«Σας αξίζουν συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας όχι να γίνει μια ακόμα συζήτηση για το μεγάλο πρόβλημα των ναρκωτικών, αλλά να ανοίξει ένας πιο συστηματικός διάλογος, με στόχο τη συγκρότηση ενός ευρύτερου αντιναρκωτικού μετώπου που εξοπλίζει τη νεολαία, το λαό γενικότερα με πρόταση στρατηγικής αντιμετώπισης», είπε στην αρχή του χαιρετισμού της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

«Ολες οι κυβερνήσεις - συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα - που πέρασαν και η σημερινή διαμορφώνουν από ένα σχέδιο νόμου, ψηφίζουν ένα νόμο τον οποίον τον βαφτίζουν εθνικό νόμο, εθνικό πρόγραμμα ή κάτι ανάλογο. Προεκλογικά, οι θεραπευτικές κοινότητες αποτελούν προσφιλή χώρο για το προφίλ των διεκδικούντων την πρωθυπουργία. Μέτρα αναγγέλλονται, λιγότερα εφαρμόζονται και όμως το πρόβλημα οξύνεται, "αυξάνει και πληθαίνει". Με τρόμο διαπιστώνουμε ότι κάθε χρόνο πέφτει προς τα κάτω το όριο ηλικίας χρηστών».

«Περιμένουμε να μελετήσουμε ό,τι καινούριο διατυπώσετε, που είμαστε βέβαιοι ότι θα προκύψει όχι μόνο από την επιστημονική ανάλυση, αλλά και από την πείρα της δράσης σας», υπογράμμισε στη συνέχεια η Αλ. Παπαρήγα και κατέθεσε τις παρακάτω σκέψεις:

1. Ολα τα κόμματα, στο πολιτικό πεδίο, κάνουν λόγο για τη μεγάλη σημασία της πρόληψης. Ας πούμε ότι με ειλικρίνεια αναφέρονται στο μείζον αυτό ζήτημα. Τι αποδεικνύεται με την πάροδο των χρόνων και την εναλλαγή των κυβερνήσεων; Οτι η κυβερνητική πολιτική πρόληψης μπορεί να έχει αποτελέσματα μόνο όταν εντάσσεται στην αντιμετώπιση των βαθύτερων και, για πολλούς, αθέατων κοινωνικοοικονομικών και πολιτικών αιτιών που συνδέονται είτε άμεσα είτε έμμεσα με την ταξική εκμετάλλευση, με τον ίδιο τον καπιταλισμό και τους νόμους της αγοράς. Αυτοί οι αντικειμενικοί παράγοντες εκφράζονται στον πολιτικό συσχετισμό, στο σύστημα της πολιτικής εξουσίας, στην εσωτερική πολιτική και στο διεθνές πεδίο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ΗΠΑ ιδρύουν και στηρίζουν παραστρατιωτικές οργανώσεις στην Κολομβία, με πρόσχημα την πάλη κατά των εμπόρων ναρκωτικών. Υποτίθεται ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν έγινε για να μειωθεί το ναρκεμπόριο. Ενώ πριν λίγο καιρό κατηγορήθηκαν οι κυβερνήσεις της Βολιβίας και της Βενεζουέλας ότι προωθούν τη διάδοση των ναρκωτικών και την ανάλογη κερδοσκοπία.

2. Η θέση μας για το συσχετισμό του προβλήματος με το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δε μας οδηγεί να παραιτηθούμε από την πάλη για όσο γίνεται καλύτερο σύστημα πρόληψης και στις συνθήκες του παρόντος κοινωνικοοικονομικού συστήματος, σε συνθήκες αρνητικού πολιτικού συσχετισμού. Δε σταυρώνουμε τα χέρια, όμως δε μας επιτρέπεται να καλλιεργούμε αυταπάτες. Γι' αυτό και στηρίξαμε και στηρίζουμε τις θεραπευτικές κοινότητες με τα στεγνά προγράμματα, ασκούμε πολεμική στις ύπουλες θεωρίες περί διαχωρισμού των ναρκωτικών, στην εξιδανίκευση των μαλακών, στη στρατηγική των υποκατάστατων, στις θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν το φαινόμενο με βιολογικούς ή ψυχιατρικούς όρους.

3. Πιστεύουμε ότι η άνθηση της θεωρίας των υποκατάστατων ως το κύριο, βασικό, σύγχρονο μέσο αντιμετώπισης δεν είναι καθόλου άσχετη με την πολιτική υποκατάστατων που προωθείται στη χώρας μας και στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο, μια πολιτική που προσελκύει και άλλες δυνάμεις που καταγράφονται ως «αριστερές». Στο πρόβλημα της ανεργίας, λόγου χάρη, προβάλλεται η πολιτική υποκατάστασης με την εργασιακή ευελιξία, τη μερική απασχόληση, τα ωρομίσθια, οι εργολαβίες και οι σύγχρονες μορφές φασόν. Στις συνέπειες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής προβάλλεται ως φάρμακο η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών. Στα συσσωρευμένα προβλήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης προβάλλονται η επιμήκυνση του ορίου συνταξιοδότησης, η ενεργός γήρανση, όπως λέει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, η αύξηση των εισφορών των εργαζομένων, οι παλαιότερες και νέες μορφές τζόγου που γνωρίσαμε πιο καθαρά το τελευταία διάστημα με ευθύνη της ΝΔ. Το πιο βασικό υποκατάστατο που προβάλλεται απέναντι στις ταξικές αντιθέσεις και την ταξική πάλη είναι ο ψευδεπίγραφος κοινωνικός διάλογος μέχρις εξάντλησης, ώστε να επιβληθεί η υποταγή που ονομάζεται συναίνεση, να αναγορευτεί η μοιρολατρία σε προοδευτική ιδεολογία».

Και η Αλ. Παπαρήγα κατέληξε: «Ο αγώνας κατά των ναρκωτικών μπορεί να αποτελέσει όχι μόνο ένα πεδίο πάλης για απόσπαση κατακτήσεων και παραχωρήσεων, αλλά και πεδίο που συμβάλλει στη συνειδησιακή χειραφέτηση, και στη συνειδητοποίηση της δύναμης του λαϊκού παράγοντα να βάλει φρένο στον κατήφορο, να διεκδικήσει ριζική αλλαγή, να διεκδικήσει και να πάρει ό,τι του ανήκει. Η πολιτική ατμόσφαιρα αισιοδοξίας και μαχητικότητας είναι το καλύτερο έδαφος και για την πάλη κατά της ναρκομανίας που βεβαίως απαιτεί και συγκεκριμένα μέτρα».