Π.χ. το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση ψήφισε το σχετικό νόμο 2225/1994 και τον συμπλήρωσε με το ν. 3115/2003, ενώ η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ τον εφαρμόζει απρόσκοπτα. Εξέδωσε, μάλιστα, το ΠΔ 47/2005 το οποίο χρειαζόταν βάσει της νομοθετικής εξουσιοδότησης του άρθρου 9 του 3115/2003.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, μέσω των επικίνδυνα αόριστων νομικών εννοιών της «εθνικής ασφάλειας» και της «δημόσιας τάξης», δίνεται δυνατότητα για αθρόες, νομότυπες και ουσιαστικά ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις. Κάτω, μάλιστα, από τον όρο «ειδικές περιστάσεις εθνικής ασφάλειας» του άρθρου 3 παρ. 2 του ν. 2225/1994 μπορεί να παρακολουθούνται για αόριστη χρονική διάρκεια τα τηλέφωνα και οι επικοινωνίες απεριόριστου αριθμού προσώπων.

Εξάλλου, οι προαναφερόμενες δυνατότητες ενισχύονται και από το γεγονός ότι κατά κανόνα, με βάση το νόμο, ένα μόνο πρόσωπο, ο εισαγγελέας Εφετών, αποφασίζει για την άρση του απορρήτου.

Αντίστοιχες επικίνδυνα γενικόλογες διατάξεις περί εθνικής ασφάλειας και δημόσιας τάξης υπάρχουν και στην ισχύουσα μέχρι σήμερα Οδηγία της ΕΕ 2002/58/ΕΚ. Στο μεταξύ, προωθείται η νέα Οδηγία της ΕΕ, η οποία δίνει ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες για παρακολούθηση των επικοινωνιών.

Η τελευταία αυτή Οδηγία εγκρίθηκε από το αρμόδιο Συμβούλιο Υπουργών με τη συνυπογραφή και της ελληνικής κυβέρνησης (ΝΔ), αλλά και τη σύμφωνη γνώμη της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ), η οποία την υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο. Η Οδηγία επιτρέπει την καταγραφή των στοιχείων και της κίνησης όλων των κλήσεων και επικοινωνιών, τη διατήρηση για χρόνια αυτών των δεδομένων. Επιπρόσθετα δεν πείθει η «διαβεβαίωση» ότι θα διατηρούνται μόνο αυτά τα στοιχεία και όχι και το περιεχόμενο των επικοινωνιών.