Στα, σπαρμένα με τα καύκαλα των σκοτωμένων πολεμιστών, κακοτράχαλα βουνά του Κουρδιστάν, θλίψη και οργή, αλλά η πορεία προς τον ήλιο συνεχίζεται, με την υπόσχεση των πεθαμένων να πολεμούν μαζί με τους ζωντανούς. Στις φτωχογειτονιές της Τουρκίας και στις μεγαλουπόλεις της κουρδικής προσφυγιάς, θρήνος και οδυρμός, αλλά και η προσμονή της λύτρωσης, με το τάμα των Κουρδισσών μανάδων να γεννήσουν χιλιάδες νέους "Απο".

Μην τους ακούς που σου λένε πως λύγισε την τελευταία ώρα. Δεν έχουν το δικαίωμα οι κιοτήδες και οι ραγιάδες ν' απαιτούν το θάρρος της θυσίας των άλλων. Και το πραγματικό, ακόμα, δεν είναι πάντα το αληθινό. Αλλά κι αν λύγισε στο σωματικό και ψυχικό πόνο, ανθρώπινο. Αν λάθεψε, υπερεκτιμώντας τη δύναμη της "νέας τάξης", συγχώρα τον. Κι αν ακόμα "τα γύρισε" από φόβο ή από ιδιοτέλεια, μη δικαιολογήσεις τους διώκτες του, τους προδότες του και τους δολοφόνους του.

Πρόσεξε, οι κυβερνώντες θα σου πουν να ξεχάσεις τον "Απο", να ξεχάσεις ποιος τον δίωκε, ποιος τον πρόδωσε, ποιος τον εκτέλεσε. Ετσι όπως σου έλεγαν κάποιοι προκάτοχοί τους να ξεχάσεις το κομμένο κεφάλι του Αρη να κρέμεται από τον φανοστάτη των Τρικάλων, την εκτέλεση, εκείνο το εφιαλτικό ξημέρωμα, του Μπελογιάννη. Τη φοβούνται τη μνήμη, γιατί είναι το ρίγος του κορμιού στην προσταγή της συνείδησης, είναι το σινιάλο του παρελθόντος προς το μέλλον.

Πρέπει οι λαοί να βρουν τον τρόπο να τους τιμωρήσουν πολύ σκληρά. Κι άλλο μέσο τιμωρίας τους δεν αρκεί, παρά μόνο οι αγώνες των, όπου γης, αδικημένων για ν' ανατραπεί αυτό το παγκόσμιο καπιταλιστικό, ιμπεριαλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης και εγκληματικότητας, που βαρύνει ακόμα την ανθρωπότητα. Ετσι θα λειτουργήσει η παγκόσμια Νέμεση και, μετά, θα επικρατήσει το παγκόσμιο δίκιο, που δε θα στήνει ικριώματα σε αγωνιστές, δε θα δολοφονεί μωρά και γέροντες, δε θα εναντιώνεται στην πορεία της ιστορίας προς το μέλλον.

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ