Κάποιοι, "Ηρακλείς του εκσυγχρονισμού", θα ισχυριστούν ότι η κερδοφορία των μεγαλοκαπιταλιστών λειτουργεί σαν "αιμοδότης της οικονομίας". Ουδέν ψευδέστερον. Τα υπερκέρδη αυτά δεν πάνε ούτε για νέες παραγωγικές επενδύσεις, ούτε για την αύξηση της απασχόλησης, ούτε για την ενίσχυση του εργατικού εισοδήματος. Συγκεντρώνονται στις τράπεζες και χρησιμοποιούνται για την επέκταση των οικονομικών δραστηριοτήτων των καπιταλιστών εκτός Ελλάδας. Ετσι βλέπουμε την "εξίσωση" να "λύνεται" με αντιστρόφως ανάλογα ποσά: η αύξηση των κερδών φέρει τη μείωση του λαϊκού εισοδήματος, την ανεργία, τη φτώχεια.

Φροντίζουν να εξασφαλίσουν τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε η οικονομία, η αγορά, η εργασία, η κρατική λειτουργία να τίθενται στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου. Λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση του εργατικού εισοδήματος, για την καταπάτηση των εργασιακών σχέσεων, για την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων επιχειρήσεων, για τη φοροαπαλλαγή των ισχυρών του χρήματος, για την"αφυδάτωση" και το χτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος, για τη συρρίκνωση των αγροτικών νοικοκυριών και την παράδοση της γης σε εταιρίες, για το κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Χρησιμοποιούν τον κρατικό μηχανισμό, τη δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ για την ποδηγέτηση και την καταστολή του λαϊκού κινήματος.

Μόνο που "λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο". Οσο βαθαίνουν οι αντιθέσεις πλούτου - φτώχειας και εθνικής ανεξαρτησίας - ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας, τόσο πιο επιτακτικά θα προβάλει η αναγκαιότητα της κοινωνικής ανατροπής. Οσο λιγότεροι γίνονται πλουσιότεροι, τόσο περισσότεροι θα μπαίνουν στον αγώνα για κοινωνική αλλαγή. Οσο συρρικνώνεται η εθνική ανεξαρτησία, τόσο θα ογκώνεται η λαϊκή αντίδραση στην εθνική υποταγή. Αυτές οι αντιθέσεις, που ο ίδιος δημιουργεί, θα "φάνε", τελικά, τον καπιταλισμό, στέλνοντας, ταυτόχρονα, στην "πολιτική ανεργία" τους πολιτικούς υπαλλήλους του.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ