Σε όλη τη χώρα, οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα παραμερίζουν την αδράνεια και την παθητικότητα που σπέρνουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και σε όποιες άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις βρίσκουν υποστηρικτές και ετοιμάζουν την αγωνιστική τους απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης, των βιομηχάνων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για ανατροπή θεμελιακών εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Εξορμήσεις, όπως αυτή που έγινε την περασμένη Τρίτη στους δρόμους της Αθήνας από νέους εργαζόμενους, περιοδείες, συζητήσεις με εργαζόμενους, μοίρασμα της προκήρυξης του ΠΑΜΕ για την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, συσκέψεις συνδικαλιστικών οργανώσεων και συντονιστικών επιτροπών αγώνα για οργάνωση της δράσης, σκιαγραφούν τις προσπάθειες αντίστασης στην αντεργατική λαίλαπα. Προσπάθειες που γίνονται με επιμονή και πρόγραμμα και που θα κορυφωθούν σε πρώτη φάση λίγο πριν τις 24 Αυγούστου, μέρα έναρξης του «κοινωνικού διαλόγου» της απάτης μεταξύ κυβέρνησης και...«κοινωνικών εταίρων» για τις εργασιακές σχέσεις, αλλά ταυτόχρονα και μέρα έναρξης του αγωνιστικού προγράμματος του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, που θα ολοκληρωθεί αρχικά μέχρι και το Νοέμβρη.

«Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι επιβάλλεται να σφυρηλατήσουν την αγωνιστική τους ενότητα, να συντονίσουν την πάλη τους με την αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, να δώσουν με αποφασιστικότητα και προοπτική, σκληρές ταξικές μάχες», τονίζεται στην προκήρυξη του ΠΑΜΕ, η οποία μοιράζεται από την περασμένη βδομάδα στους χώρους δουλιάς, στους δρόμους, όπου υπάρχουν εργαζόμενοι.

Παλεύοντας για αυτή την αγωνιστική ενότητα, το ΠΑΜΕ έχει να προτείνει ένα πλούσιο και ποικιλόμορφο πρόγραμμα δράσης, που φιλοδοξεί όχι μόνο να δώσει την πρώτη απάντηση των εργαζομένων ενάντια στα ειδεχθή σχέδια που απεργάζεται η κυβέρνηση, αλλά και να προσελκύσει σε αυτό τον αγώνα ακόμη περισσότερους εργαζόμενους.

Η προειδοποίηση του ΠΑΜΕ είναι σαφής: «Κινδυνεύουν θεμελιακά δικαιώματα που οι προηγούμενες γενιές κατέκτησαν με πολύχρονους αγώνες. Προωθείται ένας βάρβαρος εργασιακός μεσαίωνας που θα σημαδέψει τη ζωή των εργατών, των εργαζομένων τα επόμενα χρόνια. Δε θα το επιτρέψουμε. Με τον οργανωμένο, ταξικό αγώνα, έχουμε τη δυνατότητα να εμποδίσουμε, να ματαιώσουμε τα σχέδιά τους, να διεκδικήσουμε αποφασιστικά την ικανοποίηση των δίκαιων εργατικών αιτημάτων, να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».

Γι' αυτό το λόγο, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία η κατεύθυνση που δίνει το Πανεργατικό Μέτωπο, έτσι ώστε «Οι πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες και συσκέψεις στους χώρους δουλιάς και στους κλάδους, να ενημερώσουν και να εξοπλίσουν τους εργατοϋπαλλήλους για να δράσουμε και να αντεπιτεθούμε συντονισμένα και μαχητικά».

Η κυβέρνηση αρχίζει το «διάλογο», έχοντας προαποφασίσει τη νομοθέτηση των μέτρων που θα... συζητηθούν, όπως άλλωστε έκανε και στον προηγούμενο «κοινωνικό διάλογο» το 1997. Κύριο μέλημά της είναι να προσδώσει στη διαδικασία μια ψεύτικη εντύπωση ότι αυτά που θα καταληχθούν είναι προϊόν συζήτησης και ότι τα αιτήματα των εργαζομένων έχουν ληφθεί υπόψη. Τα εννιά σημεία που θέτει, διευκολύνουν ανατροπές μεγάλου μεγέθους και εύρους και οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, με ευθύνη των ηγεσιών τους, ετοιμάζονται να βοηθήσουν την κυβέρνηση στο έργο της με την ενθουσιώδη συμμετοχή τους στη διαδικασία απάτης.

Το ΠΑΜΕ επισημαίνει στην προκήρυξή του: «Προωθείται η κατάργηση του 8ωρου, αφαιρείται η δυνατότητα παρέμβασης του συνδικάτου και δίνεται το ελεύθερο στους εργοδότες να "διευθετούν" σε κάθε χώρο δουλιάς, το χρόνο εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες αύξησης των κερδών τους, απαλλαγμένοι ακόμα και από την υποχρέωση να καταβάλλουν υπερωριακή αμοιβή. Το ξήλωμα του 8ωρου, η "ελαστικοποίηση", οδηγεί στη 10ωρη - 12ωρη ημερήσια εργασία στην εναλλαγή "υπεραπασχόλησης" και "υποαπασχόλησης", ενισχύει την εντατικοποίηση της δουλιάς και προκαλεί οδυνηρές συνέπειες στην εργασιακή, προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων.

Προβλέπεται αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από το 2% στο 10%, αποθρασύνοντας την εργοδοτική αυθαιρεσία, ανοίγοντας το δρόμο για μαζικές διώξεις και απελευθέρωση των απολύσεων.

Γενικεύεται η "μερική απασχόληση", στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δίνεται ισχυρό χτύπημα στην πλήρη απασχόληση, υπονομεύεται η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Απαλλάσσονται οι εργοδότες από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών, δυναμιτίζοντας τα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν δεχτεί ήδη, ισχυρό χτύπημα από την εισφοροδιαφυγή της εργοδοσίας και του κράτους».

Το ΠΑΜΕ τονίζει ότι: «Οι ευθύνες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, των συμβιβασμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι ιστορικές», ενώ για το 35ωρο που συνεχώς αναμασά η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, επισημαίνει: «Η χρησιμοποίηση του ψευτο-35ωρου ως άλλοθι για τη συμμετοχή στον αντεργατικό "διάλογο" και το ξεπούλημα των εργατικών δικαιωμάτων, αποτελεί πρόκληση, εμπαιγμό σε βάρος των εργαζομένων. 35ωρο χωρίς καθορισμό σταθερού, ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, χωρίς να στηρίζεται στο 7ωρο και το 5ήμερο, χωρίς αγώνα για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων, διευκολύνει την επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας».