Η διημερίδα που ολοκληρώνεται σήμερα (διεξάγεται στην ΕΣΗΕΑ - Ακαδημίας 20) με θέμα τη μάχη ενάντια στα ναρκωτικά είναι μόνο η αφορμή για το σημερινό σημείωμα. Η αιτία είναι άλλη. Η αιτία είναι ότι την ώρα που οι διοργανωτές τέτοιων προσπαθειών δίνουν και την ψυχή τους στον αγώνα ενάντια στα ναρκωτικά, υπάρχουν και μερικοί άλλοι που πουλάνε θεωρίες δήθεν «εκσυγχρονισμού», οι οποίες αντικειμενικά κατατείνουν στην κοινωνική, πολιτική και - το χειρότερο απ' όλα - ιδεολογική νομιμοποίηση της ναρκω-εξάρτησης.

Πρόσφατα, σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, δημοσιεύτηκε παρέμβαση, που το πνεύμα της αποδίδεται επακριβώς από το παρακάτω απόσπασμα:

«Το κάπνισμα μαριχουάνας ανακουφίζει σημαντικά από τον πόνο μιας ασθένειας που λέγεται περιφερική νευροπάθεια. Κανένα συμβατικό παυσίπονο, ούτε καν η μορφίνη, δεν έχει αυτό το αποτέλεσμα. Τι περιμένουν λοιπόν για να νομιμοποιήσουν τη χρήση της για ιατρικούς λόγους;»...

Μάλιστα, το συγκεκριμένο κείμενο κατέληγε με την ακόλουθη παραίνεση, προφανώς διότι ο συντάκτης του είχε στο μυαλό του την παλιότερη δήλωση του κ. Γιώργου Παπανδρέου για τις «γλάστρες στα μπαλκόνια»:

«"Μαριχουάνα, το θαυματουργό φάρμακο": δε θα ήταν ενδιαφέρον μια παράγραφος με αυτόν τον τίτλο να είχε περιληφθεί στο καινούριο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ;» («ΝΕΑ», 5/3/2007)...

***

Ας παρακάμψουμε το γεγονός ότι όλες οι μελέτες αποδεικνύουν πως οι εννιά στους δέκα που έχουν πέσει στην ηρωίνη έχουν περάσει από το χασίς.

Ας πάμε κατευθείαν στην «ανανεωτική» αντίληψη περί «ιατρικής» χρήσης των ναρκωτικών. Ποια είναι η αλήθεια:

Στις αρχές του 19ου αιώνα πραγματοποιούνται μαζικές εισαγωγές οπίου στην Αμερική. Η εξήγηση ήταν πως επρόκειτο για αποτελεσματικό φάρμακο για την αντιμετώπιση πόνων. Λίγα χρόνια αργότερα ο αριθμός των οπιομανών ανερχόταν σε χιλιάδες.

Το 1832 παράγεται για πρώτη φορά το εκχύλισμα κοδεΐνης. Εμφανίστηκε σαν φάρμακο που εκτός από το βήχα, αντιμετώπιζε και την εξάρτηση από το ...όπιο.

Το 1856 κάνει την εμφάνισή της η ενέσιμη μορφίνη. Διαφημίστηκε σαν το «αναλγητικό - θαύμα». Μέσα σε λίγα χρόνια οι μορφινομανείς ήταν χιλιάδες.

Το επόμενο «φάρμακο» που λανσαρίστηκε στην αγορά (αυτή τη φορά σαν φάρμακο για τους μορφινομανείς και τους εξαρτημένους από την κοδεΐνη) ήταν η ... κοκαΐνη.

Κάπως έτσι φτάσαμε στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η Αμερική μαστίζεται από τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα των χιλιάδων εξαρτημένων από κοδεΐνη, κοκαΐνη και μορφίνη. Είναι η στιγμή που αναλαμβάνουν να λύσουν το πρόβλημα οι νεότευκτοι, τότε, φαρμακευτικοί κολοσσοί. Το 1898, λοιπόν, η εταιρεία «BAYER» παρουσιάζει το «φάρμακο των φαρμάκων»! Κυκλοφορεί ελεύθερα στην αγορά και υπόσχεται το τέλος κάθε πόνου, το τέλος της κάθε εξάρτησης από κάθε ναρκωτικό, το τέλος κάθε ιατρικά ιάσιμου προβλήματος. Το «φάρμακο» ήταν η ...ηρωίνη. Σε λιγότερο από δύο δεκαετίες από την ελεύθερη διακίνηση του «φαρμάκου», το 1914, οι ηρωινομανείς στις ΗΠΑ καταμετρούνται στις 200.000.

Χρόνια αργότερα, το 1943, μια άλλη εταιρεία, η «BOECHST», λανσάρει το δικό της «φάρμακο». Είναι ένα συνθετικό παράγωγο της μορφίνης, που από τη δεκαετία του '60 προωθείται σαν «ιατρικό» σκεύασμα κατά της εξάρτησης. Σήμερα οι εξαρτημένοι από το συγκεκριμένο «φάρμακο» ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες. Πρόκειται για τη μεθαδόνη...