Ο αγώνας για το σοσιαλισμό δεν είναι για μας απλά ένα όραμα, αλλά τελικός σκοπός του αγώνα μας, αναγκαιότητα για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, αναγκαιότητα για την Ελλάδα.Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,κατά τη διάρκεια της χτεσινής ομιλίας της, στην εκδήλωση για το κλείσιμο του επίσημου εορτασμού των 80 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ. Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: "Ολοκληρώνουμε σήμερα τον επίσημο ετήσιο εορτασμό που προκήρυξε η ΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Αποδείχτηκε πολύ μικρός ο χρόνος σε σύγκριση με τη φιλοδοξία μας να αναδείξουμε τη μακρόχρονη και πολυκύμαντη ιστορία του Κόμματός μας, του ελληνικού εργατικού λαϊκού κινήματος. Θα συνεχίσουμε να μελετάμε και να προβάλλουμε την ιστορία του ΚΚΕ, τη δράση του για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία, την κοινωνική απελευθέρωση και το σοσιαλισμό. Το χρωστάμε ιδιαίτερα στη νέα γενιά, που δεν έχει ευκαιρίες και δυνατότητες πρόσβασης σ' όλες τις επιστημονικές, απροκατάληπτες και αντικειμενικές απόψεις για μεγάλα ιστορικά γεγονότα και σταθμούς της ελληνικής ιστορίας.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι είμαστε 80 χρόνια αλάνθαστοι ή πολύ περισσότερο ότι εμείς οι νεότεροι έχουμε το κοκαλάκι της νυχτερίδας πάνω μας, που μας προφυλάσσει από λάθη και αστοχίες. Οφείλουμε να είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση, να θέτουμε τις αποφάσεις και τις επιλογές μας σε συνεχή κριτική και αυτοκριτική εξέταση, να ελέγχουμε αν συνδέουμε σωστά τη θεωρία και την πράξη, τα λόγια με τα έργα.

Ας ψάξουν οι ιστορικοί και ας μας πουν αν υπάρχει άλλο κόμμα στην ελληνική κοινωνία που τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά πότε και για ποιο λόγο έπεσε έξω. Κάναμε και λάθη, μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, από κακό υπολογισμό, από έλλειψη ολοκληρωμένης πρόβλεψης ή από υποτίμηση των θεωρητικών και ιδεολογικών αναλύσεων. Και τότε όμως πάντα πιστεύαμε ότι κάνουμε την καλύτερη και πιο συμφέρουσα επιλογή για το λαό. Εχουμε λοιπόν κάθε δικαίωμα να πούμε ότι ποτέ δεν προδώσαμε αυτόν το λαό, δε διανοηθήκαμε, ως κόμμα, να τον εγκαταλείψουμε".

"Ο ελληνικός καπιταλισμός, σε όλη τη διαδρομή του, δημιούργησε προοδευτικά περισσότερα μέσα ύπαρξης, περισσότερη βιομηχανία και εμπόριο. H αστική τάξη έκανε τις πιο στοιχειώδεις και αναγκαίες παραχωρήσεις προς τους εργαζομένους, προκειμένου να διασφαλίσει την αναπαραγωγή και εδραίωση του συστήματος. Στις πιο πολλές περιπτώσεις εξαναγκάστηκε σε παραχωρήσεις κάτω από την πίεση των μεγάλων λαϊκών αγώνων ή όταν είχε την υποψία ακόμα ότι η λαϊκή δράση ξεπερνούσε τα όρια της ασφάλειάς της. Το συμφέρον της κυρίαρχης τάξης της χώρας μας απαιτούσε ορισμένους εκσυγχρονισμούς. Για να διασφαλίσει τα κέρδη και την αναπαραγωγή του συστήματος, έπρεπε να ανεχθεί μια ορισμένη βελτίωση του επιπέδου ζωής, κατανάλωσης, μόρφωσης σε σύγκριση με την περίοδο που κυριαρχούσε στη χώρα το μικρό εργαστήρι, η χειρωνακτική δουλιά στην παραγωγή. Νομίζουμε ότι ο ελληνικός λαός, ειδικά τώρα, είναι σε θέση να εκτιμήσει την πίεση για παραχωρήσεις που άσκησε το σοσιαλιστικό σύστημα, τα κινήματα κατά της αποικιοκρατίας, η αλλαγή συσχετισμού δύναμης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εμείς ποτέ δεν πάψαμε να λέμε ανοιχτά ότι αποτελεί επικίνδυνη αυταπάτη η εντύπωση ότι έστω και αργά θα βελτιώνεται συνεχώς το βιοτικό επίπεδο. Προειδοποιούσαμε ότι οι συντηρητικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, η μεγαλοεργοδοσία, όλοι μαζί, καραδοκούσαν να πάρουν πίσω, σε πρώτη μεγάλη ευκαιρία, ακόμα και τις πιο ανώδυνες κατακτήσεις. Προειδοποιήσαμε ότι οι συντηρητικές δυνάμεις δε θα δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν ή να αξιοποιήσουν ακόμα και τη φασιστική εκτροπή".

"Πάντα και σήμερα υπολογίζουμε το ρόλο των διεθνών εξελίξεων. Η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας δεν είναι ότι βρίσκεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά σε μια περιοχή που συναντώνται τρεις ήπειροι, διασταυρώνονται ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Ζούμε σε μια περιοχή που προσέλκυε πάντα τις ανοιχτές ή συγκαλυμμένες επεμβάσεις του ιμπεριαλισμού με διάφορα προσχήματα και μύθους.

Αρκετοί μας άκουσαν, πολλοί περισσότεροι από χτες μας ακούνε σήμερα και προβληματίζονται σοβαρά. Υπάρχουν ωστόσο ακόμα σχετικά πολλοί εργαζόμενοι που πιστεύουν ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει εθελοντικά αυτή η βάρβαρη επιδρομή κατά των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Υπάρχουν ακόμα εργαζόμενοι που δεν ανησυχούν όσο πρέπει για το γεγονός ότι οι περίφημοι σύμμαχοι - φιλελεύθεροι και κεντροαριστεροί, σοσιαλιστές και σοσιαλδημοκράτες - και διάφοροι νεοτεριστές αρνούνται να υποστηρίξουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και τα σύνορα στο Αιγαίο. Υπάρχουν ακόμα σχετικά πολλοί εργαζόμενοι που δε βλέπουν ότι η χώρα μας παίζει ενεργό ρόλο στα τυχοδιωκτικά και εγκληματικά σχέδια των ιμπεριαλιστών, ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται ως ορμητήριο και παρατηρητήριο. Δεν ανησυχούν όσο πρέπει για το γεγονός ότι από την κυβέρνηση, αλλά και τις ηγεσίες των άλλων κομμάτων λίγο - πολύ θεωρείται ξεπερασμένος ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία, για το δικαίωμα ενός λαού να καθορίζει το παρόν και το μέλλον του. Δεν προβληματίζονται όσο πρέπει με τα ψεύτικα διλήμματα τύπου "ιμπεριαλιστική ειρήνη ή ιμπεριαλιστικός πόλεμος", τις ουτοπικές διακηρύξεις ότι τάχα η ιμπεριαλιστική επέμβαση αντιμετωπίζεται με πολιτικό διάλογο μέσα από τα διάφορα θεσμοθετημένα όργανα που είναι διορισμένα από τις ίδιες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Αρκεί να σκεφτούν όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, ένα και μόνο πρόσφατο γεγονός, ότι: Η κυβέρνηση Σημίτη κράτησε τη χειρότερη στάση ακόμα και σε σύγκριση με πολλές άλλες αστικές κυβερνήσεις απέναντι στη δολοφονική αμερικανοβρετανική επίθεση κατά του λαού του Ιράκ.Ας σκεφθούμε όλοι και όλες ποιο ήταν το βαθύτερο μήνυμα αυτής της επίθεσης, πέρα από το γεγονός ότι έχει σχέση με τα πετρέλαια, τη διανομή της λείας. Το κύριο μήνυμα είναι ότι δεν έχει δικαίωμα κανένας λαός να είναι ανυπάκουος στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.

Πέφτουν τραγικά έξω όσοι πιστεύουν ότι μπόρα είναι και θα περάσει! Μπορεί να έχει ημερομηνία λήξης, μόνο εάν ο λαός μας, οι λαοί της Ευρώπης αποφασίσουν οι ίδιοι να βάλουν ένα τέρμα στη σημερινή κατάσταση. Εδώ κρίνεται ο προοδευτισμός των πολιτικών δυνάμεων, αν και κατά πόσο συμβάλλουν να αποκτήσει συνείδηση ο λαός ότι μπορεί να γίνει κυρίαρχος, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις ανάγκες του".