Μπορεί τα στοιχεία, να αφορούν το δεύτερο τρίμηνο του 1998. Μπορεί η τωρινή κατάσταση, να είναι αρκετά χειρότερη. Μπορεί κι αυτά, να μην απηχούν πλήρως την τότε πραγματικότητα. Η σημασία τους, όμως, δε μειώνεται στο παραμικρό. Για τα σχετικά με την ανεργία στοιχεία μιλάμε, που δημοσιοποίησε προχτές η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ).

Αναμφισβήτητα, πλέον, η ανεργία στη χώρα μας έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις, ενώ γρήγοροι είναι και οι ρυθμοί αύξησής της. Από 9,6%, που ήταν το δεύτερο τρίμηνο του 1997, έφθασε στο 11% περίπου το αντίστοιχο διάστημα του 1998, ενώ οι ειδικοί εκτιμούν, ότι το ποσοστό της επίσημης ανεργίας, μέσα στο 1998, κινήθηκε ανάμεσα στο 11,2 και 11,4%. Ποσοστό, που μεταφράζεται σε 500.000 περίπου άνεργους.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ένας στους 9 οικονομικά ενεργούς πολίτες της χώρας ήταν άνεργος. Κι αν σ' αυτούς προσθέσουμε, όσους υποαπασχολούνται ή δεν καταγράφηκαν ή, τέλος πάντων, βασανίζονται από την πολύμορφη "κρυφή ανεργία", τότε το ποσοστό αυτό γίνεται πολύ μεγαλύτερο.

Εχει κανείς και την παραμικρή αμφιβολία, ότι οι ευθύνες, για το τεράστιο και εκρηκτικό αυτό πρόβλημα, βαραίνουν την κυβέρνηση και την πολιτική της; Εχουν αυταπάτες, πάντως, όσοι πιστεύουν, ότι μπορεί να αυξάνονται - και, μάλιστα, με γρήγορους ρυθμούς - τα κέρδη της οικονομικής ολιγαρχίας και γενικότερα, να βαδίζει η χώρα στο δήθεν μονόδρομο της ΟΝΕ και της "ελεύθερης αγοράς" και, ταυτόχρονα, να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας.