Του Γιάννη Ιωάννου από το «ΕΘΝΟΣ»

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο είναι αυτό που κατοχυρώνει τη δουλιά ως το θάνατο, στο όνομα, λέει, της ισότητας. Το ίδιο δικαστήριο υποτίθεται πως θα δικαιώσει τους συμβασιούχους. Αυτό είναι παραμύθι.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή - που εκπροσωπεί απευθείας το κεφάλαιο - είναι που αξιώνει «όλοι λάστιχο». Η ίδια Επιτροπή είναι επίσης που εκτιμά ότι οι αλλοδαποί εργάτες δεν είναι τίποτα άλλο από τους παλιούς γνωστούς «γκαστερμπάιτερ», δηλαδή εργάτες χωρίς δικαιώματα, που επιτρέπεται να ζουν εντός ευρωπαϊκών συνόρων μόνο όσο τους χρειάζονται σαν τζάμπα εργάτες. Αυτό σημαίνει κοινωνία της αλληλεγγύης.

Στην πράξη, πίσω από τα μπερδεμένα λόγια που χρησιμοποιούν οι ευρωλιγούρηδες, υπάρχει η αξίωση του κεφαλαίου για ακόμα πιο ευέλικτους - άρα πιο φτηνούς - εργάτες. Υπάρχει η αξίωση να χρησιμοποιείται η εργατική δύναμη μέχρι και την ώρα που θα πάψει να είναι ζωντανή.

Αυτά κι άλλα πολλά που περνάνε στα ψιλά είναι η ΕΕ από τη σκοπιά του εργάτη. Κι όμως, ο ΣΥΝ επιμένει πως εντός της ΕΕ: Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται! Ισως να δικαιώνεται ο αγώνας κάποιου νταβατζή εργατών που κερδίζει από τις δικαστικές προσφυγές. Τίποτα άλλο δε δικαιώνεται.

Είναι της ίδιας τάξης πρόβλημα μ' αυτό που θίγει ο Στάθης Σ. όταν εμπαίζει την όλη μηχανή με τη σκέψη να ιδρύσει μία ΜΚΟ. Χρήμα με ουρά εις υγείαν των κορόιδων.

Ο οπορτουνισμός έχει αποδειχτεί ξανά και ξανά ότι δεν είναι απλά μια αθώα ιδεολογική παρέκκλιση. Εχει άμεση σχέση και με τα μπικικίνια. Κι αυτά τα διαθέτει πάντα η αστική τάξη στους πρόθυμους να την υπηρετήσουν.

Οταν το ΚΚΕ αποκαλύπτει αυτούς τους μηχανισμούς και λέει στους εργάτες ότι το μέλλον τους δεν μπορεί να είναι σκυφτό, δημιουργεί πρόβλημα στη μηχανή. Κι όταν επιμένει όχι μόνο στην αποκάλυψη αλλά και στην οργάνωση των εργατών έτσι που να αντιμετωπίσουν ως ενιαίο εχθρό και τον κεφαλαιοκράτη και τον πολιτικό υπάλληλό του, ε, τότε το ΚΚΕ είναι ένα επικίνδυνο κόμμα.

Αυτό, βέβαια, δεν είναι λόγος για να αμολάνε ορισμένοι νηστικό το σκύλο τους να γαβγίζει καλοκαιριάτικα. Ας του πετάξουν ένα κόκαλο να ηρεμήσει. Ετσι κι αλλιώς, όπως το γρύλισμά του προαναγγέλλει, όπου να 'ναι θα ψοφήσει. Είναι ανάγκη να παιδεύει και τον κόσμο γύρω του με τον επιθανάτιο ρόγχο του; Ας του πετάξουν ένα κόκαλο...