ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 1

"...Και αφήνω τελευταίους τους κύριους υπεύθυνους. Γιατί όλους εκείνους που ανέφερα ως εδώ τους ξέρουμε. Δεν μπορούν να κρυφτούν και δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν. Είναι: ο στρατηγός Πλαστήρας και η πλειοψηφία των υπουργών του. Σήμερα νίπτουν τας χείρας των και προσπαθούν να κρύψουν κάτω από τη μάσκα του Πιλάτου το πραγματικό τους πρόσωπο, το πρόσωπο του Ιούδα. Ο Πλαστήρας μπορούσε με μια μόνο λέξη να σταματήσει την εκτέλεση. Αλλά δεν την είπε. Αυτοί είναι οι κύριοι υπεύθυνοι του εγκλήματος, οι εκτελεστές της θέλησης της περίφημης αμερικάνικης δημοκρατίας. Αύριο κανένας δε θα τους ξέρει με άλλο όνομα εκτός από το όνομα του δολοφόνου του Μπελογιάννη...". Ποιος λογικός άνθρωπος, ποιος νέος σήμερα μπορεί να πιστέψει τις ανοησίες ότι μια εκτέλεση είναι πιο... γλυκιά με πρωθυπουργό "δημοκράτη" από ό,τι αν ήταν με πρωθυπουργό "δεξιό"; Η λέξη "αίσχος" είναι λίγη για να προσδιορίσει τις προπαγανδιστικές αθλιότητες των κυβερνητικών φερεφώνων της "κεντροαριστεράς". Και δικαιολογημένα αναρωτιέται η εβδομαδιαία εφημερίδα "Το Ποντίκι", που κυκλοφόρησε χτες στην πρώτη της σελίδα: "Β ΓΥΡΟΣ: Και τώρα πώς θα ξεχωρίσουμε τους δεξιούς;". Ελα ντε... Αυτή πιστεύουμε είναι και η απορία πολλών εργαζομένων.

Θα μπορούσε και να συμφωνήσει κάποιος χοντρικά. Μόνο που δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε ή έστω να κατανοήσουμε πού κολλάει το ΠΑΣΟΚ μέσα σε αυτόν το συλλογισμό; Θεωρεί η "Καθημερινή" "δεξιό" το ΠΑΣΟΚ, ή μήπως "αριστερό"; Θεωρεί η "Καθημερινή" ότι οι διαχωριστικές γραμμές βρίσκονται στην πολιτική και στρατηγική των κομμάτων ή μήπως ανάμεσα στους απλούς ανθρώπους, εργάτες, αγρότες, επαγγελματίες, που ακολουθούν τα διάφορα κόμματα;

Ψηφίζοντας τους 86 αγωνιστικούς συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις σε όλη τη χώρα ή ρίχνοντας λευκό και άκυρο ή κάνοντας αποχή στη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των άλλων περιπτώσεων. Για να δοθεί πιο ισχυρό το πολιτικό μήνυμα αυτών των εκλογών!