Το Μανχάταν φλέγεται
Το φιστικί τηλέφωνο του Λευκού Οίκου χτυπά δαιμονισμένα. Το βυσσινί τηλέφωνο του Λευκού Οίκου χτυπά δαιμονισμένα. Ο μπάτλερ, έξαλλος, αναζητά εις τους κήπους τον κύριόν του. Τον ανακαλύπτει ανάμεσα στις ροζ τριανταφυλλιές, να χαριεντίζεται με την καινούρια γραμματέα του. Ο Μπούμπι κυλιέται στο γρασίδι. Ελαφρά ανήσυχος που τον διακόπτουν. Ετοιμος για μια καινούρια συγγνώμη. Πέφτει μισολιπόθυμος στην πρώτη πολυθρόνα που βρίσκεται μπροστά του. Το Μανχάταν φλέγεται, γρυλίζει!
Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται ανελέητος. Οι ρουκέτες σφυρίζουν αφιονισμένες. Οι ουρανοξύστες γέρνουν σαν τραπουλόχαρτα. Νοσοκομεία, σχολεία, κέντρα τηλεόρασης, οίκοι ευγηρίας, οίκοι ανοχής, στέκια ηρωίνης, μαριχουάνας και "Ελ - Ες - Ντι", γκέι μπαρ καίγονται. Διοξίνες και αιθαλομίχλη. Τίποτε όρθιο. Ενα κινηματογραφικό συνεργείο παράτησε τον Γούντι Αλεν και την Μία Φάροου μπροστά από ένα "Μακντόναλντ".
Μυρουδιά από χάρμπουργκερ, κέτσαπ και κόκα - κόλα. Αυτό που γίνεται μπροστά τους είναι πρωτοφανέρωτο, είναι ολέθριο, είναι καταστροφικό.
Αντιλαμβάνονται για πρώτη φορά τι σημαίνει βομβαρδισμός μιας πόλης. Κάτι είχαν ακουστά παλιότερα για Χιροσίμα, Ναγκασάκι, Ανόι, Σαϊγκόν, Βερολίνο, Δρέσδη, Παρίσι, Μόσχα, Λονδίνο, Ρώμη, Βιέννη, Αθήνα, Βαγδάτη, Βηρυτό, Βελιγράδι... και κάπως πρόσφατα, σαν χτες, σαν σήμερα Βελιγράδι. Νις, Πρίστινα, Αλέξινατς, Νόβισαντ. Αυτοί δεν είχαν δει ποτέ τέτοια. Η μόνη τους εμπειρία, οι καημοί της Σκάρλετ 'Ο Χάρα, η πολιορκία του Αλαμο και τα πυρπολημένα σαλούν του Σαμ Πέκινπα.
Πανικός, ανατινάξεις, παγιδευμένα άτομα, καμένες σάρκες, ένα θαυμάσιο υλικό για το αρχείο της Γιουνιβέρσαλ Στούντιο του Χόλιγουντ και της Ντίσνεϊλαντ του Ορλάντο.
Ενα απ' αυτά είναι και το δικό μου μάτι. Ζητά να τον κατασπαράξει. Γυρίζει και με κοιτάει μ' εκείνο το γλοιώδες, το ικετευτικό του ύφος. Συγνώμη, μου λέει, έγινε λάθος. Ενας λεκές ήταν κι αυτός και με τον καιρό θα ξεχαστεί.
Και ξύπνησα απ' το όνειρο. Δεν ξέρεις - σκέφτηκα - τα όνειρα καμιά φορά βγαίνουν αληθινά και ανακουφίστηκα.
Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ