Πάει πολύ. Πάει πολύ ο κ. Τεγόπουλος και οι συν αυτώ λίγοι ακριβοπληρωμένοι να προκαλούν έτσι βάναυσα και απροκάλυπτα. Να γίνονται, όχι μόνο τιμητές του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά να φτάνουν μέχρι το σημείο να μετατρέπονται σε ιδεολογικούς προπομπούς - αυτοί και η ξελιγωμένη και εκστασιασμένη από το άστρο της σημιτικής εξουσίας "Αυγή" - των φασιστοειδών με τη μορφή των "αναρχικών ομάδων".

Για πολλά χρόνια τώρα, η "Ελευθεροτυπία" έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα μύθο γύρω από το ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενό της. Ετσι, προβάλλει σαν εφημερίδα με αναπτυγμένη ευαισθησία σε οικολογικά, δημοκρατικά και κοινωνικά θέματα, πολλές φορές τη βλέπουμε να παίρνει "υπό την προστασία της" περιθωριακές ομάδες και χωρίς να το λέει ανοιχτά προβάλλει σαν εφημερίδα "αριστερών" προσανατολισμών, η πιο "αριστερή" ας πούμε στο χώρο του αστικού Τύπου. Η οποία, σε γενικές γραμμές, παρουσιάζει ένα διπλό πρόσωπο. Και με το σύστημα και κατά του συστήματος, ώστε ...όλοι να είναι ικανοποιημένοι. Και οι όποιοι αριστεροί αναγνώστες τη διαβάζουν, αλλά και οι άρχοντες της εξουσίας, τους οποίους σε τελική ανάλυση υπηρετεί, αλλά και την υπηρετούνε. Γιατί δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι το συγκρότημα Τεγόπουλου είναι οργανικό τμήμα της καπιταλιστικής εξουσίας, συμβάλλει αποφασιστικά στη διατήρηση και διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος, έχοντας αναλάβει, μάλιστα, το δύσκολο ρόλο της ιδεολογικής χειραγώγησης ενός τμήματος αναγνωστών ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένων, αυτών που κινούνται στο γενικό χώρο της Αριστεράς. Είναι καιρός, νομίζουμε, να αρχίσει η απομυθοποίηση για το ρόλο του συγκροτήματος Τεγόπουλου, ήρθε ο καιρός να ειπωθούν ορισμένα πράγματα με τα ονόματά τους.

Το πρώτο που θα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι το συγκρότημα Τεγόπουλου, αν το απογυμνώσουμε από τα υπόλοιπα ιδεολογικά του χαρακτηριστικά και περιοριστούμε μόνο στις οικονομικές σχέσεις, θα πρέπει να το κατατάξουμε στο χώρο των μεγάλων καπιταλιστικών μονοπωλιακών επιχειρήσεων, που λειτουργούν σήμερα στη χώρα μας. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει, τόσο από το μερίδιο στην κυκλοφορία του καθημερινού, όπου διατηρεί περίπου το 17% στη συνολική κυκλοφορία της πρωτεύουσας, όσο και κυριακάτικου φύλλου, όπου το μερίδιο της ανέρχεται στο 21 - 22% της συνολικής κυκλοφορίας. Από την άποψη αυτή, προβάλλει στη δεύτερη θέση της κυκλοφορίας των εφημερίδων. Η οικονομική κατάσταση του συγκροτήματος είναι τόσο καλή, ώστε η "Ελευθεροτυπία" οδεύει πλέον προς το Χρηματιστήριο.

Τα επισημαίνουμε όλα αυτά, για να τονίσουμε ότι ο εκδότης - ιδιοκτήτης της "Ελευθεροτυπίας", όπως, άλλωστε, και οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες των εφημερίδων, έχουν ίδιο όφελος από τη διατήρηση και διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος. Τα αφεντικά των εφημερίδων (όπως καλή ώρα ο κ. Τεγόπουλος) είναι θερμοί οπαδοί του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος, μιας και οι ίδιοι είναι επίλεκτα μέλη της κυρίαρχης οικονομικά τάξης της χώρας, της αστικής τάξης.

Το συγκρότημα Τεγόπουλου, όμως, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και από άλλη σκοπιά, καθώς έχει αναλάβει το δύσκολο ρόλο της ιδεολογικής και πολιτικής ενσωμάτωσης και χειραγώγησης πολιτών, που διακρίνονται από τη ριζοσπαστική και κριτική διάθεση απέναντι στο καπιταλιστικό κοινωνικό οικονομικό σύστημα, όπως είναι ο χώρος της ευρείας Αριστεράς. Δεν είναι μόνο κυκλοφοριακοί οι λόγοι που τέτοιου είδους εφημερίδες έχουν προσαρμόσει τον λόγο τους σε ένα "κεντροαριστερό" ακροατήριο. Θα πρέπει να αναζητήσουμε και την πολιτική διάσταση στον επιμερισμό ρόλων, που έχει γίνει μεταξύ των εκδοτών του Τύπου.

Ολα τα μέχρι σήμερα εκμεταλλευτικά συστήματα στήριξαν την κυριαρχία τους στους μηχανισμούς καταστολής. Ο στρατός, οι παραστρατιωτικές οργανώσεις, η αστυνομία, τα δικαστήρια, οι φυλακές ήταν και είναι πάντα στη διάθεση της κυρίαρχης τάξης. Στον καπιταλισμό, όμως, σημαντικό, σημαντικότατο ρόλο παίζουν οι μηχανισμοί ιδεολογικής καταστολής και ενσωμάτωσης. Αν οι ιδεολογικές αρχές και αξίες της αστικής κοινωνίας δεν εμποτιστούν στις πλατιές μάζες, αν οι τελευταίες δεν πειστούν ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα είναι πανίσχυρο και άτρωτο, τότε οι βίαιοι κατασταλτικοί μηχανισμοί δε θα ήταν και πολύ αποτελεσματικοί. Και είναι σημαντικό να δούμε τον τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί το συγκρότημα Τεγόπουλου στο θέμα αυτό, όπου η εφημερίδα ως κορμός, σε κρίσιμα οικονομικά, πολιτικά και εθνικά θέματα στηρίζει την κυβερνητική γραμμή. Από εκεί και πέρα, θα δούμε στις σελίδες της άρθρα "κριτικού" και "αριστερού" λόγου, όπου κατά κόρον προβάλλονται σοσιαλδημοκρατικές απόψεις (το τελευταίο φρούτο εποχής είναι οι ...διαφορετικοί δρόμοι που θα μας οδηγήσουν στην ΟΝΕ), όπου ασκείται κριτική σε επιμέρους πλευρές του καπιταλιστικού συστήματος (ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, πιο χαλαρά κριτήρια για ΟΝΕ κλπ.), αλλά πουθενά δε θα δουν οι αναγνώστες της εφημερίδας απόψεις για την ανατροπή του συστήματος εκμετάλλευσης, και δη του ελληνικού. Ε, πάει πολύ να ζητήσουμε από το συγκρότημα Τεγόπουλου να ηγηθεί της αντικαπιταλιστικής πάλης.

Αυτά προς το παρόν.

Θ. Κ.