Φραγμό στην οικοπεδοποίηση ιδιωτικών δασικών εκτάσεων, στις οποίες με διοικητικές πράξεις είχε αρθεί η αναδάσωσή τους, βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ).

Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο με τη σημαντική αυτή απόφαση έκρινε ότι για λόγους δημοσίου συμφέροντος επιβάλλεται η αναδάσωση ακόμη και εκείνων των δασικών εκτάσεων, οι οποίες είχαν πωληθεί, αφού νωρίτερα είχε αρθεί η διαδικασία της αναδάσωσης.

Ουσιαστικά, η απόφαση αυτή του ΣτΕ είναι ένα μήνυμα στον υπουργό ΓεωργίαςΣτ. Τζουμάκα και στις επιδιώξεις του για νομιμοποίηση όλων των καταπατηθέντων μέχρι την ψήφιση του Συντάγματος του 1975. Το δικαστήριο κάνει άλλο ένα βήμα στη γνωστή νομολογία του "άπαξ δάσος, πάντα δάσος" που απαγορεύει την αλλοίωση του χαρακτήρα των δασικών εκτάσεων.

Παράλληλα, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι δεν αποτελεί αιτία ακυρότητας η πάροδος μεγάλου χρονικού διαστήματος από την άρση της αναδάσωσης μέχρι την ανακλητική νέα απόφαση της διοίκησης, καθώς μια δασική έκταση δε χάνει ποτέ τον χαρακτήρα της.

Το ΣτΕ ξεκαθαρίζει ότι πρέπει να ανακαλείται χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό, οποιαδήποτε διοικητική πράξη που εμποδίζει να πραγματοποιηθεί η αναδάσωση.

Η υπόθεση που κρίθηκε από το δικαστήριο αφορούσε τμήμα ιδιωτικού δάσους, το οποίο μεταβιβάστηκε σε αγοραστές (συνεταιρισμό), αφού είχε προηγηθεί το 1951 η άρση της αναδάσωσης. Ωστόσο, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση το 1993 επανεξετάζοντας το ζήτημα κήρυξε αναδασωτέα την ευρύτερη περιοχή - τμήμα της οποίας είναι και το επίμαχο δάσος - και ανακάλεσε την παλαιότερη απόφαση που εμπόδιζε την αναδάσωση.

Στη συνέχεια ο Συνεταιρισμός, στην ιδιοκτησία του οποίου ανήκει το δάσος, προσέφυγε στο ΣτΕ ζητώντας να ακυρωθεί η νομαρχιακή απόφαση. Το δικαστήριο έκρινε για λόγους δημοσίου συμφέροντος νόμιμη την απόφαση παρόλο που έχουν περάσει 41 χρόνια από την άρση της διαδικασίας της αναδάσωσης.

Σταματούν προσωρινά οι διαδικασίες του διαγωνισμού για την κατασκευή έργων αρχικού προϋπολογισμού 2,9 δισ. δραχμές στο λιμάνι του Αιγίου. Το ΣτΕ έκανε δεκτή την αίτηση αναστολής που έκανε εταιρία, η οποία μειοψήφησε στο διαγωνισμό, εναντίον της εταιρίας στην οποία κατακυρώθηκε το έργο. Στην προσφυγή της η αιτούσα εταιρία ζητούσε με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων να ανασταλεί ο διαγωνισμός, επειδή δε συνεστήθη νόμιμα η επιτροπή εισήγησης του επίδικου έργου.

Το ΣτΕ με την υπ' αριθμό 154/1998 απόφασή του ανέστειλε τον διαγωνισμό γιατί πιθανολογείται παράβαση των κανόνων του εσωτερικού δικαίου και συνεπώς πρέπει να ανασταλεί η εκτέλεση της απόφασης που κατακύρωνε το έργο στη συγκεκριμένη εταιρία. Επίσης, σύμφωνα με το δικαστήριο πρέπει να ανασταλεί και η σύναψη της σύμβασης κατασκευής του έργου.