«Απέναντι στις αντεργατικές πολιτικές, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αντιπαρέθεσε τη δική του στρατηγική. Πρόβαλε τις δικές του θέσεις και πέρασε στην αντεπίθεση με αγώνες, διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις και πορείες. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες. Είμαστε προσγειωμένοι, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να πούμε ότι η συμβολή του ΠΑΜΕ στους αγώνες της Εργατικής Τάξης ήταν σημαντική» τόνισε ο Γ. Μαυρίκος σχετικά με την τακτική του ΠΑΜΕ και στάθηκε σε δυο βασικά ζητήματα: Στο περιεχόμενο των διεκδικήσεων και τις μορφές πάλης.

Για το περιεχόμενο των διεκδικήσεων, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Στην τελευταία δεκαετία η διαπάλη στο εσωτερικό και του συνδικαλιστικού κινήματος επικεντρώνεται στο πώς διαμορφώνονται οι διεκδικήσεις των συνδικάτων. Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι ηγεσίες που προσκυνούν την ΕΕ και συνεργάζονται με τους βιομήχανους, υποστηρίζουν ότι τα αιτήματα των εργαζομένων πρέπει να είναι "ρεαλιστικά - εφικτά". Δηλαδή να τα αντέχει η οικονομία και η τσέπη των καπιταλιστών. Είναι η ίδια ακριβώς θεωρία που προβάλλουν όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι οι ίδιες θεωρίες που πριν από ένα μήνα ακούστηκαν στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ.

Απορρίπτουμε, αποκαλύπτουμε και αντιπαλεύουμε αυτές τις θεωρίες. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια συσσωρεύουν μεγάλο πλούτο. Προκλητικά κέρδη. Τα κέρδη αυτά προέρχονται από τη δουλιά και τον ιδρώτα του λαού μας. Το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ είναι δύναμη στα χέρια της Εργατικής Τάξης. Είναι εργαλείο που απαιτεί ουσιαστική χρησιμοποίηση. Ποια είναι η λογική που το διαπερνάει; Είναι η εναντίωση στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, η εναντίωση στην εκμετάλλευση της εργασίας από το κεφάλαιο. Η αντίθεση στους καπιταλιστές και στα κέρδη τους, η σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική.

Η εργατιά παράγει τον πλούτο και επιβάλλεται να τον διεκδικήσει. Να τον διεκδικήσει με στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις ανάγκες της, που μειώνουν το βαθμό εκμετάλλευσης, αλλά δε μένουν σε αυτό. Αμφισβητούν την ίδια την εκμετάλλευση και τη στρατηγική του κεφαλαίου, θέτοντας ζήτημα ανατροπής του καθεστώτος της πλουτοκρατίας, γιατί αυτή είναι η ιστορική αποστολή της Εργατικής Τάξης.

Μόνο με αυτή τη γραμμή πάλης, που οδηγεί σε ένα δρόμο ανάπτυξης, που έχει κριτήριο τις ανάγκες, τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι τα κέρδη της πλουτοκρατίας, μπορεί το εργατικό κίνημα να αντισταθεί, να διεκδικήσει και να έχει κατακτήσεις. Σε αυτό το έδαφος πρέπει να πολιτικοποιείται η δράση στο εργατικό κίνημα, για να έχουμε αποτελέσματα στον απεγκλωβισμό δυνάμεων από τον εναγκαλισμό της κυρίαρχης πολιτικής και του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Η πείρα από τη μάχη των Συλλογικών Συμβάσεων είναι σημαντική. Παρά τις δυσκολίες που έβαλαν οι απαράδεκτοι όροι με τους οποίους υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την Εθνική Γενική ΣΣΕ, τα ταξικά συνδικάτα έδωσαν τη μάχη. Ενημέρωσαν τους εργαζόμενους, οργάνωσαν κινητοποιήσεις, επέμειναν και κατάφεραν να αποσπάσουν αυξήσεις και άλλα αιτήματα, σπάζοντας σε πολλές περιπτώσεις τα όρια που έβαζε η Εθνική Σύμβαση και η εισοδηματική πολιτική. Εχουμε κάνει σημαντικά βήματα στην εκλαΐκευση και τη διεκδίκηση του πλαισίου πάλης του ΠΑΜΕ, αλλά μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι».

Για τις μορφές πάλης, στην εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας σημειώνεται χαρακτηριστικά:

«Από την εμφάνιση των πρώτων συνδικαλιστικών οργανώσεων μέχρι και σήμερα η συζήτηση για τις μορφές πάλης είναι πάντοτε επίκαιρη. Ιδιαίτερα μετά τις ανατροπές της περιόδου 1989- 1991, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού με μεγαλύτερη έμφαση υποστηρίζουν ότι η λύση για κάθε νόσο είναι ο "κοινωνικός διάλογος". Αυτή τη γραμμή του "κοινωνικού διαλόγου" την αντιπαραθέτουν στην απεργία, την αντιπαραθέτουν στη διαδήλωση και στη συντονισμένη μαζική δράση. Ολες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις, όλες οι οργανώσεις των βιομηχάνων, οι επικεφαλής του ΔΝΤ και τα όργανά τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, υποστηρίζουν ότι η απεργία και η κατάληψη είναι ξεπερασμένες μορφές αγώνα στον καπιταλισμό.

Απέναντι σ' αυτές τις αστικές θεωρίες, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στη χώρα μας παραθέτει τη δική του αντίληψη, τη δική του τακτική. Τη βαθιά πίστη στον ταξικό αγώνα και στις αξίες του. Τη βαθιά του πίστη στη συλλογική δράση και στη ρήξη με τους μηχανισμούς του συστήματος. Τη σταθερή προσήλωσή του στις αρχές, στις αξίες, τις αγωνιστικές παραδόσεις και την κουλτούρα του λαϊκού μας κινήματος».

«Για όλη αυτή την πλούσια αγωνιστική δράση, δεκάδες στελέχη του ΠΑΜΕ δικάστηκαν και καταδικάστηκαν σε πάνω από 18 χρόνια φυλακή. Για εκατοντάδες συντρόφους μας ναυτεργάτες επιβλήθηκε ο στρατιωτικός νόμος της πολιτικής επιστράτευσης και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και από την κυβέρνηση της ΝΔ», σημείωσε ο Γ. Μαυρίκος και υπενθύμισε ότι αύριο στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται μεγάλη απεργία αλληλεγγύης για τη δίκη στελεχών του ΠΑΜΕ από την Ομοσπονδία Εμφιαλωμένων Ποτών, που έχουν μέχρι τώρα καταδικαστεί για την απεργιακή τους δράση σε 16 χρόνια φυλάκιση.