Ενδεικτικά, υπενθυμίζουμε μερικά νούμερα (αφού οι εκθέσεις φιλοξενήθηκαν στο σύνολο του Τύπου), τα οποία, σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση περί "ψυχρότητας" των αριθμών, είναι πολύ "καυτά". Το πλουσιότερο 1/5 της ανθρωπότητας έχει εισόδημα 82 φορές υψηλότερο από το φτωχότερο 1/5 και καταναλώνει το 86% των παγκόσμιων πόρων αναφέρει η UNISEF και ο ΟΗΕ, πιο παραστατικά, δηλώνει πως το 85% των έξι (φέτος) δισεκατομμυρίων ανθρώπων της Γης είναι φτωχοί και εκπροσωπούν λιγότερο από το μισό του παγκόσμιου ΑΕΠ, δηλαδή του παγκόσμιου πλούτου, ό,τι παράγεται στον πλανήτη με λίγα λόγια.

Μάλιστα, και οι δύο οργανισμοί διαπιστώνουν ότι αυτό το τεράστιο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία. Πιο συγκεκριμένα, οι 200 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου υπερδιπλασίασαν την καθαρή περιουσία τους μέσα σε τέσσερα χρόνια, από το 1994 έως το 1998, φτάνοντας στο "αστρονομικό" νούμερο του ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων.Την ίδια στιγμή, 12 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών πεθαίνουν κάθε χρόνο σε όλη τη Γη από την πείνα και τις αρρώστιες. Παιδιά, που η UNISEF υπογραμμίζει πως θα μπορούσαν να σωθούν.Ενώ κάθε μωρό που γεννιέται στον αναπτυσσόμενο κόσμο "προικίζεται" με ατομικό χρέος προς τις βιομηχανικές χώρες τουλάχιστον χιλίων δολαρίων. Με αποτέλεσμα, οι χώρες αυτές να δίνουν τα περισσότερα χρήματα για τις αποπληρωμές των χρεών, παρά για την υγεία και την πρόνοια.

Οι δύο εκθέσεις περιέχουν και άλλα, πιο αναλυτικά νούμερα για επιμέρους τομείς της ανάπτυξης και των συνθηκών διαβίωσης στις διάφορες γωνιές του πλανήτη, που απλώς συμπληρώνουν το "παζλ" της αθλιότητας.

* * *

Μια απόδειξη γι' αυτό, είναι και ο τρόπος που παρουσιάστηκαν αυτά τα στοιχεία από τον αστικό Τύπο, αλλά ακόμη και το ποια στοιχεία παρουσιάστηκαν. Διότι, ουσιαστικά, είναι πιο ανώδυνο, ιδεολογικά, να προβάλλεις τα θύματα του AIDS, παρά τα στοιχεία για τη φτώχεια. Μπορείς να γίνεις πιο σπαραξικάρδιος στην πρώτη περίπτωση και να αποφύγεις, τελικά, να απαντήσεις για ποιο λόγο η Αφρική εξολοθρεύεται από το AIDS, λέγοντας ότι φταίει η έλλειψη περίθαλψης και σταματώντας εκεί. Στη δεύτερη περίπτωση όμως, θα αναγκαστείς να απαντήσεις χωρίς υπεκφυγές. Γιατί δεν μπορείς να πεις ότι η Αφρική πεινάει ...επειδή δεν υπάρχουν μαχαιροπίρουνα. Αυτή την απάντηση αποφεύγει ο αστικός Τύπος, όπως ο διάολος το λιβάνι.

Γι' αυτό, τα "φαντάσματα" του Μαρξ και του Λένιν δεν πλανιώνται πάνω από τα συμπεράσματα των εκθέσεων, αλλά στα ίδια τα στοιχεία τους. Διότι τα χρέη του αναπτυσσόμενου κόσμου δεν έχουν δημιουργηθεί από τις ίδιες τις χώρες, αλλά από τις πολυεθνικές, που, ουσιαστικά, τις κυβερνούν. Εκμεταλλεύονται τις πλούσιες πρώτες ύλες αυτών των χωρών, το φτηνό (ουσιαστικά δωρεάν) εργατικό δυναμικό, τις ξεζουμίζουν κυριολεκτικά και τις έχουν δεμένες στο οικονομικό τους άρμα. Δεν έχουμε να κάνουμε με καμία "παγκοσμιοποίηση" και κανένα "παγκόσμιο χωριό". Εχουμε να κάνουμε με ενδεικτικό αποτέλεσμα των νόμων, που διέπουν τον καπιταλισμό στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Συνεπώς, η "περιθωριοποίηση", που αναφέρεται στις εκθέσεις, της πλειοψηφίας του πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών από τις"εξελίξεις" είναι το αποτέλεσμα της άγριας, απάνθρωπης και αχαλίνωτης εκμετάλλευσης, την οποία υφίσταται συστηματικά από τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

* * *

Κι όμως, αυτό προσπαθούν να μας πείσουν! Οτι η ανεργία, η εξαθλίωση, η φτώχεια και η πείνα, που χτυπά εκατομμύρια ανθρώπους στις αναπτυγμένες χώρες, έχουν σαν αιτία περιπτώσεις, όπως τη ...σκανδαλώδη λειτουργία της Κομισιόν! Που, αν γίνει καλύτερη, θα εξαλειφθούν αυτά τα εγκληματικά φαινόμενα. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πως αυτό "το αντίστοιχο φτωχότερο ποσοστό" είναι κομμάτι της εργατικής τάξης. Είτε άστεγη, είτε εξαθλιωμένη, είτε πεινασμένη, είτε χτυπημένη από αρρώστιες, είτε άνεργη, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται στον καπιταλισμό, όπως κι αν τη βαφτίσουν οι απολογητές του για να "αποδείξουν" ...την "ανυπαρξία" της, πρόκειται για τους εκμεταλλευόμενους. Κανένα "κεντροαριστερό" παραμύθι περί "κοινοβουλευτικής δημοκρατίας", "ισονομίας στα θεσμικά κέντρα αποφάσεων" και ..."συμπόνιας", που πρέπει να επιδείξουν τα αφεντικά του κεφαλαίου προς τους εκμεταλλευόμενους, δεν μπορεί να κρύψει αυτή την πραγματικότητα. Και η πάλη για την ανατροπή της είναι η μόνη διέξοδος.

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Τα "φαντάσματα" του Μαρξ και του Λένιν δεν πλανιώνται πάνω από τα συμπεράσματα των εκθέσεων, αλλά στα ίδια τα στοιχεία τους. Διότι τα χρέη του αναπτυσσόμενου κόσμου δεν έχουν δημιουργηθεί από τις ίδιες τις χώρες, αλλά από τις πολυεθνικές, που εκμεταλλεύονται τις πλούσιες πρώτες ύλες αυτών των χωρών, το φτηνό (ουσιαστικά δωρεάν) εργατικό δυναμικό, τις ξεζουμίζουν κυριολεκτικά και τις έχουν δεμένες στο οικονομικό τους άρμα