Οσο πλουτίζεται το σημαντικότατο - επιστημονικά και μορφωτικά - εκδοτικό έργο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, τόσο προβάλλει η μεγάλη προσφορά του αξέχαστου Εμμανουήλ Κάσδαγλη, ο οποίος οραματίστηκε, «θεμελίωσε» και «οικοδόμησε» αυτό το υψηλού επιπέδου εκδοτικό πρόγραμμα. Ενα πρόγραμμα που αποτελεί υποδειγματική «παράδοση», την οποία οφείλει να προστατεύσει και, αναλλοίωτη, να συνεχίσει το σημερινό και μελλοντικό ΔΣ του ΜΙΕΤ.

Το 1993, λοιπόν, ο Εμμ. Κάσδαγλης στο εκδοτικό πρόγραμμα του ΜΙΕΤ είχε περιλάβει και τη μετάφραση των Λατίνων ιστορικών Σαλλούστιου, Σουητώνιου, Τάκιτου και Λίβιου. Το μεγάλης σημασίας- και όγκου- χρονοβόρο μεταφραστικό έργο της σειράς «Λατίνοι Ιστορικοί» ανατέθηκε σε ένα λατινιστή, με σημαντικό μελετητικό έργο στο ενεργητικό του. Το διακεκριμένο καθηγητή Λατινικής Φιλολογίας του ΑΠΘ, Νίκο Πετρόχειλο. Εκτοτε, είδε το φως της δημοσιότητας το έργο του Σαλλούστιου, ο Α' και πρόσφατα ο Β' τόμος του Σουητώνιου (έπονται τα έργα των Τάκιτου και Λίβιου). Ο μικρού σχήματος, καλαίσθητος (όπως και οι προηγούμενοι της σειράς) β' τόμος του Σουητώνιου (433 σελ.), κοσμείται με έντεκα χαλκογραφίες του 17ου αιώνα, που με τις ενδυματολογικές αντιλήψεις αυτής της εποχής εικονίζουν τη ρωμαϊκή εποχή. Η έξοχη - εύληπτης γλώσσας - μετάφραση, η εισαγωγή, τα σχόλια και οι πλουσιότατες σημειώσεις του Νίκου Πετρόχειλου (περιέχονται επίσης βραχυγραφίες και ευρετήριο), καθιστούν τα -παραστατικότατα, με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, με παράθεση στιχουργημάτων και λοιδοριών του λαού για τους καίσαρες- ιστοριογραφικά κείμενα του Σουητώνιου ένα απολαυστικότατο ανάγνωσμα. Ο Σουητώνιος, φίλος του Πλινίου του Νεότερου, που έζησε στα τέλη του 1ου μ.Χ. αιώνα και στις αρχές του 2ου, κατέλαβε υψηλές θέσεις στην αυτοκρατορική γραμματεία, επί Τραϊανού και Αδριανού. Πολυγραφότατος, ασχολήθηκε συγγραφικά και με την αρχαιογνωσία (συχνότατα αναφέρεται στους αρχαιοελληνικούς μύθους), τη Φυσική και Γραμματική. Πολλά από τα έργα του έχουν χαθεί. Σώθηκαν όμως τα σπουδαιότερα, τα ιστορικά, περί του Βίου των Καισάρων και περί Επιφανών Ανδρών. Στο β' τόμο ιστορούνται οι καίσαρες Κλαύδιος, Νέρων, Γάλβας, Οθων, Βιτέλλιος, Βεσπασιανός, Τίτος και Δομιτιανός και οι επιφανείς Τερέντιος, Βιργίλιος, Οράτιος, Τίβουλλος, Πέρσιος Φλάκκος, Λουκανός, Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και Πασσιηνός Κρίσπος. Να δώσουμε όμως και ένα δείγμα γραφής του Σουητώνιου, ο οποίος παρότι ιστορεί κι άλλους καίσαρες, τονίζει ότι με το Νέρωνα - τον οποίο ο λαός λοιδορούσε με το στίχο «Νέρων, Ορέστης και Αλκμέων, της μάνας τους φονιάδες» - «έφτασε στο τέλος της η γενιά των Καισάρων».