Ενταση της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων, με αιχμή τα ασφαλιστικά και την ευελιξία των εργασιακών σχέσεων, προανήγγειλε ο Κ. Καραμανλής, προειδοποιώντας ότι ο Γολγοθάς για τους εργαζόμενους δεν έχει τέλος.

Περιγράφοντας τη «μεταρρυθμιστική στρατηγική», που εφαρμόζει η κυβέρνησή του στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας, ο πρωθυπουργός προσδιόρισε τις «διαρθρωτικές αδυναμίες», στις οποίες θα ρίξει το βάρος της η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα, ενώ ξεκαθάρισε ότι «βρισκόμαστε στη μέση του δρόμου».

«Παρά τα έως τώρα θετικά αποτελέσματα, είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό απ' όλους ότι βρισκόμαστε στη μέση του δρόμου. Στη μέση ενός ανηφορικού δρόμου», τόνισε μιλώντας χθες το βράδυ σε συνέδριο του υπουργείου Οικονομίας με θέμα «Ποιο μοντέλο θέλουμε για την Ευρώπη;». Περιγράφοντας τις «διαρθρωτικές αδυναμίες» της ελληνικής κυβέρνησης, άφησε να διαφανούν οι προτεραιότητες για το επόμενο διάστημα: «Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, η μακροχρόνια βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, η αύξηση της απασχόλησης και η μείωση της ανεργίας, καθώς και η συνέχιση της προσπάθειας για βελτίωση της Δημόσιας Διοίκησης, είναι προτεραιότητες που απαιτούν τη συμβολή όλων μας», είπε, «δείχνοντας» προς την κατεύθυνση των ανατροπών στα ασφαλιστικά δικαιώματα και των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων. Δεν παρέλειψε, βέβαια, να κάνει επίδειξη της αποφασιστικότητάς του, λέγοντας ότι «οι μεταρρυθμίσεις που έχουμε προωθήσει πρέπει να συνεχιστούν και θα συνεχιστούν. Δεν υπάρχουν περιθώρια, ούτε για εφησυχασμό, ούτε για καθυστερήσεις».

Ο πρωθυπουργός ενέταξε τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδίου των «διαρθρωτικών αλλαγών που όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ έχουμε δεσμευτεί στη Στρατηγική της Λισαβόνας», διευκρινίζοντας ότι «κάθε χώρα ορίζει το δικό της μεταρρυθμιστικό βηματισμό».

Ο Κ. Καραμανλής έδωσε απάντηση και στο ερώτημα του συνεδρίου, λέγοντας ότι «η Ελλάδα υποστηρίζει την ταχύτερη πολιτική ενοποίηση και εμβάθυνση της Ευρώπης», επιχειρώντας να μεγεθύνει το ρόλο της «στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού μοντέλου». Το «αξίωμα» που καθορίζει τη στάση της κυβέρνησης είναι ότι «η παγκοσμιότητα των αγορών καθιστά πιο έντονη την ανάγκη μεταρρυθμίσεων, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών μας, την περιφερειακή και κοινωνική σύγκλιση».

Διαπίστωσε ότι «ενώ όλα τα κράτη - μέλη της Ενωσης συμπορευόμαστε στους στόχους αυτούς (σ.σ. της ανταγωνιστικότητας και της μεγέθυνσης του παραγόμενου προϊόντος), η Ευρώπη εξακολουθεί να υστερεί στην οικοδόμηση του πυλώνα της πολιτικής ενοποίησης». Στο πλαίσιο αυτό, ζήτησε να βγει η ΕΕ από την «περίοδο περισυλλογής» που διανύει για το «ευρωσύνταγμα», γιατί «δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο».