Κάποτε οι ρόλοι έπρεπε να υπηρετούν τον άνθρωπο. Σήμερα... επιβάλλεται ο άνθρωπος να υπηρετεί τους ρόλους. Και μάλιστα αυτοί οι ρόλοι τυχαίνει να είναι πάρα πολλοί. Ο ρόλος του πετυχημένου μπίζνεσμαν, του αρρενωπού άντρα και της λάγνας γυναίκας, του κυνηγού και του θύματος, να βρίσκεται σε εγρήγορση στο τάδε σημείο και να είναι χαλαρός στο άλλο. Μια από τις «επιτυχίες» του LIFE STYLE, είναι ότι κατάφερε να γίνουν οι άνθρωποι δέσμιοι των ρόλων. Γεγονός που σε συνδυασμό με άλλα, οδηγεί στον κατακερματισμό της προσωπικότητας, η οποία κάθε φορά πρέπει να παίρνει διαφορετική μορφή και αναγκαστικά είναι αποκομμένη από το σύνολο των ικανοτήτων του ατόμου.

Κάπου εδώ πρέπει να υπολογίσουμε άλλη μια σημαντική παράμετρο. Το ίδιο το σύστημα γνωρίζοντας τη δυσλειτουργία κοινωνικοποίησης των ατόμων που το ίδιο προκαλεί, προβάλλει «προτάσεις» λανθάνουσας ομαδοποίησης, όπως είναι ο χουλιγκανισμός, συμμορίες δρόμων και άλλα. Φυσικά πολλοί είναι οι νέοι που τα ακολουθούν, αφού ο καθένας από αυτούς έχει ανάγκη να ανήκει κάπου και μόνο μέσα στην ομάδα οι ρόλοι αποκτούν υπόσταση.

«Ολες αυτές οι διαδικασίες οδηγούν σε υπαρξιακούς κλονισμούς, η ύπαρξη του ανθρώπου πάσχει», επισημαίνει ο Ηλ. Μιχαλαρέας, ο οποίος υπογράμμισε ότι πριν κάποια χρόνια επικρατούσε η ασθένεια των νευρώσεων. Σήμερα, εξαιτίας και του κατακερματισμού που έχουν υποστεί οι ανθρώπινες προσωπικότητες, βρισκόμαστε - σε παγκόσμιο επίπεδο - στην εποχή των ψυχώσεων, της σχιζοφρένειας. Τα κρούσματα σχιζοφρένειας έχουν αυξηθεί κατά πολύ.