Καθώς ο πρωθυπουργός της χώρας επαναλαμβάνει μονότονα τυπικά λογύδρια για την αντιμετώπιση της ανεργίας και γεμάτος αυταρέσκεια σημειώνει ότι η ανεργία στη χώρα μας είναι κάτω του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μερικές ακόμα εκατοντάδες εργαζόμενοι πετάγονται ομαδικά στο δρόμο, από ασύδοτους κρατικοδίαιτους εργοδότες. Ετσι, ενώ ο πρωθυπουργός έκοβε προχθές την κορδέλα στα εγκαίνια του πρώτου... "Κέντρου Προώθησης Απασχόλησης" του ΟΑΕΔ, οι Στρατοκατσαμπαίοι έβαζαν λουκέτο στο τελευταίο εν λειτουργία εργοστάσιο της "Πειραϊκής - Πατραϊκής" στο Καρπενήσι, πετώντας στο δρόμο 170 εργαζόμενους. Ενώ ο πρωθυπουργός έλεγε ότι "διαθέτουμε σήμερα μια ολοκληρωμένη πολιτική απασχόλησης, με μέτρα πρωτόγνωρα για την Ελλάδα και με πόρους που ουδέποτε άλλοτε είχαν διατεθεί γι' αυτό το σκοπό", οι εργαζόμενοι της ΒΕΤΛΑΝΣ ΝΑΟΥΣΑ έκαναν κατάληψη στο εργοστάσιο. Στο εργοστάσιο, που ο ιδιοκτήτης του το παράτησε, αφήνοντας μια επιστολή στην οποία αναφέρει ότι "αδυνατεί να συνεχίσει τη λειτουργία του εργοστασίου" και παραχωρεί... τα εμπορεύματα στους εργαζόμενους, ως αντάλλαγμα για τα δεδουλευμένα τους.

Στις αδυσώπητες μέρες που διανύουμε, από την αταλάντευτη προσπάθεια της κυβέρνησης να ανατρέψει τα κατακτημένα εργασιακά δικαιώματα και να επιβάλει το "όραμα" της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τον εργασιακό μεσαίωνα, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι υποφέρουν από την έξαρση της εκμετάλλευσής τους. Οι περισσότερες οικογένειες έχουν και από έναν άνεργο τουλάχιστον. Τα παιδιά προσπαθούν να δουλέψουν για να θρέψουν την οικογένεια του άνεργου πατέρα. Οι γονείς κρατούν με νύχια και με δόντια την όποια δουλιά έχουν, ανέχονται οποιαδήποτε αδικία για να κρατήσουν το μεροκάματο. Αρκετοί από αυτούς, σεργιανούν άσκοπα στους διαδρόμους της εξουσίας ή χτυπάνε εφτασφράγιστες πόρτες για να βρουν στα παιδιά τους μια θέση στο όνειρο της οποιασδήποτε εργασίας. Ακόμα και χωρίς ένσημα, χωρίς ολόκληρο μεροκάματο, χωρίς πλήρη απασχόληση. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο πρωθυπουργός βρήκε να πει προχθές ότι "είναι λίγοι εκείνοι που χάνουν τη δουλιά που είχαν, αλλά πολλοί περισσότεροι εκείνοι που δεν έχουν βρει δουλιά". Και πρόσθεσε ότι "η πολιτική της απασχόλησης είναι αναπόσπαστα δεμένη με την αναπτυξιακή πολιτική μας". Αυτή είναι και μια ειλικρινής δήλωση, αφού προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Η κατάργηση του οχτάωρου. Το μοίρασμα της μιας θέσης εργασίας σε δυο και τρεις άνεργους. Η ενίσχυση της μερικής απασχόλησης, Η μείωση έως κατάργηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας μέσα από τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης... Και όλα αυτά, προκειμένου να ενισχυθεί η "ανταγωνιστικότητα" των ελληνικών επιχειρήσεων, προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η ανάπτυξη που υποτίθεται ότι θα οδηγήσει σε μείωση της ανεργίας και σίγουρα θα αυξήσει την εξαθλίωση.

Δεν υπάρχουν πλέον αυταπάτες για τους στόχους της κυβέρνησης. Δεν μπαίνει η ίδια στο κόπο να τους κρύψει. Απλώς επιδίδεται σε μια χονδροειδέστατη προπαγάνδα για να πείσει ότι αυτά τα "δυσάρεστα, πλην αναγκαία" μέτρα θα έχουν δήθεν θετικά αποτελέσματα για την απασχόληση και τους εργαζόμενους... Τους εργαζόμενους, που όμως δείχνουν να παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους. Τους εργαζόμενους, που στην "Ολυμπιακή" βγήκαν στους δρόμους, που στην ανατολική Πελοπόννησο και τη Μακεδονία προχώρησαν σε αγωνιστικό συντονισμό αρκετών Εργατικών Κέντρων, στη Θεσσαλία όπου εργάτες, αγρότες, ΕΒΕ, συνταξιούχοι αποφασίζουν ότι δεν πρέπει να περάσει η κυβερνητική πολιτική. Ο δρόμος της αντίστασης και του συντονισμένου αγώνα με ένα ευρύ μέτωπο, "καλεί" την εργατική τάξη της χώρας και απλώνεται μπροστά της σαν μονόδρομος.