το ποσό που αντιστοιχεί στο 70% του ημερήσιου ενοποιημένου (κλειστού) νοσηλίου του Παθολογικού Τομέα Γ Θέσης.

Αν, βέβαια, μπορεί να λυθεί ο γρίφος της απόφασης, αυτό σημαίνει ότι το επιπλέον του 70% της Γ θέσης της φαρμακευτικής δαπάνης ενός αρρώστου θα το επωμίζονται τα ασφαλιστικά ταμεία - ή και ο ίδιος ο ασθενής.

Ακόμα εξαιρούνται: Τα φάρμακα που δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα και εισάγονται από τα νοσοκομεία μέσω ΕΟΦ, όλα τα είδη παρεντερικής διατροφής, τα ειδικά γάλατα και τα ειδικά διαλύματα, όλες οι μιας χρήσης συσκευές που υποστηρίζουν προσωρινά, περιοδικά ή μόνιμα, ατελείς ή καταργημένες λειτουργίες του οργανισμού ή χρησιμοποιούνται για θεραπευτικές ή φαρμακευτικές μεθόδους, όλα τα θεραπευτικά μέσα εμφυτεύσιμα και μη, όλα ταμοσχεύματα, οι θεραπευτικές προθέσεις, τα υλικά αγγειακής προσπέλασης και αιμοδυναμικού ελέγχου για θεραπευτικούς και διαγνωστικούς σκοπούς, τα εξαρτήματα ειδικών οργάνων, εργαλείων και συσκευών, τα ειδικά φίλτρα, καθώς και τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την τοποθέτησή ή τη λειτουργία τους και είναι μιας χρήσης.

Το μέρος αυτό της απόφασης αποτελεί κατ' ευθείαν πριμοδότηση του ιδιωτικού τομέα, καθώς οι μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες γίνονται εκτός δημοσίων νοσοκομείων και τα ταμεία πληρώνουν τρομακτικά ποσά. Μάλιστα σε μελέτη του Ινστιτούτου των Βιομηχάνων (ΙΟΒΕ) που εκπονήθηκε το 1997 αναφέρεται χωρίς περιστροφές ότι οι πελάτες των Διαγνωστικών Κέντρων είναι απ' τα δημόσια νοσοκομεία και τα έσοδά τους προέρχονται απ' τα ασφαλιστικά ταμεία.

Η κυβέρνηση καθιερώνει και το συνολικό ενοποιημένο νοσήλιο που κυρίως αφορά στις μεταμοσχεύσεις, το τιμολόγιο του οποίου φαίνεται στον Πίνακα 3.

Στην έννοια του συνολικού ενοποιημένου (κλειστού) νοσηλίου περιλαμβάνεται: "Κάθε ιατρική και νοσηλευτική προς τον άρρωστο συνδρομή που παρέχεται από το νοσοκομείο και η σχετική δαπάνη που πραγματοποιείται για την παροχή στον άρρωστο των ανωτέρω υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το χρόνο νοσηλείας και τις τυχόν επιπλοκές στο συγκεκριμένο νόσημα για το οποίο νοσηλεύεται".

Η παλιότερη απόφαση που αφορούσε παρόμοιες πράξεις ήταν εκείνη για το νοσήλιο των "καρδιοχειρουργικών επεμβάσεων σε ιδιωτικά κέντρα με πακέτο νοσηλείας" της 9.3.1993 (ΦΕΚ 2.4.1993).

Αυτό το νοσήλιο είχε οριστεί σε δύο εκ. δραχμές και περιλάμβανε δεκαήμερη διαμονή στο καρδιοχειρουργικό κέντρο. Σ' αυτό το ποσό περιλαμβανόταν η αμοιβή της καρδιοχειρουργικής ομάδας των γιατρών, τα υλικά της εξωσωματικής κυκλοφορίας, τα φάρμακα, τα έξοδα του χειρουργείου, τα έξοδα της νάρκωσης, οι μικροβιολογικές εξετάσεις, οι ακτινολογικές εξετάσεις και το υγειονομικό υλικό.

Τώρα, όπως φαίνεται στον Πίνακα 3, ισχύει η διατίμηση και είναι εύκολο να υπολογιστεί πού θα φτάσουν τα πράγματα για τα ασφαλιστικά ταμεία. Ορισμένες εκτιμήσεις είναι ότι μπορεί να κυμανθούν από 100 - 200 δισ. δραχμές σε ετήσια βάση.

Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση κάνει την εκτίμηση - και την αναφέρει στην απόφαση- ότι "από τις διατάξεις της απόφασης αυτής δεν προκαλείται επιπρόσθετη δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού και των Ασφαλιστικών Ταμείων, καθόσον η οριζόμενη νέα δομή νοσηλίου θα επιτρέψει τον ορθολογικό προγραμματισμό και έλεγχο της προσφοράς και ζήτησης των υπηρεσιών νοσηλείας και θα συμβάλει στην αποτροπή επιπλέον δαπανών" (!)

Η κυβέρνηση παρουσιάζει αυτή την απίθανη εκτίμηση όταν το ημερήσιο νοσήλιο παρουσιάζει αυξήσεις - ανάλογα με τη θέση - από 29% - 64% και εξαιρούνται τόσες εξετάσεις και φάρμακα, που προαναφέρθηκαν. Μάλιστα η εκτίμηση αυτή γίνεται στο φόντο του κρατικού προϋπολογισμού, ο οποίος παρουσιάζει μείωση των δαπανών για τα νοσήλια κατά 1,3% (Από 160 δισ. το 1997 μειώνονται σε 158 δισ. για το 1998).

Και εκείνοι που μπορούν πληρώσουν παραπάνω είναι όσοι έχουν ιδιωτικές ασφαλίσεις υγείας. Ετσι δεν είναι καθόλου παράξενο να δει κανείς έναν αριθμό κλινών στα δημόσια νοσοκομεία να εκχωρείται γι' αυτό το σκοπό και οι υπόλοιποι να συνωστίζονται πιο πολύ στους - ήδη αδιαχώρητους - διαδρόμους. Η κυβέρνηση διατηρεί την κάρτα εισόδου των 5.000 δραχμών στα νοσοκομεία, ενώ το εδάφιο της απόφασης που αναφέρει ότι "κάθε άλλη διάταξη που είναι αντίθετη με τις διατάξεις της παρούσης απόφασης καταργείται" έχει τούτη την οδυνηρή συνέπεια: Καταργεί τη διάταξη της προηγούμενης απόφασης 29.1.1993 που οι ανασφάλιστοι και οι οικονομικά αδύναμοι καταβάλλουν το 50% του νοσηλίων της Γ θέσης όλων των κατηγοριών.

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ