Με την χρυσή της νιότης πανοπλία
το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά
πετάμε στον αγώνα την θυσία
για την Ελλάδα για τη Λευτεριά.
Η γενιά της ΕΠΟΝ και η γενιά της ΚΝΕ σφίγγουν τα χέρια, πατώντας στα παλιά δοξασμένα χνάρια και χαράζοντας καινούριους αγωνιστικούς δρόμους.
Ταμπούρι και μπούσουλας της ΕΠΟΝίτικης γενιάς, ο Δωδεκάλογος, γίνεται το έναυσμα, γίνεται το εφαλτήριο της μεγάλης συνάντησης, της μεγάλης γνωριμίας της μεγάλης εκδήλωσης που έγινε την Κυριακή 9.2.97 στον Περισσό.
Καμιά στιγμή, κανένα λεπτό, καμιά ώρα δεν πήγαν χαμένα χωρίς την προσπάθεια της δημιουργίας σ' όλους τους τομείς του πολιτισμού και της ένοπλης πάλης για ελευθερία, ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία.
Μακρύς και ατέλειωτος ο κατάλογος των μαρτύρων της ΕΠΟΝ και μύριες οι μαρτυρίες και οι καταγραφές για απαράμιλλες πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας - αγωνιστές των άπαρτων κάστρων του Υμηττού και του Μπιζανίου.
Επίσημα και τεκμηριωμένα στοιχεία, που συγκεντρώνονται με τη σύνταξη του Μαρτυρολογίου, ανεβάζουν τον αριθμό των ηρωικών παλικαριών και κοριτσιών που έπεσαν στις μάχες ή εκτελέστηκαν από τους καταχτητές και τους συνεργάτες τους σε 2.500 νεκρούς.
Ο ηρωισμός και η θυσία τους θα αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα για όλες τις γενιές κι, ακόμα περισσότερο, για τη σημερινή που έχει απόλυτη ανάγκη να εμπνέεται από την ιστορία της ΕΠΟΝ και των αγώνων της.
Για να διατηρηθεί άσβεστη η φλόγα της ΕΠΟΝίτικης γενιάς και για να γίνει πόλος έλξης, παραδειγματισμού και μίμησης, τ' ασπρόμαλλα δοξασμένα νιάτα παρέδωσαν τη σκυτάλη της συνέχειας του αγώνα στα παιδιά της ΚΝΕ, στο μεγάλο συναπάντημα της νιότης της Κυριακής.
Καμαρωτά χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρος
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.
Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ